< Jakobus 3 >

1 Laat er onder u niet velen als leermeesters optreden, mijn broeders; want we weten, dat we dan een strenger oordeel zullen ondergaan.
Ka lâibungngei le sarnungei, mi tamtak minchupungei chu hong chang no roi. Nin riet anghan eini minchupungei hih chu midangngei nêkin ânngar uolin ei chungroi jêkin aom rang ani.
2 Allen toch struikelen we op vele punten. Zo iemand in het spreken niet struikelt, dan is hij een volmaakt man; want dan kan hij ook heel het lichaam beteugelen.
Ei rêngin ei tho minchâi bang ngâi. Aniatachu mîn a chong tina han a minchâi tet nônchu, ama hah achukphar ania, a takpumpui khom a donsûi thei ani.
3 Wanneer we de paarden het gebit in de bek steken, om ze ons te doen gehoorzamen, dan mennen we ook heel hun lijf.
Sakor hih chong ei min don theina rangin a bâia lakam ei min muomin chu ei jôtna titieng min se rangin atakpum ei mehei thei ngâi ani.
4 Ziet ook eens naar de schepen: hoe groot ze ook zijn, en door wat onstuimige winden ze worden gedreven, door een heel klein roer worden ze gewend, waarheen de stuurman het wil.
Aninônchu rukuong hih mindon ta u: alienpa aninâka chu phâivuo râtin a sêmminlêng khomin rukuongpu'n ameherna chînte leh meheiin a nuomna tiengtak a min se ngâi ani.
5 Zo ook is de tong slechts een klein lid, maar ze bezit een grote invloed. Ziet, hoe een klein vuurtje een heel bos in brand steekt!
Masikin melei khom hih: achînte khom nirese, neinun lienngei chungroia ânsongpam thei ani. Mindon ngân ta u, kho-angin mo meirisi chînte hin ram pumpui akâng thei ngâi hi!
6 Ook de tong is een vuur: een wereld van ongerechtigheid. Onder onze leden is het de tong, die heel het lichaam bezoedelt, en ons levensrad in brand steekt, zelf in vlam gezet door de hel. (Geenna g1067)
Melei hih mei angin ani. Ma hih rammuol dikloina sip, ei takpumngei sûnga mun a luoa, male ei pumpuia saloina aminzara. Meidîl renga juong akôma mei lehan ei ringnun pumpui hih mei chunga adar ngâi ani. (Geenna g1067)
7 Inderdaad, alle soorten van beesten en vogels, kruipende dieren en beesten der zee, worden getemd en zijn getemd door het menselijk geslacht;
Miriemin iring parân dangngei murdi ram sângei, vângei, ânvâkngâingei le ngângei a vâimintep theia, a vâi ngâi zoi.
8 maar de tong: geen mens kan haar temmen; rusteloos kwaad, vol dodelijk venijn.
Aniatachu melei chu tutên vâimintep thei tet ngâi mak ngei. Melei hih chu asaloi le donsûitheijât niloi, thitheina tûra sip ani.
9 Met haar zegenen we den Heer en den Vader, met haar ook vervloeken we de mensen, naar Gods beeld geschapen;
Ei nin ma hih ei Pumapa le Pa kôm râisânchongrilnân ei manga, midang ngei Pathien anga sina ompu ngei khomâksâmna khomin ei mang sa ngâi ani.
10 uit dezelfde mond komt zegen en vloek. —Neen mijn broeders, dit moet zó niet zijn!
Ma bâi renga nanâk han râisânchongrilna chongngei le khomâksâmna ngei ahong suok ngâi ani. Ka lâibungngei le sarnungei, ma anghan chu ani rang nimak!
11 Of laat soms een bron uit dezelfde ader zoet en bitter water opborrelen?
Tuinâr inkhat nanâk renga han tui thum le tui khâ hong suok ngâi mak.
12 Of is het mogelijk, mijn broeders, dat een vijg olijven draagt, en een wijnstok vijgen? Ook kan een zoute bron geen zoet water geven.
Ka lâibungngei le sarnungei, theichang kunga olive inra thei ngâi mak; graperânga theichang inra thei ngâi mak, michi khura khom tui thum musuo thei ngâi mak ani.
13 Wie is er onder u wijs en verstandig? Hij tone door eerzame wandel zijn werken, met wijze zachtmoedigheid gepaard.
Nin lâia mi vâr le rietna dôn an om mo? Nuninnêm tak le vâr takin an sintho sa le an nunchan sân minlang rese ngei.
14 Maar zo ge bittere naijver en twist ronddraagt in uw hart, zet gij u dan niet op tegen de waarheid, en liegt gij dan niet tegen haar?
Aniatachu nin mulungrîl sûnga narsanangei, mulungkhâ le ranghuolna nin dônnin chu nin vârna hah songin chongtak kalin nunsie tho no roi.
15 Zo’n wijsheid komt niet van boven, maar is aards, zinnelijk en duivels;
Ma anga vârna hah chu invân renga juong chum nimaka; rammuol ta, rathatienga niloiin ramkhori renga ani.
16 want waar naijver heerst en twist, daar is onrust en allerlei kwaad.
Innarsana le ranghuolna omna nâma chu bâiinkhamna le asaloi jât murdi khom aom ngâi ani.
17 De wijsheid, die van boven komt, is vóór alles rein, maar ook vredelievend, inschikkelijk, gezeggelijk, vol barmhartigheid en goede vruchten, onpartijdig, ongeveinsd;
Aniatachu chungtieng renga vârna chu motontaka ânthienga; inngêi a nuoma, a nunânnêma, chongpui a hoia, lungkhamna le sintho sa amarân asipa, zenuolna le asarothol dôn ngâi mak ani.
18 en de vredevrucht der gerechtigheid wordt gezaaid door hen, die de vrede bewaren.
Satna hih inngêina mara, ma hih inngêina sinpu ngeiin chimungei an tuhna renga hong musuo ani.

< Jakobus 3 >