Jesaja 58
1 Galm het uit, en houd u niet in, Laat schallen uw stem als bazuinen; Maak mijn volk zijn misdaden bekend, Het huis van Jakob zijn zonden!
Tha hoi hang ah, na lok to paquem hmah; mongkah tuen baktiah hang ah; kai ih kaminawk khaeah sakpazaehaih to thui paeh loe, Jakob imthung takoh khaeah zaehaihnawk to amtuengsak ah.
2 Zeker, ze zoeken Mij iedere dag, En hunkeren er naar, mijn wegen te kennen: Als waren ze een volk, dat gerechtigheid oefent, En de wet van zijn God niet verzaakt. Zelfs durven ze Mij rechtvaardige oordelen vragen, En naar de Komst van God verlangen;
Nihcae loe toenghaih sah kami, angmacae Sithaw mah thuih ih lok pahnawt ai kami ah oh o baktih toengah, ni thokkruek kai ang pakrong o; kai ih loklam katoeng to panoek han koeh o; toenghaih loklamnawk to ang dueng o moe, Sithaw khaeah anghnaihaih to a koeh o.
3 "Waarom ziet Gij niet, dat wij vasten; Weet Gij niet, dat we ons vernederen!" Ziet, op uw vastendag zoekt gij uw voordeel, En beult gij al uw arbeiders af.
Tipongah buhzahhaih ka sak o naah, nang khen ai loe? Tipongah pakhra patanghaih hoiah ka oh o naah, nang dawncang ai loe? tiah na thuih o, khenah, buhzahhaih niah na tamnanawk to angpho qawt ah tok na sak o sak moe, nangmacae loe kanawm ah na oh o.
4 Ziet, gij vast onder kijven en twisten, En slaat er ruw met de vuisten op in. Neen, zoals ge nù vast, Zal uw stem in de hoge niet worden gehoord!
Khenah, nangcae loe lok angaekhaih, ban pathluem moe, maeto hoi maeto angbohhaih hoiah buhzahhaih to na sak o; nangcae ih lok to hmuensang hoiah thaih hanah, vaihni ah na sak o ih buhzahhaih baktiah buh na zaa o han om ai.
5 Is dit soms een vasten, die Mij aangenaam is, Een dag, waarop de mens zich vernedert? Zijn hoofd laten hangen als een riet, In zak en as gaan liggen: Noemt ge dat soms vasten, Dat soms een dag, die Jahweh behaagt?
Kami maeto loe buhzah moe, poek patanghaih hoiah oh, anih loe phroh kazai baktiah zai sut moe, kazii to angzaeng hoi maiphu nuiah angsong sut, to tiah ohhaih ani to maw ka koeh ih buhzahhaih ah oh? To tiah sakhaih loe Angraeng mah tapom koi buhzahhaih ah oh, tiah thui thai tih maw?
6 Is dit niet een vasten, Zoals Ik het wil; Is de godsspraak van Jahweh, den Heer: Zondige boeien slaken, Knellende banden ontbinden; Verdrukten de vrijheid geven, Ieder juk verbreken?
Ka qoih ih buhzahhaih loe, Sethaih qui hoiah kangzaeng kaminawk to khramh pae moe, hmuenzit amtiksak meo, pacaekthlaek ih kaminawk to loisak pacoengah, tahnong ih quinawk khram paehaih to na ai maw?
7 Is dat niet een vasten: Den hongerige uw brood reiken, Arme zwervers in huis opnemen; Den naakte kleden, dien gij ziet, Uw eigen broeder niet verstoten?
Zok amthlam kaminawk to buh pacah moe, ohhaih ahmuen tawn ai amtang kaminawk hanah ohhaih ahmuen paek pacoengah, khukbuen tawn ai kaminawk hanah khukbuen paek moe, aimah ih acaengnawk angqoi taak ving ai ah khosakhaih hae na ai maw?
8 Dan eerst zal uw licht als de dageraad gloren, En uw wonde spoedig genezen, Uw gerechtigheid voor u uitgaan, De glorie van Jahweh u volgen;
To tiah ni na aanghaih loe akhawnbang ih ni aengh baktiah tacawt ueloe, karangah ngan na tui tih; na toenghaih to na hmaa ah caeh ueloe, Angraeng lensawkhaih mah hnukbang hoiah na pakaa tih.
9 Dan eerst zal Jahweh u verhoren, Als ge Hem aanroept; En als ge om hulp smeekt, U zeggen: Hier ben Ik: Wanneer ge niemand knecht in uw midden, Met de vinger nawijst, of kwaad van hem spreekt;
To tiah na sak nahaeloe na kawkhaih lok to Angraeng mah pathim tih; na hangh naah, haeah Ka oh, tiah na naa tih. Minawk pacaekthlaekhaih tongh kaminawk ih hmuenzit to na khring pae, ban pazung hoi takhih moe, kasae thuihaihnawk to nang hmatsak,
10 Wanneer ge uw hart voor den hongerige opent, En den versmachtende verzadigt! Dan zal uw licht in de duisternis stralen, Uw nacht zal zijn als klaarlichte dag;
zok amthlam kaminawk hoi pakhra patangkhang kaminawk ih angaihaihnawk to paek pacoengah, tahmenhaih palung na tawnh nahaeloe, vinghaih thungah na aanghaih to tacawt ueloe, na vinghaih loe athun ih ni aengh baktiah om tih boeh.
11 Dan zal Jahweh u steeds blijven leiden, Uw ziel overstromen met heldere glans. Hij zal kracht aan uw gebeente geven, Als een welbesproeide tuin zult ge zijn, Als een borrelende bron, Waarvan het water nooit opdroogt.
Nang loe Angraeng mah na caeh haih poe tih, zok amthlam naah zok amhahsak ueloe, na huhongnawk to thacaksak tih; nang loe tui paek ih dum baktiah om ueloe, tui kang vai ai tuipuek baktiah na om tih.
12 Dan bouwt ge uw oude ruïnen weer op, Herstelt de grondslagen der vroegere geslachten; Dan zal men u noemen: Hersteller van bressen, Herbouwer van puinen!
Na caengnawk mah canghnii hoiah kapong sut ahmuen amaenawk to pakhraih o let ueloe, canghnii hoi kaom im sakhaih ahmuennawk to raemh o let tih; to naah nang loe kamro tapangnawk pakraih kami, kami ohhaih loklamnawk sah let kami, tiah kawk o tih.
13 Wanneer ge de sabbat niet schendt, Uw voordeel niet zoekt op mijn heilige dag; Maar de sabbat uw lust noemt, Jahweh’s heilige dag eerbiedwaardig; Wanneer ge hem hoog houdt, Door uw bezigheden niet te verrichten, Geen zaken te doen, Geen overeenkomst te sluiten;
Ciimcai kai ih ani ah, na koehhaih bangah na caeh ai, Sabbath ni to kahoih ah na zah, Sabbath ni loe koeh koi kaom ciimcai Angraeng ih niah oh pongah, pakoeh han oh, tiah na thuih; na koehhaih loklam ah na caeh ai, na koeh to na pakrong ai, na koeh ih lok doeh apae ai ah na oh moe, to ni to khingzahaih na paek nahaeloe,
14 Dan zult ge u in Jahweh verheugen: In zegetocht voer Ik u over de toppen der aarde, En laat u het erfdeel van Jakob, uw vader, genieten! Waarachtig! De mond van Jahweh heeft het gezegd!
Angraeng ah anghoehaih na tawn tih; long nui ih hmuensang koekah kang ohsak moe, nam pa Jakob ih qawk hoiah kang com han, tiah Angraeng ih pakha mah thuih.
