Jesaja 57
1 Intussen komt de rechtvaardige om, En er is niemand, die er op let; Worden de vromen weggerukt, En er is niemand, die inziet: Dat de rechtvaardige aan onheil ontrukt wordt,
Katoeng kami duek naah mi mah doeh dawncang o ai; kami palungnathaih tawn kami hoi katoeng kami to lak ving naah, patangkhanghaih thung hoi loisak han ih ni katoeng kami to lak ving, tiah mi mah doeh panoek o ai.
2 En heengaat in vrede; Dat hij op zijn rustplaats gaat rusten, Die de rechte weg heeft bewandeld.
Katoengah khosah kami loe monghaih thungah akunh; toenghaih loklam to pazui o pongah, duek naah angmacae iihkhun nuiah kamong ah iih o.
3 En gij, komt gij maar eens hier Gij heksenwichten, Ras van overspeler en hoer!
Toe nangcae miklet kop caanawk, takpum zaw kami ih caanawk, payang caanawk, hae ah angzo oh!
4 Over wien waagt ge het, u vrolijk te maken, Tegen wien de mond op te zetten, En uw tong uit te steken? Zijt ge geen kinderen der zonde, En leugenbroed?
Mi maw na pahnui o thuih? Mi han maw pahni na kaek o thuih moe, palai na pathok o thuih? Nangcae loe lokaek thaih kaminawk ih caa, lok amlai kaminawk ih caa ah na ai maw na oh o?
5 Gij ligt verhit van lust bij de eiken En onder elke groene boom; Gij slacht de kinderen in de dalen, En in de spelonken der rotsen.
Aqam kahing thing tlim ah krangnawk hoiah zaehaih na sak o; cathaeng tlim ih azawn ah nawktanawk to hum moe, angbawnhaih sah kami ah na ai maw na oh o?
6 De glibberige stenen in het dal zijn uw deel, Die behoren u toe; Daarop giet gij uw plengoffer uit, en breng gij uw gave: En zou Ik er genoegen mee nemen?
Vacong thung thlung kamnaenawk salak ih krangnawk to bok hanah na qoih o; to krangnawk loe na toep o han koi qawk ah oh; to krangnawk khaeah naek koi angbawnhaih hmuen to na paek o moe, cang hoi angbawnhaih to na sak o. To baktih hmuen pongah, kai palung anghoe tih, tiah na poek o maw?
7 Op grote en hoge bergen Hebt gij uw leger gespreid; Daar klimt gij omhoog, Om uw offers te brengen.
Maesang nuiah iihhaih to na sak moe, to ahmuen ah angbawnhaih sak hanah na dawh tahang.
8 En achter deuren en posten Zet gij uw man-beeld; Uw dek slaat gij op, en beklimt het, En maakt er plaats voor in bed. Gij koopt voor u Wier bijslaap gij wenst; Gij bedrijft er veel overspel mee, En kijkt naar hun schaamte.
Krang bokhaih to pahnet thaih han ai ah ahnuk ahma thok to na suek; kai hae nang pahnawt sut boeh: minawk kalah khaeah khukbuen nang khring thuih, iihkhun nuiah na dawh, iihkhun to kalen ah na sak moe, nihcae hoi lokmaihaih to na sak; bangkrai ah kaom nihcae to na hnuk naah iihkhun to na khit.
9 Gij zalft u met olie voor Molok, Met alle soorten van balsem; En zendt uw boden naar verre gewesten, Naar de diepten zelfs van het dodenrijk. (Sheol h7585)
Siangpahrang khaeah olive situi hoiah na caeh moe, hmuihoih tuinawk to kapop ah na patoh, na laicaehnawk to kangthla ah na patoeh, taprong karoek to nang hum tathuk boeh. (Sheol h7585)
10 En als ge uitgeput zijt door uw jachten, Dan zegt ge nog niet: Ik houd er mee op; Ge vindt bevrediging in uw lust, En daarom geeft ge ‘t niet op.
Na caehhaih loklam mah nang tha angphosak, toe Oephaih om ai boeh, tiah thui hmah; na ban thacakhaih hoi hinghaih to na hnuk boeh pongah, nang pho ai boeh.
11 Wien vreest ge nog, wien ducht ge nog, Dat ge zo trouweloos zijt, En aan Mij niet meer denkt, U om Mij niet bekommert? Is het misschien, omdat Ik zweeg en mijn ogen sloot, Dat ge geen angst voor Mij hadt?
Kai khaeah lok nam lai moe, kai hae nang pahnet, palung thung hoi doeh na poek ai boeh, to tih khoek to mi maw na zit? Atue sawk parai ah kang oh taak duem pongah maw kai hae nang zii ai?
12 Dan stel Ik thans uw gerechtigheid aan de kaak, Met uw werken daarbij;
Nangmah hoi nangmah to kahoih ah na poek, toe na toenghaih hoi na toksakhaihnawk to kam tuengsak han; toe nang han tih atho doeh om mak ai.
13 Dan zal uw godentroep u niet baten, En u niet redden, als ge roept; De wind neemt ze allemaal op, Een zucht vaagt ze weg! Maar wie op Mij vertrouwt, zal het Land ontvangen, En mijn heilige Berg bezitten;
Na qah naah nangmah ih krangnawk mah abomh o nasoe; krangnawk loe takhi mah hmut phaeng tih; anghahhaih takhi mah to krangnawk to hmut boih tih; toe kai oep kaminawk loe prae to toep o ueloe, kai ih kaciim mae to toep o tih.
14 Ik zal zeggen: Baant, baant, effent het pad, Neemt het struikelblok weg van het pad van mijn volk.
Long to aphum oh, aphum oh, loklam to pakhrai oh! Kai ih kaminawk caehhaih loklam ah amthaek han koi kaom hmuennawk to takhoe oh, tiah thui tih.
15 Waarachtig, zo spreekt de Allerhoogste, Hij, die hoog is verheven; Die in eeuwigheid troont, En de Heilige heet! Ik woon in een hoge en heilige woning, Maar ook bij de vermorzelde, ootmoedige geest: Om de geest der ootmoedigen ten leven te wekken, Het hart der vermorzelden weer te doen leven.
Ciimcai tiah ahmin kaom, dungzan khoek to kaom, ranui koekah kaom Sithaw mah; Kai loe hmuensang hoi hmuenciim ah ka oh, poekhaih pahnaem kami hoi dawnpakhuem kaminawk palung angthawksak hanah, kai loe poekhaih pahnaem moe, dawnpakhuem kaminawk hoi nawnto ka oh.
16 Neen, niet eeuwig blijf Ik vergramd, Niet altoos vertoornd; Want dàn zou hun geest voor mijn aanschijn versmachten, De zielen, die Ik zelf heb geschapen.
Nihcae to zaehaih ka net poe mak ai, palung doeh ka phui thuih poe mak ai; ka sak ih hinghaih hoi muithla loe ka hmaa ah amro tih boeh.
17 In mijn gramschap heb Ik mijn aanschijn verborgen, Zodat hij ging dolen, waar ‘t hart hem dreef.
Amtlai hmoek koehhaih anih zaehaih pongah palung ka phui moe, anih to ka thuitaek; palungphui moe, mikhmai ka hawk ving, toe anih loe a caeh koehhaih loklam bangah caeh toengtoeng vop.
18 Maar nu heb Ik zijn wegen gezien: Ik zal hem genezen en leiden; Hèm troosten, en die met hem treuren,
Anih caehhaih loklam to ka hnuk boeh, toe ngan ka tuisak han; anih to ka zaeh moe, angmah hoi nawnto palungsae kaminawk khaeah monghaih to ka paek han.
19 Een danklied op de lippen leggen. Vrede, vrede, voor hem die ver is, En voor hem, die nabij is: Spreekt Jahweh: Ik zal hem genezen!
Pahni ah thingthai ka ohsak; kangthla ah kaom kaminawk hoi kazoi ah kaom kaminawk khaeah, Monghaih, monghaih to om nasoe, ngan ka tuisak han, tiah Angraeng mah thuih.
20 Maar de bozen zijn als een onstuimige zee, Die nimmer eens tot rust kan komen, Wier golven slijk en modder braken:
Toe kasae kaminawk loe anghak ai ah kangthawk tuiphu, tangnong hoi anghnoeng pazawk tuinawk baktiah ni oh o.
21 Geen vrede voor de goddelozen, spreekt Jahweh!
Kasae kami hanah loe monghaih roe om ai, tiah Angraeng mah thuih.
