< Jesaja 24 >

1 Zie, Jahweh ontvolkt En vernielt de aarde; Hij keert haar onderstboven, Verstrooit haar bewoners!
Voici que l'Éternel vide la terre, la ravage, la renverse, et disperse ses habitants.
2 Het zal den priester vergaan als het volk, Den slaaf als zijn meester, Slavin als gebiedster, Verkoper als koper, Borger als lener, Schuldeiser als schuldenaar.
Il en sera du peuple comme du prêtre, du serviteur comme du maître, de la servante comme de la maîtresse, de l'acheteur comme du vendeur, du créancier comme du débiteur, du preneur d'intérêts comme du donneur d'intérêts.
3 Ja, de aarde wordt geheel ontvolkt, En schoongebezemd heel en al; Want Jahweh heeft het gezegd, Dit woord gesproken.
La terre sera vidée et dévastée, car l'Éternel a prononcé cette parole.
4 De aarde treurt en verkwijnt, De wereld verwelkt en versmacht, De hemel vergaat met de aarde.
La terre se lamente et se fane. Le monde languit et s'éteint. Les peuples élevés de la terre se languissent.
5 Want de aarde is onder haar bewoners bezoedeld: Ze hebben de wet overtreden, de geboden verkracht, Verbroken het eeuwig verbond.
La terre aussi se souille sous ses habitants, parce qu'ils ont transgressé les lois, violé les statuts, et rompu l'alliance éternelle.
6 Daarom verslindt de vervloeking de aarde, En moeten haar bewoners het boeten; De bewoners der aarde worden verteerd, Weinig mensen blijven er over.
C'est pourquoi la malédiction a dévoré la terre, et ceux qui l'habitent ont été déclarés coupables. C'est pourquoi les habitants de la terre sont brûlés, et il reste peu d'hommes.
7 De wijntros kwijnt, de wingerd versmacht, Wat dartel is, zucht;
Le vin nouveau est en deuil. La vigne dépérit. Tous les cœurs joyeux soupirent.
8 Het gejubel der pauken verstomt, Weg is het vrolijk gejoel, het juichen der citers;
L'allégresse des tambourins cesse. Le son de ceux qui se réjouissent cesse. La joie de la harpe cesse.
9 Men drinkt geen wijn meer bij gezang, De drank smaakt bitter aan den drinker.
On ne boit pas de vin en chantant. La boisson forte sera amère pour ceux qui la boivent.
10 De steden liggen in puin en verlaten, Alle huizen gesloten, versperd;
La ville confuse est détruite. Toutes les maisons sont fermées, pour que personne n'y entre.
11 In de straten gejammer om wijn, Weg alle vreugd en blijdschap op aarde!
Il y a des cris dans les rues, à cause du vin. Toute joie est assombrie. L'allégresse du pays a disparu.
12 In de steden zijn enkel puinhopen over, De poorten liggen vertrapt en verbrijzeld.
La ville est laissée dans la désolation, Et la porte est frappée par la destruction.
13 Ja, zó zal het wezen op aarde Te midden der volken: Als na het afslaan van de olijven, Als bij ‘t nalezen op het eind van de oogst!
Car il en sera ainsi sur la terre, parmi les peuples, comme on secoue un olivier, comme on glane après la vendange.
14 Dan zal men jubelen, En de grootheid van Jahweh bezingen! Men juicht in het westen,
Ils élèveront leur voix. Ils crient à la majesté de Yahvé. Ils crient à haute voix depuis la mer.
15 Tot aan de grens van het oosten: Brengt eer aan Jahweh Op de kusten der zee, Aan de Naam van Jahweh, Israëls God!
C'est pourquoi glorifiez l'Éternel à l'orient, Le nom de l'Éternel, le Dieu d'Israël, Dans les îles de la mer!
16 En van het einde der aarde horen wij zingen: Glorie den vrome! Maar er wordt ook geroepen: Ik ben verloren, Wee mij, verloren! De afvalligen vallen, De verraders storten verraderlijk neer.
De l'extrémité de la terre, on entend des chants. Gloire aux justes! Mais je disais: « Je me languis! Je dépéris! Malheur à moi! » Les traîtres ont été traîtres. Oui, les perfides ont été très perfides.
17 Verschrikking, kuilen en strikken Voor u, bewoners der aarde.
La crainte, la fosse et le piège sont sur vous, habitants de la terre.
18 Wie de verschrikking ontvlucht, Hij valt in de kuil; Wie de kuil nog ontsnapt, Wordt in de strikken gevangen! Ja, de sluizen des hemels Staan boven al open. De fundamenten der aarde worden geschokt;
Celui qui fuit devant le bruit de la terreur tombe dans la fosse, et celui qui sort du milieu de la fosse est pris dans le piège; car les fenêtres d'en haut sont ouvertes, et les fondements de la terre tremblent.
19 De aarde gaat splijten en bersten, Versplintert en scheurt, Wankelt en tuimelt,
La terre est brisée. La terre est déchirée. La terre est secouée avec violence.
20 Waggelt als een beschonkene, Sliert heen en weer als een hangmat. Haar misdaden drukken haar neer, Ze valt, en staat niet meer op.
La terre chancelle comme un homme ivre, elle se balance comme un hamac. Sa désobéissance lui pèsera, elle tombera et ne se relèvera plus.
21 Op die dag zal Jahweh bestraffen Het hemels heir in de lucht, Met de vorsten der wereld op aarde.
En ce jour-là, Yahvé punira l'armée des hauts placés, et les rois de la terre sur la terre.
22 Ze worden gebonden, gesperd in een kuil, In een kerker gevangen, Voor lange tijden gestraft!
Ils seront rassemblés, comme on rassemble les prisonniers dans la fosse, et ils seront enfermés dans la prison; et après beaucoup de jours, ils seront visités.
23 De maan zal blozen, de zon zich schamen, Want Jahweh der heirscharen zal heersen als Koning Op de berg Sion, in Jerusalem; En voor zijn oudsten zal zijn heerlijkheid stralen!
Alors la lune sera confondue, et le soleil honteux; car l'Éternel des armées régnera sur la montagne de Sion et à Jérusalem, et la gloire sera devant ses anciens.

< Jesaja 24 >