Jesaja 24
1 Zie, Jahweh ontvolkt En vernielt de aarde; Hij keert haar onderstboven, Verstrooit haar bewoners!
Ven! Pakai in leiset asuhmang ding kon ahitai, chuleh gam ong lentah asoding ahi. Leiset chung asumang in, amite athethang soh tai.
2 Het zal den priester vergaan als het volk, Den slaaf als zijn meester, Slavin als gebiedster, Verkoper als koper, Borger als lener, Schuldeiser als schuldenaar.
Thempu ho leh milham ho, sohho leh vaihom ho, sohnu holeh inneinu ho, sum hom pa leh sum laho, acho holeh ajoh ho, sum bat sah hole sum pa laho, khat cha soh cha lou ding ahiuve.
3 Ja, de aarde wordt geheel ontvolkt, En schoongebezemd heel en al; Want Jahweh heeft het gezegd, Dit woord gesproken.
Leiset chung kihin sutheng sel ding chuleh kichom ngimsel ding ahi tin Pakai in aseitai.
4 De aarde treurt en verkwijnt, De wereld verwelkt en versmacht, De hemel vergaat met de aarde.
Leiset in pul adou in, a golha gamtai, chuleh lousoh ho a kisumangin, a nang gamtai. Leiset chunga milen tah hojeng jong amah thah gam tai.
5 Want de aarde is onder haar bewoners bezoedeld: Ze hebben de wet overtreden, de geboden verkracht, Verbroken het eeuwig verbond.
Amite chonset jeh in, leiset in a thoh gimin ahi. Ajehchu Pathen thuhil hoa pei chavai un, a danthu ho a sukeh un, tonsot'a dinga akitepna asuseh taovin ahi.
6 Daarom verslindt de vervloeking de aarde, En moeten haar bewoners het boeten; De bewoners der aarde worden verteerd, Weinig mensen blijven er over.
Hijeh chun, gaosap nan leiset asumang in ahi. Amiten amite chonset jeh a genthei hahsat na ato diu ahi. Meiya akisumang un, mi themkhat bou ahingin akidalhan ahi.
7 De wijntros kwijnt, de wingerd versmacht, Wat dartel is, zucht;
Lengpi gui ho jong mohseh in akisumang in, ju athah jong a kimu jou tapoi. Kipa thanop bol jouse jong akhoisa un, alung hem uve.
8 Het gejubel der pauken verstomt, Weg is het vrolijk gejoel, het juichen der citers;
Kipa thanop na khong gin athip heltai; golnop a kipa aw thong a kija tapoi. Selangdah a awngeitah a la kisa athip heltai.
9 Men drinkt geen wijn meer bij gezang, De drank smaakt bitter aan den drinker.
Ju leh la a kipa thanop na jouse achemang tan; judu ho judon ho jong akam uva akha tan ahi.
10 De steden liggen in puin en verlaten, Alle huizen gesloten, versperd;
Khopi kinchuh chuh in acheh chao in; insung jouse moh ponghung lut ho jeh in akikam soh in ahi.
11 In de straten gejammer om wijn, Weg alle vreugd en blijdschap op aarde!
Mipi lamlen ho a akikhomun, ju asam sam jenguve. Kipana chu lungjin asoh tan ahi. Kipana chu hiche gam'a kon chun nomang in aumtai.
12 In de steden zijn enkel puinhopen over, De poorten liggen vertrapt en verbrijzeld.
Khopi chu mang thai in aki dalhan, a kot hojong akivo lha gam tan ahi.
13 Ja, zó zal het wezen op aarde Te midden der volken: Als na het afslaan van de olijven, Als bij ‘t nalezen op het eind van de oogst!
Leiset chung jouse a hiche thusim hi akibange- amoh bou akidalhan, theiphung chunga theichang khat pampet a kidalha tobang, lengpi thei themkhat akikhop tup jouva agui a kidalha tobang hiding ahi.
14 Dan zal men jubelen, En de grootheid van Jahweh bezingen! Men juicht in het westen,
Ahin dalhah a umjousen kipana jeh in a eu vun, la asaove. Lhumlam a umhon Pakai loupina chu a vahchoi uve
15 Tot aan de grens van het oosten: Brengt eer aan Jahweh Op de kusten der zee, Aan de Naam van Jahweh, Israëls God!
Solam gamkaija umhon Pakai loupina apeuve. Twikhanglen gal langpeh a umhon Israel Pathen, Pakai minchu avahchoi un ahi.
16 En van het einde der aarde horen wij zingen: Glorie den vrome! Maar er wordt ook geroepen: Ik ben verloren, Wee mij, verloren! De afvalligen vallen, De verraders storten verraderlijk neer.
Leiset kolning lang peh a konin vahchoila kisa kajaovin, chonpha Pa loupina kipe la ahi! Ahin kalung sung hi lung genthei nan adim e. Nei kapiu vin, ajehchu agolhapai ding kahi tai. Jouva kibolna ache nalaije, chuleh leptholna hi muntina a um nalaije.
17 Verschrikking, kuilen en strikken Voor u, bewoners der aarde.
Leiset aum miten, kichat tijatna, kokhuh chuleh thang tamtah nakimai topi diu ahi.
18 Wie de verschrikking ontvlucht, Hij valt in de kuil; Wie de kuil nog ontsnapt, Wordt in de strikken gevangen! Ja, de sluizen des hemels Staan boven al open. De fundamenten der aarde worden geschokt;
Tijat na a jamhon kokhuh sunga lhalut untin, kokhuh sunga kona sohcha hon, thang nga hung oh diu ahi. Manthah na hi vanna konna go julha banga hung julha ding ahi; leiset bulpi ho hung kihot ding ahije.
19 De aarde gaat splijten en bersten, Versplintert en scheurt, Wankelt en tuimelt,
Leiset hi akisu keh tai. Nasatah a chimlha ahitai; Nasatah in akihot in ahi.
20 Waggelt als een beschonkene, Sliert heen en weer als een hangmat. Haar misdaden drukken haar neer, Ze valt, en staat niet meer op.
Leiset hi jukham bangin alon dong dong in ahi. Hui lego in ponbuh asem bangin leiset akithingin, lhu intin thoudoh lou ding ahitai. Ajeh chu dougal asatnao gitlouna chu sangval a ahitai.
21 Op die dag zal Jahweh bestraffen Het hemels heir in de lucht, Met de vorsten der wereld op aarde.
Hiche nikho teng chuleh Pakai in van munhoa um van miho gotna apeh ding chuleh leiset namtin chunga kiletsah tah a vaihom ho gotna apeh ding ahi.
22 Ze worden gebonden, gesperd in een kuil, In een kerker gevangen, Voor lange tijden gestraft!
Amaho chu ki umkhum a, songkul'a kikoitup diu ahi. Songkul'a kikam tup chet diu, chule achaina leh gotna sangtah kipe diu ahi.
23 De maan zal blozen, de zon zich schamen, Want Jahweh der heirscharen zal heersen als Koning Op de berg Sion, in Jerusalem; En voor zijn oudsten zal zijn heerlijkheid stralen!
Chuteng lha loupina chu hung mang suh cheh intin, nisa vah jong hung nol lha ding ahi, ajehchu vanmi janel Pakai chun Zion lhanga vai ahin hom ding ahi.
