Jesaja 13
1 De godsspraak over Babel, die Isaias, de zoon van Amos, ontving:
Amoz chapa Isaiah in Babylon kisuh mang nading chunga thuhil khat anamun:
2 Plant een banier op een open berg; Schreeuwt het hun toe, En wenkt met de hand, Dat ze de poorten der tyrannen binnenrukken!
“Kihetsahna ponlap thinglhang vum'a khaisangin Babylon kimai topi din galsat dingho kou khomin thahattah leh thaneitah leng inpi ajotteng uleh amaho tilkhounan nakhut lhangin.
3 Ikzelf in mijn woede Heb mijn heilige troepen ontboden, Opgeroepen mijn helden, Mijn triomferende strijders!
Pakai, keiman, hiche natoh tonglha dinga galsat ho kapehdoh ahi. Ahin, ka lung hanna phondoh nadinga gal hang ho kakouva, choisanga kaum teng amaho jong kipah thanom diu ahi.”
4 Een donderend geraas op de bergen, Als van een geweldige legertros; Het rommelen van vorstendommen, Van volken, die zich verzamen! Jahweh der heirscharen monstert zijn troepen,
Mol le lhanga husa khu ngaijun! Sepai tamtah kijot husa khu ngaijun! Namtin husa len pen ahi. Van Janel Pakai in hiche galsat sepai hohi akou khom ahi.
5 Van verre gekomen, van de grenzen des hemels: Jahweh met de werktuigen van zijn toorn, Om de hele aarde te teisteren!
Amaho hi gam latah a kona hunguva, kolning khel lama kona jong hung ahiuve. Pakai lungsatna podoh dinga amaho hi Pakai manchah ahiuve. Pakai in ama hotoh gam abonna asuhmang ding ahi.
6 Huilt! Want de dag van Jahweh is nabij; Hij komt als een stortvloed van den Almachtige!
Kichat tijat pumin a eo vun ajehchu Pakai nikho chu ahung lhungtai- Hatchung nung in asuhmang ding phat chu.
7 Alle handen verslappen er van, Elk mensenhart smelt er van weg;
Ban jouse ki chat pumin chatthei louvin aumin, lung jouse ajunlha gamin,
8 Ze schokken van krampen, en weeën grijpen hen aan, Ze wringen zich als een barende vrouw; Verbijsterd zien ze elkander aan, Hun gezichten gloeien als vlammen.
Chuleh mipi suh tijat in a ume. Lung genthei nan aman chah kheh un, numei naosonat thoh abangu ve. Kipanpi leh kihuto thei lou vin khat le khat akive to un, tijatnan amai u atom jenguve.
9 Zie, de dag van Jahweh komt, Wreed, verbolgen en woedend: Om de aarde in een woestijn te veranderen, Haar zondaars te moorden.
Ajehchu ven, Pakai nikho chu ahung lhunge a lungsat a lunghan tijat umtah nikho. Agam jong mi chen khahlou na gam asoding, chuleh michonse ho jong suhmanga um tha dingu ahi.
10 De hemelsterren en haar wachters Laten haar licht niet meer stralen; De zon is bij haar opgang al donker, En de maan geeft geen glans.
Vanlaijol ho jong hung vom lha intin, ahsi hon jong vah ahinpeh loudiu ahi. Nisa aso teng thimpi jingding, chuleh lhathah in vah apeh tah louding ahi.
11 Ik zal de wereld haar boosheid vergelden, En de zondaars hun schuld, Een eind aan het zwetsen der grootsprekers maken, En de trots der geweldenaars breken.
Pakai, keiman, vannoi phatlou jeh leh migiloute chonset jeh a gotna kapeh ding ahi. Mi kiletsah ho ahoithonao kasuhchip ding, a thahat nao kiletsah piho kasuh nem ding ahi.
12 Het volk maak Ik schaarser nog dan het goud, De mannen zeldzamer dan de metalen van Ofir;
Keiman mihemte hi sana sanga manlujo a kasemding. Ophir sana theng sanga lujodiu ahi.
13 De hemelen trillen er van, De aarde wordt uit haar voegen gerukt: Om de gramschap van Jahweh der heirscharen Op de dag van zijn gloeiende toorn!
Ajehchu keiman vanho kaloling ding ahi. Pakai lungsatna Pakai van sepai hon ahin vetsah tengu leh leiset jong a umna akona kichondoh ding ahi.
14 Als een opgejaagd hert, Als een kudde, die niemand bijeenhoudt, Keert iedereen terug naar zijn eigen volk, En vlucht weg naar zijn land.
Gamleng ho akona sakhineo ajammang banga Babylon a cheng mipi jong jam mang diu, kelngoi aching umlou bang diu ahi. Ami u’ akihol diu chule agam languva jam diu ahi.
15 Wie men ontdekt, wordt doorboord, Wie wordt gegrepen, valt door het zwaard;
Koihileh akiman tapou chu satan’a umding-chemjam hemset na lhailut bang ding ahi.
16 Hun kinderen worden voor hun ogen verpletterd, Hun huizen geplunderd, hun vrouwen onteerd.
Amitmu tah uva achateu cheng talih a umdiu ahi. A innu kibulu ding, chuleh ajiteu suhsetna umdiu ahi.
17 Zie, Ik hits de Meden tegen hen op, Die zilver niet tellen, en goud niet begeren!
“Ven, keiman Medes te kachoudoh a Babylon te kaki maito sahding ahi. Dangka in jong lhem lha jou pouvin tin, sana a jong a jollhah joulou diu ahi.
18 De knapen worden door de bogen getroffen, De meisjes verkracht; Geen erbarmen voor de vrucht van de schoot, Geen genade voor kinderen!
Galsat sepai hon khangthah ho thalpi a akaplhuh diu ahi. Panpibei naosen ho chunga hepina anei lou diu, chuleh chapang ho chunga jong khotona anei lou diu ahi.”
19 Dan wordt Babel, de parel der koninkrijken, Het pronkjuweel der Chaldeën, Door God tot de grond toe verwoest, Als Sodoma en Gomorra.
Babylon lenggam adia loupipen, Chaldean ten Pahcha banga akithang at piu hi Pathenin Sodom leh Gomorrah asuhmang banga asuhgam ding ahi.
20 Het blijft voor immer verlaten, Ontvolkt van geslacht tot geslacht; De Arabieren slaan er hun tenten niet op, De herders legeren er niet.
Babylon hi koiman a lo kittah louding ahi. Akhang akhanga akeoseh a umding ahitai. Umdetna neilouva chao lele jat hon ngahmun dinga jong adeilou diu ahi, chuleh kelngoi chinghon akelngoi u agepi nomlou diu ahi.
21 Maar jakhalzen hebben er hun holen, En uilen vullen hun huizen; De struisen komen er nestelen, Baarlijke duivels dansen er rond.
Neldi gam’a gancha ho jong mangthai khopi sunga kichonlut un tin, chuleh Si al ham banga ham gancha hon insung jouse alodim diu ahi. Sumbu changlit hon umnan neijun tin, chuleh gamkelcha ho hilai munna chu galha diu ahi.
22 In hun burchten janken de honden, In hun lustpaleizen de wolven: Zijn tijd is gekomen, Zijn dag niet verschoven!
Akulpi sunga ngeiho peng le le diu, chuleh leng inpi nomtah sunga si al hon ko akisem diu ahi. Babylon kem suh nading jat nikho akisim pan tai: aman thah nading phat hung lhung ding ahitai.
