Hosea 9
1 Israël, verheug u maar niet, En jubel niet als de heidenen; Want ge hebt ontucht bedreven, ver van uw God, Op hoerenloon geaast op elke dorsvloer van koren.
I Israil, yat ǝl-yurtlardǝk huxal bolup xadlinip kǝtmǝnglar; Qünki sǝn Hudayingdin qǝtnǝp paⱨixilikkǝ berilding; Ⱨǝrbir hamanda sǝn paⱨixǝ ⱨǝⱪⱪigǝ amraⱪ bolup kǝtting.
2 Dorsvloer en perskuip willen niets van hen weten, De most zal hen verloochenen;
Haman wǝ xarab kɵlqiki ularni baⱪalmaydu; Yengi xarab uni yǝrgǝ ⱪaritip ⱪoyidu.
3 Ze zullen niet blijven in Jahweh’s land, Maar Efraïm moet terug naar Egypte.
Ular Pǝrwǝrdigarning zeminida turiwǝrmǝydu; Əfraim bǝlki Misirƣa ⱪaytidu, Ular Asuriyǝdǝ ⱨaram tamaⱪni yǝydu.
4 Ze zullen geen wijn voor Jahweh plengen, Hem geen welgevallige offers meer brengen; Hun brood zal het brood der treurenden zijn, Wie er van eet, wordt onrein. Want hun brood blijft alleen voor henzelf bestemd, Het huis van Jahweh komt het niet in!
Ular Pǝrwǝrdigarƣa ⱨeq «xarab ⱨǝdiyǝ»lǝrni ⱪuymaydu, Ularning ⱪurbanliⱪliri uningƣa ⱨeq hursǝnlik bolmaydu; ularning neni matǝm tutⱪuqilarning nenidǝk bolidu; Uni yegǝn ⱨǝrkim «napak» bolidu; Bu nan ⱨǝrgiz Pǝrwǝrdigarning ɵyigǝ kirmǝydu.
5 Wat zult ge dan op een hoogtij beginnen, Op een feestdag van Jahweh?
Əmdi «jamaǝtlǝrning [ibadǝt] sorunliri» künidǝ, «Pǝrwǝrdigarning ⱨeyti» bolƣan künidǝ ⱪandaⱪ ⱪilarsilǝr?
6 Waarachtig, als zij de verwoesting ontlopen, Zal Egypte hen verzamelen, Mof hen begraven; Distels zullen bezit van hun schatkamers nemen, Van hun tenten de doornen.
Qünki mana, ular ⱨǝtta ⱨalakǝttin ⱪaqⱪan bolsimu, Misir ularni yiƣiwelip, Andin Memfis xǝⱨiri ularni kɵmüp ⱪoyidu. Ularning ⱪǝdirlik kümüx buyumlirini bolsa, qaⱪⱪaⱪlar igiliwalidu; Ularning qedirlirini yantaⱪ-tikǝnlǝr basidu.
7 Gekomen zijn de dagen van straf, Gekomen de dagen van vergelding! Israël roept: De profeet is een dwaas, De van geest vervoerde een gek! Bij uw grote schuld voegt ge nog de vervolging:
Əmdi ⱨesablixix künliri kǝldi, Yamanliⱪ ⱪayturidiƣan künlǝr kǝldi; Israil buni bilip yǝtsun! Sening ⱪǝbiⱨlikingning kɵplüki tüpǝylidin, Zor nǝpriting bolƣini tüpǝylidin, Pǝyƣǝmbǝr «ǝhmǝⱪ», roⱨⱪa tǝwǝ bolƣuqi «sarang» dǝp ⱨesablinidu.
8 Efraïm loert aan de tent van den profeet, Spant een net op al zijn wegen, Vervolgt hem nog in het huis van zijn God.
Pǝyƣǝmbǝr bolsa Əfraim üstigǝ Hudayim bilǝn billǝ turƣan kɵzǝtqidur; Biraⱪ uningƣa barliⱪ yollirida ⱪiltaⱪlar ⱪoyulƣan, Hudasining ɵyidimu nǝprǝt uni kütmǝktǝ.
9 Ze zijn grondig bedorven, Als in de dagen van Giba: Gedenken zal Hij hun schuld, Hun zonden bestraffen!
Gibeaⱨning künliridikidǝk ular ɵzlirini qongⱪur bulƣiƣan, U ularning ⱪǝbiⱨlikini esigǝ kǝltüridu, Ularning gunaⱨlirini jazalaydu.
10 Als druiven in de woestijn Heb Ik Israël gevonden; Als naar de eerste vrucht van een vroege vijg Omgezien naar uw vaderen. Maar zij liepen over naar Báal-Peor, Wijdden zich toe aan den schandgod, En werden even verfoeilijk Als hun innig-geliefde!
— Qɵl-bayawanda üzüm uqrap ⱪalƣandǝk, Mǝn sǝn Israilni tapⱪan; Ənjür dǝrihidǝ tunji pixⱪan mewini kɵrgǝndǝk, ata-bowiliringlarni yahxi kɵrgǝnmǝn; Andin ular «Baal-Peor»ni izdǝp bardi, Ɵzlirini axu nomusluⱪ nǝrsigǝ beƣixlidi, Ular ɵzlirining «sɵygüqisi»gǝ ohxax yirginqlik boldi.
11 De glorie van Efraïm Vliegt weg als een vogel: Geen geboorte, geen schoot, Geen zwangerschap meer!
Əfraimning bolsa, xan-xǝripi ⱪuxtǝk uqup ketidu — Huddi tuƣulux bolup baⱪmiƣandǝk, Ⱨamilǝ bolup baⱪmiƣandǝk, Boyida apiridǝ bolux bolup baⱪmiƣandǝk!
12 Waarachtig, al brengen ze kinderen groot, Ik maak ze kinderloos, zonder bevolking. Maar wee ook hunzelf, Als Ik Mij van hen terugtrek!
Ⱨǝtta ular pǝrzǝntlirini qong ⱪilƣan bolsimu, Mǝn lekin ularni birini ⱪaldurmay juda ⱪilimǝn; Bǝrⱨǝⱪ, ulardin ayrilip kǝtkinimdin keyin, ularning ⱨaliƣa way!
13 Zoals Ik herten haar jongen Tot jachtwild zie werpen, Zo zal Israël zijn zonen Ter slachting verwekken.
Mǝn kɵrginimdǝ, Əfraimning ǝⱨwali qimǝnzarda tiklǝngǝn bir «Tur xǝⱨiri»dǝk idi; Biraⱪ Əfraim balilirini ⱪǝtl ⱪilƣuqiƣa qiⱪirip beridu.
14 Vergeld het hun, Jahweh! Wat zult Gij hun geven? Geef hun een onvruchtbare schoot, Verdroogde borsten.
Ularƣa bǝrgin, i Pǝrwǝrdigar — zadi nemǝ bǝrgining tüzük? — Ularƣa bala qüxüp ketidiƣan baliyatⱪu, ⱪuruⱪ ǝmqǝklǝrni bǝrgin!
15 Al hun zonden liggen in Gilgal opgestapeld: Daar leerde Ik ze haten. Om de boosheid van hun werken verdrijf Ik ze uit mijn huis: Nooit meer heb Ik ze lief!
Ularning barliⱪ rǝzillikini Gilgaldin tapⱪili bolidu; Qünki Mǝn xu yǝrdǝ ulardin nǝprǝtlǝndim; Ularning ⱪilmixlirining rǝzilliki tüpǝylidin, Ularni ɵyümdin ⱨǝydiwetimǝn; Mǝn ularni yǝnǝ sɵymǝymǝn; Ularning ǝmirlirining ⱨǝmmisi tǝrsaliⱪ ⱪilidu.
16 Efraïm getroffen, zijn wortel verdroogd, Geen vrucht zal het dragen; En al zouden zij kinderen baren, Ik vermoord de kostelijke vrucht van hun schoot.
Əfraim ǝmdi uruwetildi; Ularning yiltizi ⱪaƣjirap kǝtti, ular ⱨeq mewǝ bǝrmǝydu; Ⱨǝtta ular mewǝ bǝrsimu, Baliyatⱪusining sɵyümlük mewilirini ɵltürüwetimǝn.
17 God zal ze verwerpen, Omdat zij niet naar Hem wilden horen; Onder de volken zullen zij zwerven Al hun vorsten zullen vergaan!
Mening Hudayim ularni qǝtkǝ ⱪaⱪti, Qünki ular uningƣa ⱪulaⱪ salmidi; Ular ǝllǝr arisida sǝrsan bolidu.
