Hosea 7
1 De schuld van Efraïm is aan het licht getreden, De boosheid van Samaria openbaar: Ze plegen bedrog; de dief dringt binnen de huizen, De rover plundert op straat.
Кынд вряу сэ виндек пе Исраел, атунч се дескоперэ нелеӂюиря луй Ефраим ши рэутатя Самарией, кэч лукрязэ ку виклешуг. Ынэунтру вине хоцул, ши чата де тылхарь жефуеште афарэ.
2 En ze bedenken niet bij zichzelf, Dat Ik Mij al hun boosheid herinner; Dat hun werken hen steeds vergezellen, En voor mijn aangezicht staan!
Ши ну се гындеск ын инима лор кэ Еу Ымь адук аминте де тоатэ рэутатя лор; фаптеле лор ый ши ынконжоарэ ши стау ынаинтя Мя!
3 In hun boosheid maken zij den koning lustig, In hun leugens de vorsten:
Ей веселеск пе ымпэрат ку рэутатя лор ши пе кэпетений ку минчуниле лор.
4 Ze verhitten hen allen als een oven, Door den bakker gestookt. Als het deeg is gekneed, houdt hij op met stoken, Totdat het gegist is;
Тоць сунт прякурварь, ка ун куптор ынкэлзит де брутар, ши брутарул ынчетязэ сэ май ацыце фокул де кынд а фрэмынтат плэмэдяла пынэ с-а ридикат.
5 Maar zij maken onzen koning onpasselijk, De vorsten bevangen door wijn. Ze blijven aan de lustigen schenken,
Ын зиуа ымпэратулуй ностру, кэпетенииле се ымболнэвеск де пря мулт вин, ымпэратул дэ мына ку батжокориторий.
6 Listig hun hart als een oven verhitten: Heel de nacht sluimert hun woede, Maar ‘s morgens slaat ze in vlammen uit.
Ле арде инима дупэ курсе ка ун куптор; тоатэ ноаптя ле фумегэ мыния, яр диминяца арде ка ун фок апринс.
7 Toen allen waren verhit als een oven, Hebben zij hun meesters verteerd: Al hun koningen zijn gevallen, Zonder dat iemand van hen tot Mij riep!
Тоць ард ка ун куптор ши ышь мэнынкэ жудекэторий; тоць ымпэраций лор кад; ничунул дин ей ну Мэ кямэ.
8 Efraïm is onder de volken Een afgeleefde geworden; Efraïm werd als een koek, Die niet is omgekeerd.
Ефраим се аместекэ принтре попоаре, Ефраим есте о туртэ каре н-а фост ынтоарсэ.
9 Vreemden verteren zijn schatten: Hij merkt het niet; Zijn haar begint al te grijzen: Hij bespeurt het niet.
Ниште стрэинь ый мэнынкэ путеря, ши ел ну-шь дэ сяма; ыл апукэ бэтрынеця, ши ел ну-шь дэ сяма.
10 De trots ligt Israël op het gelaat: Ze bekeren zich niet tot Jahweh, hun God; Ze zoeken Hem niet, Wat ook gebeurt!
Мэкар кэ мындрия луй Исраел мэртурисеште ымпотрива лор, тот ну се ынторк ла Домнул Думнезеул лор ши тот ну-Л каутэ, ку тоате ачесте педепсе!
11 Efraïm is als een duif Onnozel en dom; Ze roepen Egypte om hulp, En trekken naar Assjoer.
Чи Ефраим а ажунс ка о туртурикэ проастэ, фэрэ причепере; ей кямэ Еӂиптул ши аляргэ ын Асирия.
12 Maar zodra ze vertrekken, Werp Ik mijn net over hen uit, Haal ze omlaag als een vogel uit de lucht, Sluit ze op om de faam van hun boosheid!
Дар, орь де кыте орь се дук, Ымь вой ынтинде лацул песте ей, ый вой доборы ка пе пэсэриле черулуй ши-й вой педепси кум ле-ам спус ын адунаря лор.
13 Wee hun, omdat ze van Mij zijn weggevlucht, Verderf over hen, omdat ze tegen Mij hebben gezondigd; Ik bracht hun verlossing, Maar zij verloochenden Mij.
Вай де ей, пентру кэ фуг де Мине! Пеиря вине песте ей, пентру кэ ну-Мь сунт крединчошь! Аш вря сэ-й скап, дар ей спун минчунь ымпотрива Мя!
14 Ze roepen Mij niet van harte aan, Maar huilen op hun legerstede; Ze kerven zich om brood en wijn, Maar van Mij lopen ze weg.
Ну стригэ кэтре Мине дин инимэ, чи се боческ ын аштернутул лор; турбязэ дупэ грыу ши муст ши се рэзврэтеск ымпотрива Мя.
15 Ik heb hun arm onderricht en gesterkt, Maar zij zinnen op kwaad tegen Mij;
Й-ам педепсит, ле-ам ынтэрит брацеле, дар ей гындеск рэу ымпотрива Мя.
16 Ze springen terug op wat hen niet helpt, Als een weerspannige boog. Hun vorsten vallen door het zwaard, Om het gezwets van hun tong; Dan worden ze nog uitgelachen In het land van Egypte!
Се ынторк, дар ну ла Чел Пряыналт; сунт ка ун арк ыншелэтор. Май-марий лор вор кэдя учишь де сабие дин причина ворбирий лор ындрэзнеце, каре-й ва фаче де рыс ын цара Еӂиптулуй.
