Hebreeën 12
1 Welnu dan, omringd van zulk een wolk van getuigen, laat ons iedere belemmering en hinder van zonde wegwerpen van ons, en dan met volharding de wedloop beginnen, die voor ons ligt;
| اَتو ہیتوریتاوَتْساکْشِمیگھَے رْویشْٹِتاح سَنْتو وَیَمَپِ سَرْوَّبھارَمْ آشُبادھَکَں پاپَنْچَ نِکْشِپْیاسْماکَں گَمَنایَ نِرُوپِتے مارْگے دھَیرْیّینَ دھاوامَ۔ |
2 het oog gevestigd op Jesus, aanvang en einde van het geloof. Hij heeft in plaats van de vreugde, die Hem toekwam, een kruis op Zich genomen, en de schande niet geacht; maar is dan ook gezeten ter rechterzijde van Gods troon.
| یَشْچاسْماکَں وِشْواسَسْیاگْریسَرَح سِدّھِکَرْتّا چاسْتِ تَں یِیشُں وِیکْشامَہَے یَتَح سَ سْوَسَمُّکھَسْتھِتانَنْدَسْیَ پْراپْتْیَرْتھَمْ اَپَمانَں تُچّھِیکرِتْیَ کْرُشَسْیَ یاتَناں سوڈھَوانْ اِیشْوَرِییَسِںہاسَنَسْیَ دَکْشِنَپارْشْوے سَمُپَوِشْٹَواںشْچَ۔ |
3 Houdt Hem toch voor ogen, die van de zondaars zulk een tegenspraak heeft verduurd, opdat gij niet uitgeput raakt en de zielskracht verliest.
| یَح پاپِبھِح سْوَوِرُدّھَمْ ایتادرِشَں وَیپَرِیتْیَں سوڈھَوانْ تَمْ آلوچَیَتَ تینَ یُویَں سْوَمَنَحسُ شْرانْتاح کْلانْتاشْچَ نَ بھَوِشْیَتھَ۔ |
4 Nog hebt gij niet ten bloede toe weerstand geboden in de strijd tegen de zonde;
| یُویَں پاپینَ سَہَ یُدھْیَنْتودْیاپِ شونِتَوْیَیَپَرْیَّنْتَں پْرَتِرودھَں ناکُرُتَ۔ |
5 en zijt gij dan reeds de vermaning vergeten, die u als zonen toespreekt: Mijn zoon, verwerp de kastijding des Heren niet, En wees niet ontmoedigd, zo ge door Hem wordt bestraft.
| تَتھا چَ پُتْرانْ پْرَتِیوَ یُشْمانْ پْرَتِ یَ اُپَدیشَ اُکْتَسْتَں کِں وِسْمرِتَوَنْتَح؟ "پَریشینَ کرِتاں شاسْتِں ہے مَتْپُتْرَ نَ تُچّھَیَ۔ تینَ سَںبھَرْتْسِتَشْچاپِ نَیوَ کْلامْیَ کَداچَنَ۔ |
6 Want de Heer kastijdt dien Hij bemint, Tuchtigt elken zoon, dien Hij liefheeft.
| پَریشَح پْرِییَتے یَسْمِنْ تَسْمَے شاسْتِں دَداتِ یَتْ۔ یَنْتُ پُتْرَں سَ گرِہْلاتِ تَمیوَ پْرَہَرَتْیَپِ۔ " |
7 Verdraag het dus als een kastijding; God behandelt u als zonen. Want is er wel een zoon, die door zijn vader niet wordt gekastijd?
| یَدِ یُویَں شاسْتِں سَہَدھْوَں تَرْہِیشْوَرَح پُتْرَیرِوَ یُشْمابھِح سارْدّھَں وْیَوَہَرَتِ یَتَح پِتا یَسْمَے شاسْتِں نَ دَداتِ تادرِشَح پُتْرَح کَح؟ |
8 Zo gij dus zonder kastijding zoudt wezen, waarvan allen hun deel krijgen, dan waart gij bastaards en geen zonen.
| سَرْوّے یَسْیاح شاسْتیرَںشِنو بھَوَنْتِ سا یَدِ یُشْماکَں نَ بھَوَتِ تَرْہِ یُویَمْ آتْمَجا نَ کِنْتُ جارَجا آدھْوے۔ |
9 Bovendien, we hebben vaders naar het vlees gehad, die ons kastijdden, en we kwamen tot inkeer; zullen we ons dan niet veel meer onderwerpen aan den Vader der geesten, en leven?
| اَپَرَمْ اَسْماکَں شارِیرِکَجَنْمَداتاروسْماکَں شاسْتِکارِنوبھَوَنْ تے چاسْمابھِح سَمّانِتاسْتَسْمادْ یَ آتْمَناں جَنَیِتا وَیَں کِں تَتودھِکَں تَسْیَ وَشِیبھُویَ نَ جِیوِشْیامَح؟ |
10 Zij toch hebben ons gekastijd ter wille van enkele dagen en naar het hun goeddacht; maar Hij doet het tot ons nut, opdat we zijn heiligheid deelachtig worden.
| تے تْوَلْپَدِنانِ یاوَتْ سْوَمَنومَتانُسارینَ شاسْتِں کرِتَوَنْتَح کِنْتْویشوسْماکَں ہِتایَ تَسْیَ پَوِتْرَتایا اَںشِتْوایَ چاسْمانْ شاسْتِ۔ |
11 Elke kastijding schijnt op het ogenblik zelf geen reden tot vreugde, maar reden tot droefheid; later echter draagt ze hun, die er door geoefend zijn, een vredevrucht der gerechtigheid.
| شاسْتِشْچَ وَرْتَّمانَسَمَیے کیناپِ نانَنْدَجَنِکا کِنْتُ شوکَجَنِکَیوَ مَنْیَتے تَتھاپِ یے تَیا وِنِییَنْتے تیبھْیَح سا پَشْچاتْ شانْتِیُکْتَں دھَرْمَّپھَلَں دَداتِ۔ |
12 Richt op dus de slappe handen en knikkende knieën!
| اَتَایوَ یُویَں شِتھِلانْ ہَسْتانْ دُرْبَّلانِ جانُونِ چَ سَبَلانِ کُرُدھْوَں۔ |
13 Maakt rechte sporen met uw voeten, opdat het kreupele niet wordt ontwricht, maar genezen veeleer!
| یَتھا چَ دُرْبَّلَسْیَ سَنْدھِسْتھانَں نَ بھَجْییتَ سْوَسْتھَں تِشْٹھیتْ تَتھا سْوَچَرَنارْتھَں سَرَلَں مارْگَں نِرْمّاتَ۔ |
14 Streeft naar vrede met allen; ook naar heiligheid, zonder welke niemand den Heer zal zien.
| اَپَرَنْچَ سَرْوَّیح سارْتھَمْ اےکْیَبھاوَں یَچَّ وِنا پَرَمیشْوَرَسْیَ دَرْشَنَں کیناپِ نَ لَپْسْیَتے تَتْ پَوِتْرَتْوَں چیشْٹَدھْوَں۔ |
15 Zorgt er voor, dat niemand Gods genade verwaarloost; dat er geen wortel van bitterheid opschiet, anderen in de weg staat, en velen aansteekt;
| یَتھا کَشْچِدْ اِیشْوَرَسْیانُگْرَہاتْ نَ پَتیتْ، یَتھا چَ تِکْتَتایا مُولَں پْرَرُہْیَ بادھاجَنَکَں نَ بھَویتْ تینَ چَ بَہَووپَوِتْرا نَ بھَوییُح، |
16 dat niemand ontuchtig is, of onverschillig als Esau, die voor één enkele spijs zijn eerstgeboorterecht verkocht.
| یَتھا چَ کَشْچِتْ لَمْپَٹو وا ایکَکرِتْوَ آہارارْتھَں سْوِییَجْییشْٹھادھِکارَوِکْریتا یَ ایشَوسْتَدْوَدْ اَدھَرْمّاچارِی نَ بھَویتْ تَتھا ساوَدھانا بھَوَتَ۔ |
17 Gij weet toch, dat toen hij later de zegen wilde erven, hij afgewezen werd; want hij vond geen mogelijkheid, de gezindheid van zijn vader te veranderen, hoewel hij het onder tranen beproefde.
| یَتَح سَ ایشَوح پَشْچادْ آشِیرْوّادادھِکارِی بھَوِتُمْ اِچّھَنَّپِ نانُگرِہِیتَ اِتِ یُویَں جانِیتھَ، سَ چاشْرُپاتینَ مَتْیَنْتَرَں پْرارْتھَیَمانوپِ تَدُپایَں نَ لیبھے۔ |
18 Inderdaad, gij zijt niet toegetreden tot een tastbare berg, niet tot brandend vuur, duisternis, donkere wolk, storm,
| اَپَرَنْچَ سْپرِشْیَح پَرْوَّتَح پْرَجْوَلِتو وَہْنِح کرِشْناوَرْنو میگھو نْدھَکارو جھَنْبھْشَ تُورِیوادْیَں واکْیاناں شَبْدَشْچَ نَیتیشاں سَنِّدھَو یُویَمْ آگَتاح۔ |
19 bazuingeschal; niet tot daverende woorden, waarvan de hoorders bezwoeren, dat er geen woord meer bij mocht komen,
| تَں شَبْدَں شْرُتْوا شْروتارَسْتادرِشَں سَمْبھاشَنَں یَتْ پُنَ رْنَ جایَتے تَتْ پْرارْتھِتَوَنْتَح۔ |
20 omdat het bevel hun te machtig was: "Zelfs als een dier de berg aanraakt, moet het gestenigd worden."
| یَتَح پَشُرَپِ یَدِ دھَرادھَرَں سْپرِشَتِ تَرْہِ سَ پاشاناگھاتَے رْہَنْتَوْیَ اِتْیادیشَں سوڈھُں تے ناشَکْنُوَنْ۔ |
21 En zó ontzettend was de verschijning, dat Moses uitriep: "Ik beef en sidder van angst."
| تَچَّ دَرْشَنَمْ ایوَں بھَیانَکَں یَتْ مُوسَسوکْتَں بھِیتَسْتْراسَیُکْتَشْچاسْمِیتِ۔ |
22 Neen, gij zijt toegetreden tot de berg Sion en de Stad van den levenden God, het hemels Jerusalem; tot de tienduizenden engelen, tot de feestvergadering,
| کِنْتُ سِییونْپَرْوَّتو مَریشْوَرَسْیَ نَگَرَں سْوَرْگَسْتھَیِرُوشالَمَمْ اَیُتانِ دِوْیَدُوتاح |
23 tot de gemeente der eerstgeborenen, opgeschreven in de hemel; tot God den Rechter van allen; tot de geesten der rechtvaardigen, die hun voleinding hebben bereikt;
| سْوَرْگے لِکھِتاناں پْرَتھَمَجاتانامْ اُتْسَوَح سَمِتِشْچَ سَرْوّیشاں وِچارادھِپَتِرِیشْوَرَح سِدّھِیکرِتَدھارْمِّکانامْ آتْمانو |
24 tot Jesus den Middelaar van het nieuwe Verbond, tot het Bloed der besprenkeling, dat iets beters afroept dan Abels bloed.
| نُوتَنَنِیَمَسْیَ مَدھْیَسْتھو یِیشُح، اَپَرَں ہابِلو رَکْتاتْ شْرییَح پْرَچارَکَں پْروکْشَنَسْیَ رَکْتَنْچَیتیشاں سَنِّدھَو یُویَمْ آگَتاح۔ |
25 Zorgt er voor, dat gij Hem niet afwijst, die roept! Want wanneer zij niet ontkwamen, die Hem afwezen, toen Hij op aarde sprak, hoeveel minder wij, zo we ons afkeren van Hem, die uit de hemelen spreekt,
| ساوَدھانا بھَوَتَ تَں وَکْتارَں ناوَجانِیتَ یَتو ہیتوح پرِتھِوِیسْتھِتَح سَ وَکْتا یَیرَوَجْناتَسْتَے رْیَدِ رَکْشا ناپْراپِ تَرْہِ سْوَرْگِییَوَکْتُح پَرانْمُکھِیبھُویاسْمابھِح کَتھَں رَکْشا پْراپْسْیَتے؟ |
26 wiens stem eertijds de aarde deed sidderen, maar die nu heeft verkondigd: "Nog eenmaal zal Ik doen beven Niet slechts de aarde, maar ook de hemel."
| تَدا تَسْیَ رَواتْ پرِتھِوِی کَمْپِتا کِنْتْوِدانِیں تینیدَں پْرَتِجْناتَں یَتھا، "اَہَں پُنَریکَکرِتْوَح پرِتھِوِیں کَمْپَیِشْیامِ کیوَلَں تَنَّہِ گَگَنَمَپِ کَمْپَیِشْیامِ۔ " |
27 Welnu, dit "Nog eenmaal" wijst op de omverwerping van wat als schepsel vergankelijk is, opdat dan het onvergankelijke blijft bestaan.
| سَ ایکَکرِتْوَح شَبْدو نِشْچَلَوِشَیاناں سْتھِتَیے نِرْمِّتانامِوَ چَنْچَلَوَسْتُوناں سْتھانانْتَرِیکَرَنَں پْرَکاشَیَتِ۔ |
28 Wij dus, die een onvergankelijk koninkrijk hebben ontvangen, we moeten vasthouden aan de genade, en daardoor God dienen, zoals het Hem welgevallig is: in vrome eerbied en ontzag.
| اَتَایوَ نِشْچَلَراجْیَپْراپْتَیرَسْمابھِح سونُگْرَہَ آلَمْبِتَوْیو یینَ وَیَں سادَرَں سَبھَیَنْچَ تُشْٹِجَنَکَرُوپینیشْوَرَں سیوِتُں شَکْنُیامَ۔ |
29 Want onze God is een verterend vuur!
| یَتوسْماکَمْ اِیشْوَرَح سَںہارَکو وَہْنِح۔ |
