Habakuk 1
1 De godsspraak, die de profeet Hababuk schouwde:
Hiche hi Habakkuk themgaovin thilmu aneina thudol ahi.
2 Hoe lang, Jahweh, smeek ik om hulp, En wilt Gij niet horen; Roep ik tot u: Verdrukking, En brengt Gij geen redding?
Vo PAKAI, itihchan geija panpi ngaichaa kakou kou di hitam? Hinla nangin nei ngaipeh poi! “Muntina nosopma kibolna aum tai!” Ka kap in, hinla eipanhu dingin na hungpoi.
3 Waarom laat Gij mij slechtheid zien, En moet ik onheil aanschouwen, Heb ik geweld en verdrukking voor ogen, Zijn twist en tweedracht ontbrand?
Hiche gitlou kibol hohi kavet vet jing ding hitam? Hiche gim gentheina ho jouse hi ibol’a kavet vet jeng ding ham? Keiman kavet chanin mahthahna le nosopma kibolna hobou ka mudoh’e. Mi nelkal hat ho leh kinahpia hat mihonpi chun eihin umkimvel tauve.
4 De Wet ligt verkracht, Het Recht wordt verstikt: Want de goddeloze houdt den vrome gevangen, Het recht wordt geschonden!
Dan hi donlou tobangbep chu ahitai, chule thutanna munho’a jong thudih umtalou ahi. Migilou ho chun midih ho sanga gamchenga atamjoh jeh-uvin, thudih chu heikoija um bepma ahitai.
5 Werpt een blik op de volken, ziet rond, En staat verbijsterd van schrik: Want Ik ga een werk in uw dagen voltrekken, Dat ge niet zoudt geloven, als het werd verteld.
Pakai chun adonbut in, “Chitin namtin ho khu gahven chuleh kidangsa temin! Ajeh chu keiman nangma nikho laiya hi thilkhat kahin boldoh ding, mi koiham khattouvin seijongleh na tahsan louhel ding chu kahinbol ding ahije.
6 Zie, Ik roep de Chaldeën op, Dat grimmige, onstuimige volk, Dat de breedte der aarde doorkruist, Om woonsteden van anderen te veroveren.
Keiman Babylon mite ho, giloutah le nosopma mibol ho chu ka hin tundoh ding ahi. Amahon vannoi muntin apaltan’uva kijotle ding’u chule gam dang tampi ahinjo dingu ahi.
7 Het is geducht en verschrikkelijk, Straf en vernieling gaan van hem uit;
Amaho hi gitlou abol nauva engsetah’a chonna ahiuvin, chutia abolnom chengseu chu abol’u ahi.
8 Zijn paarden zijn sneller dan panters, Vlugger dan de wolven uit de woestijn. Zijn ruiters springen te paard, En komen van verre gevlogen; Zoals een gier zich werpt op zijn prooi,
Sakol aneihou jong lutnu sangin alhai hatjouvin, khomu chipchep a ngeihon lhakhom sangin jong ahoise jouve. Sakol kangtalaija touho chun gamlataha konin a sakol ho’u chu ahin thunun jeng uvin; Muvanlai lengle hon a anchah’u abokhumuva avallhum jiu kisei tobang ahiuve.
9 Schieten ze allemaal toe op geweld. Als de oostenwind giert het vooruit, En jaagt de gevangenen als zand te hoop;
Oh, ahung tauve, abonchauvin nosopma boldin akunsuh tauve. A gancha hon hou jong chu nelphaija hui bangin ahung kitol’un, amasanguva asohchang ho’u ahin masot hou chu neldi tamin atam jeng uvin ahi.
10 Met koningen drijft het de spot, Met vorsten steekt het de draak. Het lacht om iedere vesting, Werpt aarde op, en neemt ze in;
Amahon leng ho le leng chapate ho chu isahlou tah'in abolun, chule akulpi ho jouse chu isah loutahin aboluve.
11 Dan jaagt het verder als een orkaan, En maakt een god van zijn kracht.
Amaho chu hui nung bangin akitolun chule achemang tauve. Hinla amaho sungil’a themona nei ahiuve, athahat uchu pathena nei ahiuve.”
12 Zijt gij dan niet sinds oude tijden Jahweh, mijn heilige God, die niet sterft? Jahweh, hebt Gij hèm dan bestemd, om recht te doen, Hem gegrond als een rots, om te straffen?
Vo Pakai ka Pathen, nangma tonsotna um, ka Mithengpa Nangman nei theh manghel jeng hih nauvin nate na? Vo Pakai, ka Songpiu, nangman hiche Babylon mite hi eisudih dinguleh ka chonsetna ho’u atam jeh'a ei-gimbol dinguva na hinsol ahi.
13 Uw ogen zijn toch te rein, om het kwaad te aanschouwen, Gij kunt toch het onrecht niet zien: Hoe kunt Gij dan de trouwelozen verdragen, Voor den boze zwijgen, die den vrome verslindt?
Nangma hila athenga nahin chule agilou chu n maikoh a umtheilou ahi. Chuti ahileh amaho do’ha joulhepna namitsat ding hijaham? Mi engsete chun asanguva chonphajo avallhumu jongleh thipbeh a naum ding hitam?
14 Waarom maakt Gij den mens dan als de vissen der zee, Als het gewemel, dat geen meester heeft:
Keiho hi ahinga kimandoh dinga le akithat dinga kiman ho tobangbep kahiuvem? Kei ho hi twikhanglen na um ganhing ho lamkai bei tobangbep ka hiuvem?
15 Hij haalt ze allen op aan de angel, En sleept ze mee in zijn net. Dan verzamelt hij ze in zijn fuik, En verheugt en verblijdt zich erover,
Amaho kipanaa le golnop bolna dinguva, ngakoija eiki khaidoh dinga chuleh lensunga ohden bep ding bou kahi dingu hitam?
16 Brengt hij offers aan zijn net, Brandt hij wierook voor zijn fuik. Want door hun hulp is zijn aandeel zo vet, En sappig zijn voedsel,
Chuteng leh amahon lenthang anei hou chu Pathen tobang'in houvun tin, chuleh amasanguva chun gimnamtwi halna nei uvinte. Amaho chun, “Hiche lenthang pathen hohin keiho eihaodoh sah’u ahi” ati ding’u ahi.
17 Trekt hij zijn net op, schudt het leeg, Om altijd volken te moorden, zonder erbarmen!
Nangman ama ho hi hiti dinmuna hi nasolmangpai pai ding ham? Amaho hi phottohna beihella agaljouva hi i-tiha maipah jing dingu hitam?
