Genesis 47
1 Josef ging dus Farao berichten: Mijn vader en mijn broers zijn met hun schapen en runderen en met heel hun bezit uit het land Kanaän aangekomen, en bevinden zich in het land Gósjen.
Hiti chun Joseph ache lut in Pharaoh henga thu agalhut in, ‘‘Kapa le ka sopite akelngoi ho jouse le aganchau toh chule aneijouseu toh kilhon in Canaan gam'a kon in ahung lhung tauve; tuhin Goshem gamsunga aum uve,” aga ti.
2 Hij had vijf van zijn broers meegenomen, en stelde ze aan Farao voor.
Chuin Joseph in asopi ho lah a mi nga alhengdoh in Pharaoh henga phondohna aneiyin ahi.
3 Farao vroeg aan zijn broers: Wat is uw beroep? Zij gaven Farao ten antwoord: Uw dienaren zijn schaapherders, van vader op zoon.
Chuin Pharaoh in amaho chu thu adong tan, “Nangma ho ipi natong nahiu ham?” amahon adonbut un, “Keima ho nasohte ho hi kapu kapate khanga patna kelngoi ching ka hiuve atiuvin ahi.”
4 En ze vervolgden tot Farao: We zijn gekomen, om de gastvrijheid van het land te genieten; want uw dienaars hadden geen weidegrond meer voor hun vee, daar de hongersnood het land Kanaän heeft geteisterd. Geef uw dienaren verlof, zich in het land Gósjen te vestigen.
Amahon Pharaoh henga ahoulim un, hiche gam'a cheng dinga hi keiho ka hung taovu ahe, ajeh chu nasoh teho hi kelngoi vah ka hiuvin, hamdong jong Canaan lhang lama aum tapoi; Hijeh chun lungset tah in Goshem lhang langa nei chen sah un kel hah sung in atiuvin ahi.
5 Toen sprak Farao tot Josef: Nu uw vader en broers tot u zijn gekomen,
Hichun Pharaoh in Joseph jah a aseiye, “Napa ahin, na sopi ho nangma koma din ahung tauve.
6 staat het land van Egypte voor u open. Laat uw vader en broers in het beste deel van het land wonen; ze kunnen in het land Gósjen blijven. En wanneer ge weet, dat er geschikte mannen onder hen zijn, stel ze dan tot opzichters over mijn eigen veestapel aan.
Nangman lhen peh tan Egypt gamsung pumpia amaho achen thei na diuvin, chule Egypt gamsung a apha pen chu pen ati; Hichun Goshem lhang lam chu pen amaho din ati. Chule amaho lah a miching thepna nei aumle keima gancha ho vetup din nei koi peh in,” ati.
7 Nu ging Josef zijn vader Jakob halen, en stelde ook hem aan Farao voor. Nadat Jakob Farao met een zegenwens had begroet,
Hichun Joseph in apa Jacob chu Pharaoh koma ahin puijin akihet tohsah in chujouvin Jacob in Pharaoh chu phatthei aboh in ahi.
8 sprak Farao tot Jakob: Hoeveel jaren telt ge reeds?
Chuin Pharaoh in “Kum ijat na hitam tin Jacob chu adong in ahi.”
9 Jakob gaf Farao ten antwoord: Het getal van mijn pelgrimsjaren bedraagt honderd dertig: weinig in aantal, maar vol van verdriet zijn mijn levensjaren geweest, en zij hebben niet het getal van die mijner vaderen bereikt in de dagen van hun pelgrimstocht.
Jacob in adonbut in, “Keima hi leiset chunga lam ka hin jotna patna hi kum ja khat le som thum tobang ka hitai; Amavang ka hinkho hi kapate ho kapute ho sang in achom jo na laiye,” ati.
10 Toen zegende Jakob Farao, en ging van Farao heen.
Hichun Jacob in Pharaoh avel in adalhah masang in avel in phatthei aboh kit in ahi.
11 Josef wees zijn vader en broers een woonplaats aan en gaf hun grondbezit in Egypte, en wel in de streek van Raämses, in het beste deel van het land, zoals Farao bevolen had.
Joseph in apa Jacob ahin asopiho abonchauvin Egypt gamsunga achensah tan, chule nei le gou jong apen gam jong apha pen Ramases lhangjol lam chu Pharaoh thupeh dungjui in ape tan ahi.
12 En Josef voorzag zijn vader en broers van brood, en heel het gezin van zijn vader naar het getal van de kinderen.
Chuin Joseph in apa ahin, asopite ahin abonchauvin amahon angaichat dungjui in ape sohkei jin, chule chapang neocha cha ho gei ding in jong ape jeng tan ahi.
13 Daar intussen de hongersnood hevig bleef woeden, was er in heel het land geen voedsel meer, en raakten Egypte en Kanaän uitgeput van honger.
Phat chomkhat jouvin neh-leh-chah ahah lheh jeng tan, anchang kikoi jouse jong ane chai gam tauve, Egypt gamsung le Canaan gamsunga mipite jouse neh le chah hahsat jeh in mipi thi ding in aum gam tan ahi.
14 Nu kreeg Josef al het geld in handen, dat in Egypte en Kanaän werd gevonden, in ruil voor het koren, dat men kocht; en al het geld stortte Josef in de schatkist van Farao.
Joseph in sum le pai akhol doh jouse chu Egypt gamsung ahin Canaan gamsunga anchang achoh nau sum jouse chu Pharaoh gou kholna muna ahin polut tai.
15 Toen er in Egypte en Kanaän geen geld meer was, kwamen alle Egyptenaren naar Josef toe, en zeiden: Geef ons brood; waarom moeten wij voor uw ogen sterven, omdat er geen geld meer is.
Mipite jouse Egypt akon ahin, Canaan a kon ahin, sum le pai jouse alhahsam phat in Joseph koma ahung taovun ahi, Amaho akap'un “Sum le pai Sana le dangka ho jouse akichai tai; an neh ding neipeh lou ule nangma mitmua thiding ka hitauve atiuvin ahi.”
16 Josef antwoordde: Als ge geen geld meer bezit, geeft dan uw vee, en ik geef u daarvoor brood in de plaats.
Hichun Joseph in adonbut in, “Na dangka hou abei tah le nagancha hou keima henga hinkai jun, keiman nangho gancha hotoh kitoh ding an neh ding kalhet peh ding na hiuve ati.
17 Zij brachten dus Josef hun kudden, en Josef gaf hun voedsel in ruil voor hun paarden, schapen, runderen en ezels. Dat jaar voorzag hij hen van brood in ruil voor al hun kudden.
Hichun amahon an nehtoh lheh ding in agancha hou jouse Joseph koma ahin kaiyun, chule sakol hon ho ahin, kelngoi hon hole keltah hon ho ahin chule abong hon ho le sangan ho jouse jong Joseph koma alheh cheh un hichun aman kum khat an neh ding apeh be kit tan ahi.
18 Maar toen het jaar om was, kwamen zij ook in het volgende jaar naar hem toe, en zeiden: We behoeven het niet voor onzen heer te verbergen, dat het geld op is en de veestapel reeds in het bezit van onzen heer is gekomen; we hebben dus niets meer over voor onzen heer, dan onze eigen persoon en onze landerijen.
Amavang hiche kum chu akichai kit tan, kumthat ahung lhung kittan hichun amahon a seikit tauve, “Nangma akon in imacha ka im thei tapouve, Ajeh chu ka dangka hou se la aki chaitan, ka gancha hou ka bong hou la abei tan, tua hi keima hon imacha peh ding ka neita pouve, tua hi ka tahsao le ka leiset bou'u aum tai.
19 Waarom zouden wij met onze landerijen voor uw ogen te gronde gaan? Koop onszelf en ons land in ruil voor brood; dan zullen wij met ons land dienstbaar zijn aan Farao. Geef ook koren, om te zaaien, dan kunnen we in leven blijven en behoeven we niet te sterven, en zal ook het land niet braak blijven liggen.
Nangma mitmua iti ka moh thi thei diu ham keima ho tahsa ahin ka leiset'u hi an neh ding toh lheh jeng tau vinge atiuve; ka leiset u ahin ka tahsau ahin Pharaoh soh in umtau ving kate, hijeh chun anchang neh ding neipe uvin, kathi lou na diuvin, chule leiset gam chu mohseh a umlou a asetna lou ding in atiuve.
20 Nu kocht Josef al het land van Egypte voor Farao op; want de Egyptenaren moesten allen hun akkers verkopen, omdat de honger hen kwelde. Zo werd het land Farao’s eigendom.
Hichun Joseph in Egypt gamsunga leiset jouse Pharaoh din Egypt mite koma kon in achodoh soh tan ahi.
21 Bovendien bracht hij het hele volk in lijfeigenschap van het ene eind van Egypte tot het andere.
Mipi ho vang chu ahile khopi akon in gam ong thinglhang lama asol in Egypt gamsunga mun khat a patin mun chom a asol in ahi.
22 Alleen het land van de priesters kon hij niet kopen. Want de priesters hadden een vaste toelage van Farao, en leefden van wat Farao hun gaf; daarom behoefden zij hun land niet te verkopen.
Gam leiset Joseph in ana choh lou chu ahile thempu ho gam ahi. Ajeh chu hitobang thempu ho chu ana kipe doh aum in, amaho chun Pharaoh a kona an neh ana kisan'u ahi jeh ahi, chule agam leiset'u jong kichol ngai lou ahi.
23 Nu zei Josef tot het volk: Ik heb nu uw personen en akkers voor Farao gekocht, en gij hebt nu zaaikoren, om het land te bezaaien.
Hichun Joseph in mipite lah a ahoulim in, “Veuvin tunia keiman nangho chule nagam leiset'u Pharaoh adia ka chohdoh ahitai keiman nangho muchi kapeh ding nanghon na phailei uva chang na tu theiyu ahitai.
24 Maar nu moet ge van de opbrengst een vijfde aan Farao afstaan; vier vijfden moogt ge voor u zelf behouden, om er uw velden mee te bezaaien, er met uw gezinnen van te leven, en uw kinderen te onderhouden.
Chule nangman chang na at teng hop nga lah a hop khat Pharaoh adia napeh ding hopli chu nangma muchi adia na kikoi diu, chule nangma ho insung mite an neh a pang ding aneocha cha ho geija kapeh na hiuve.
25 Zij zeiden: Gij hebt ons het leven gered! Laat ons genade vinden in de ogen van onzen heer, en de slaven van Farao zijn.
Amahon aphong doh un, “Keima ho hinkho hi nangman neihuh doh peh'u ahi atiuve, chule nangma phatsah bang hi jeng hen; chule lungset tah in ka pakai pa Pharaoh soh in pangmai jeng tau vinge atiuvin ahi.”
26 Zo maakte Josef het tot wet, die nog heden voor de akkers in Egypte geldt, dat een vijfde aan Farao moet worden opgebracht. Alleen het land van de priesters bleef uitgezonderd, omdat het niet van Farao was.
Chule Joseph in dan asem in Egypt gam'a tuni geihin aki mang na laiye, hichu ahile Pharaoh in hop nga lah a hopkhat ane jing na laiyin, thempu ho a tilou chu gam leiset abona Pharaoh a ahi tai.
27 Zo vestigden de Israëlieten zich in Egypte, in het land Gósjen. Ze kregen daar vaste bezittingen, waren er vruchtbaar, en werden zeer talrijk.
Hichun phat chomkhat jouvin, Israel mipite chun Egypt gamsunga Goshem lhanglam chu alodim tauvin, hichea pat chun amahon nei le gou akilamdoh un, abol jouse'u jong nasatah in apung tul tul jengun ahi.
28 Jakob leefde in Egypte nog zeventien jaar, zodat de hele levensduur van Jakob honderd zeven en veertig jaren bedroeg.
Hichun Jacob chu Egypt ahung lhun jouvin kum som le kum sagi ahinbe in Jacob hin nikho abon bon'a kum jakhat le kum som li le kum sagi alhing in ahi.
29 Toen de dag van zijn sterven begon te naderen, ontbood hij zijn zoon Josef, en sprak tot hem: Als ik genade gevonden heb in uw ogen, leg dan uw hand onder mijn heup als bewijs van uw liefde en trouw, dat ge mij niet in Egypte zult begraven,
Israel chu athi tei ding nikho ahung nai tul tul phat in aman jong achapa Joseph akouvin ajah a “Na mit mua nangma ka lung lhaisah jouva ahile gunchu tah le kitah tah a nei bolna ding in kataipi gui noi tuhin lang Egypt gam'a neihin vuilou hel na dingin kitep in;
30 maar dat ik bij mijn vaderen zal rusten. Breng me uit Egypte over, en begraaf mij in hun graf. Hij antwoordde: Ik zal doen, wat ge zegt.
Keima ka hinkho ahung beiteng lungset tah in ka tahsa hi Egypt akon in eipo doh inlang kapu kapate kivui na muna neivui in, hichun Joseph jong aki hahsel in, “Keiman nangma seibang bang in hinbol peh nang kate,” ati.
31 Hij sprak: Zweer het mij dan! En toen hij het hem had gezworen, boog Israël zich aanbiddend neer op het hoofdeinde van zijn bed.
Hichun Jacob in avel in aseikti in, “Nangma kitep in ati, hichun Joseph akihahsel tan, chuin Jacob chu alupna a akhup lang in alum tai.”
