Ezra 3
1 Toen Israël in zijn steden woonde, en de zevende maand was genaderd, kwam het volk als één man te Jerusalem bijeen.
And when the seventh month drew near, and the children of Israel were in the cities, the people gathered themselves together as one man to Jerusalem.
2 Nu sloegen Jesjóea, de zoon van Josadak met zijn medepriesters, en Zorobabel, de zoon van Salatiël, met zijn broeders, de hand aan het werk, om het altaar van Israëls God te bouwen en er de brandoffers op te dragen, zoals dit voorgeschreven staat in de Wet van Moses, den man Gods.
Then arose Jeshua' the son of Jozadak, and his brethren the priests, and Zerubbabel the son of Shealthiel, and his brethren, and they built the altar of the God of Israel, to offer thereon burnt-offerings, as it is written in the law of Moses the man of God.
3 Maar daar ze bevreesd waren voor de landsbevolking, bouwden ze enkel het altaar op zijn vroegere grondslagen, en brachten daarop brandoffers aan Jahweh, morgen- en avondoffers.
And they erected the altar upon its foundations; for there was fear upon them because of the people of these countries; and they offered thereon burnt-offerings unto the Lord, burnt-offerings at morning and at evening.
4 Ook vierden zij het Loofhuttenfeest, zoals het voorgeschreven was, en brachten iedere dag van het feest brandoffers, zoals dat voor elke dag was bepaald.
And they celebrated the feast of tabernacles, as it is written, and [offered] the daily burnt-offerings by number, according to the prescribed manner, the offering of every day on its day;
5 Van toen af droegen zij ook het dagelijks brandoffer op, evenals de offers bij gelegenheid van de nieuwe maan en van alle heilige hoogfeesten van Jahweh, met de offers van al wie een vrijwillige gave aan Jahweh bracht.
And afterward the continual burnt-offering, and that for the new moons, and for all the feasts of the Lord that are hallowed, and that of every one who willingly offered a free-will offering unto the Lord.
6 Ofschoon men dus sinds de eerste dag der zevende maand begonnen was, offers aan Jahweh te brengen, waren toch de fundamenten van de tempel van Jahweh nog niet gelegd.
From the first day of the seventh month began they to offer burnt-offerings unto the Lord: although the foundation of the temple of the Lord had not yet been laid.
7 Daarom gaf men geld voor de steenhouwers en timmerlieden, en spijs en drank en olie voor de Sidoniërs en Tyriërs, om ceders van de Libanon over zee naar Joppe te brengen, zoals Cyrus, de koning der Perzen, het hun had toegestaan.
Then did they give money unto the masons, and to the carpenters; and food, and drink, and oil, unto the Zidonians and Tyrians, to bring cedar-trees from the Lebanon by sea to Joppa, according to the permission of Cyrus the king of Persia for them.
8 En in de tweede maand van het tweede jaar na hun aankomst bij het huis van God te Jerusalem, maakten Zorobabel, de zoon van Salatiël, en Jesjóea, de zoon van Josadak, met hun broeders, de overige priesters en levieten, en allen die uit de gevangenschap naar Jerusalem waren gekomen, een begin met het werk, en stelden zij de levieten van twintig jaar en daarboven aan, om toezicht te houden op de werkzaamheden aan het huis van Jahweh.
And in the second year of their coming unto the house of God at Jerusalem, in the second month, did Zerubbabel the son of Shealthiel and Jeshua' the son of Jozadak, and the remainder of their brethren the priests and the Levites, and all they that were come out of the captivity unto Jerusalem make a beginning; and they appointed the Levites, from twenty years old and upward, to superintend the work of the house of the Lord.
9 Zo hielden Jesjóea met zijn zonen en broers, Kadmiël met zijn zonen, de zonen van Hodawja en de zonen van Chenadad met hun zonen en broers, die allen levieten waren, tezamen toezicht op de arbeiders aan het huis van God.
Then stood forward Jeshua' with his sons and his brethren, Kadmiel and his sons, the sons of Judah, as one man, to superintend the workmen in the house of God; [also] the sons of Chenadad, their sons and their brethren the Levites.
10 Toen de bouwlieden het fundament van de tempel van Jahweh hadden gelegd, stelden zich de priesters in ambtsgewaad met de trompetten op, en de levieten, de zonen van Asaf, met de cymbalen, om Jahweh te loven naar de voorschriften van David, koning van Israël.
And when the builders laid the foundation of the temple of the Lord, they placed the priests in their apparel with trumpets, and the Levites the sons of Assaph with cymbals, to praise the Lord, after the manner of David the king of Israel.
11 Ze hieven aan: "Prijst en looft Jahweh; want Hij is goed, en zijn goedheid voor Israël duurt eeuwig!" En heel het volk jubelde mee bij die lofzang ter ere van Jahweh, omdat het fundament van Jahweh’s huis was gelegd.
And they sang responsively in praise and thanksgiving unto the Lord; because he is good, for unto everlasting endureth his kindness toward Israel. And all the people shouted with a great shout, while praising the Lord; because the foundation of the house of the Lord had been laid.
12 Maar terwijl de menigte juichte en jubelde van vreugde, begonnen velen van de oudere priesters, levieten en familiehoofden, die de vroegere tempel nog hadden gezien, te jammeren, toen hun ogen de fundamenten van dit huis aanschouwden.
But many of the priests and Levites and chiefs of the divisions, the aged, who had seen the first house, when the foundation of this house was laid before their eyes, wept with a loud voice, while many, shouting for joy, raised aloud their voice:
13 Doch men kon door de jubelkreten van het volk het gejammer der schare niet horen; want het volk juichte luid, zodat het gejoel in de verte gehoord werd.
So that the people could not distinguish the noise of the shout of joy from the noise of the weeping of the people; for the people shouted with a loud shout, and the noise was heard ever so far off.
