Ezra 3
1 Toen Israël in zijn steden woonde, en de zevende maand was genaderd, kwam het volk als één man te Jerusalem bijeen.
Lhasagi ahunglhin toh kilhonin Israelte chu ama ama khopia ahung chenglut taovin ahi. Hichun Israel mipite jouse chu lungkhat tah in Jerusalem’ah ahung kikhom taovin ahi.
2 Nu sloegen Jesjóea, de zoon van Josadak met zijn medepriesters, en Zorobabel, de zoon van Salatiël, met zijn broeders, de hand aan het werk, om het altaar van Israëls God te bouwen en er de brandoffers op te dragen, zoals dit voorgeschreven staat in de Wet van Moses, den man Gods.
Hichun Jehozadak chapa Jeshua chu athempu chan khompiho Shealtiel chapa Zerubabel leh ainsung mite toh ahung kitho hom uvin, Israel Pathen maicham chu ahin sapha tauvin ahi. Pathen mipa Mose thuhil banga pumgo thilto chu Pakai maichama asem got u ahi.
3 Maar daar ze bevreesd waren voor de landsbevolking, bouwden ze enkel het altaar op zijn vroegere grondslagen, en brachten daarop brandoffers aan Jahweh, morgen- en avondoffers.
Israelte chun amun a anacheng saho chu ginna anei vangun maicham chu asempha uvin ahi. Hijou chun amahon jingkah nilhah in Pakai maicham achun pumgo thilto anabol jeng un ahi.
4 Ook vierden zij het Loofhuttenfeest, zoals het voorgeschreven was, en brachten iedere dag van het feest brandoffers, zoals dat voor elke dag was bepaald.
Amahon Lhambuh Kut abollun, hichu Mose daan dungjuija niseh le anikho a ngaichat dolla pumgo thiltoa kilhaina ding jongchu atoh jengun ahi.
5 Van toen af droegen zij ook het dagelijks brandoffer op, evenals de offers bij gelegenheid van de nieuwe maan en van alle heilige hoogfeesten van Jahweh, met de offers van al wie een vrijwillige gave aan Jahweh bracht.
Pakaiyin agonpeh u dungjuijin, angaija pumgo thilto dinga apediu ahin lhathah jousea kibol thilto ding ahin chuleh kumlhum seh a kut ho dingin, ahin tohdoh jiuvin ahi.
6 Ofschoon men dus sinds de eerste dag der zevende maand begonnen was, offers aan Jahweh te brengen, waren toch de fundamenten van de tempel van Jahweh nog niet gelegd.
Lhambuh Kut kipat masang ni somle nga chan nileh thempu hon Pakai kom’ah pumgo thilto a dingin kilhaina anei masa jiuvin ahi. Hichehi Pakai houin kisah masang’a govam kilhaina chu ana pantauvin ahi.
7 Daarom gaf men geld voor de steenhouwers en timmerlieden, en spijs en drank en olie voor de Sidoniërs en Tyriërs, om ceders van de Libanon over zee naar Joppe te brengen, zoals Cyrus, de koning der Perzen, het hun had toegestaan.
Hijouchun mipiten thihkheng them holeh thingthem bolho athalah un chuleh Tyre leh Sidon akonin thing kitan bongho ahinpo uvin, aman dingin nehle chah lengpitwi le Olive thao anapeuvin ahi. Thingtum hochu Lebanon molla konin ahinpo uvin Mediterannean Twikhanglen pang juijah Joppa geijin akithol lhah sah un ahi. Hichehi Cyrus lengpa phatsah na noiya abol'u ahi.
8 En in de tweede maand van het tweede jaar na hun aankomst bij het huis van God te Jerusalem, maakten Zorobabel, de zoon van Salatiël, en Jesjóea, de zoon van Josadak, met hun broeders, de overige priesters en levieten, en allen die uit de gevangenschap naar Jerusalem waren gekomen, een begin met het werk, en stelden zij de levieten van twintig jaar en daarboven aan, om toezicht te houden op de werkzaamheden aan het huis van Jahweh.
Tun Jerusalem ahunglhun jou’u kumni le lhani channa in Pathen Houin sah akipan taovin ahi. Natongho chu sohchanna a kona hung potdoh jouse le Shealtiel chapa Zerubababel chuleh Jehozadak chapa Jeshua leh athempu chanpi hotoh chuleh Levite kum somni lhing holeh aval hochu Pakai houin sahphatna in alamkaijin ana pangun ahi.
9 Zo hielden Jesjóea met zijn zonen en broers, Kadmiël met zijn zonen, de zonen van Hodawja en de zonen van Chenadad met hun zonen en broers, die allen levieten waren, tezamen toezicht op de arbeiders aan het huis van God.
Pathen houin sa hochu Jeshua le achate chule asopiteho Kadmiel le asopiho chujongleh Hodaviah chilhah ho jouse avesui jin ana pang un ahi. Hiche anatoh naova hin Henadad insung leh evite nana kithopiu vin ahi.
10 Toen de bouwlieden het fundament van de tempel van Jahweh hadden gelegd, stelden zich de priesters in ambtsgewaad met de trompetten op, en de levieten, de zonen van Asaf, met de cymbalen, om Jahweh te loven naar de voorschriften van David, koning van Israël.
Hiche insaho hin Pakai houin chu aleibul ahin tundoh phat uvin thempu hon avon’u ahin kivon’un sumkon mut dingin amun cheh u ahi kilo uvin ahi. Hiteng chuleh David lengpan anasemtoh bangin Asaph chilhah ten Pakai thangvahna in atumging thei ho ahin suging uvin ahi.
11 Ze hieven aan: "Prijst en looft Jahweh; want Hij is goed, en zijn goedheid voor Israël duurt eeuwig!" En heel het volk jubelde mee bij die lofzang ter ere van Jahweh, omdat het fundament van Jahweh’s huis was gelegd.
Thangvah pumin Pakai vahchoila ahinsaovin ahi: “Amahi aphabehseh jenge! Aman Israelte alungset nahi tonsot nading ahi!” atiuve. Hijouchun mipi chun Pakai Houin leibul chu ahung kitundoh jeh chun Pakai thangvahna in hasap in asam un ahi.
12 Maar terwijl de menigte juichte en jubelde van vreugde, begonnen velen van de oudere priesters, levieten en familiehoofden, die de vroegere tempel nog hadden gezien, te jammeren, toen hun ogen de fundamenten van dit huis aanschouwden.
Ahinlah thempuhon atehse holeh Levite chuleh phung upa dang ho Pakai Houin masa ana mukha jouse chu ha kan akap un ahi. Mipi adangho vang chu kipah tahin hasap’in asam un ahi.
13 Doch men kon door de jubelkreten van het volk het gejammer der schare niet horen; want het volk juichte luid, zodat het gejoel in de verte gehoord werd.
Akipanao husa leh mipi phabep kana ogin chutoh kigom in hatah in ana thongin ahileh gamlatah a umhon jong ajaphauvin ahi.
