Exodus 5
1 Nu gingen Moses en Aäron naar Farao en zeiden: Zo spreekt Jahweh, Israëls God! Laat mijn volk gaan, om Mij ter ere in de woestijn een feest te vieren.
Afterward Moses [Drawn out] and Aaron [Light-bringer] came, and said to Pharaoh, “This is what Yahweh, Elohim Isra'el [He sustains breathing, God of God prevails], says, ‘Let my people go, that they may hold a feast to me in the wilderness.’”
2 Maar Farao antwoordde: Wie is Jahweh wel, dat ik Hem zou gehoorzamen en Israël zou laten vertrekken? Ik ken geen Jahweh, en Israël laat ik niet gaan.
Pharaoh said, “Who is Adonai, that I should sh'ma ·hear obey· his voice to let Israel [God prevails] go? I don’t know Adonai, and moreover I will not let Israel [God prevails] go.”
3 Zij zeiden: De God der Hebreën is ons verschenen! Wij moeten drie dagreizen ver de woestijn in, om Jahweh, onzen God, een offer te brengen; anders slaat Hij ons met de pest of het zwaard.
They said, “The God of the Hebrews [Immigrants] has met with us. Please let us go three days’ journey into the wilderness, and sacrifice to Adonai, our God, lest he fall on us with pestilence, or with the sword.”
4 Maar de koning van Egypte sprak tot Moses en Aäron: Waarom houdt gij het volk van zijn werk af? Gaat zelf aan de arbeid.
The king of Egypt [Abode of slavery] said to them, “Why do you, Moses [Drawn out] and Aaron [Light-bringer], take the people from their work? Get back to your burdens!”
5 En Farao ging voort: Er is toch al te veel van dat volk, en nu zoudt ge nog willen, dat ze het werk neerlegden.
Pharaoh said, “Behold, the people of the land are now many, and you make them rest from their burdens.”
6 En nog diezelfde dag gaf Farao aan de slavendrijvers en onderbazen het bevel:
The same day Pharaoh enjoined the taskmasters of the people, and their officers, saying,
7 Geeft in het vervolg aan het volk geen stro meer, om tichels te maken, zoals tot nu toe; ze moeten het zelf maar bij elkaar gaan zoeken.
“You shall no longer give the people straw to make brick, as before. Let them go and gather straw for themselves.
8 Toch moet ge evenveel tichels van hen blijven eisen, als zij tot nu toe hebben gemaakt, en er niets van laten schieten. Want ze zijn lui; en daarom schreeuwen ze: We willen onzen God een offer brengen.
The number of the bricks, which they made before, you require from them. You shall not diminish anything of it, for they are idle; therefore they cry, saying, ‘Let us go and sacrifice to our God.’
9 Voor die mannen moet het werk worden verzwaard; dan zullen ze daarop blijven letten, en niet op leugens.
Let heavier work be laid on the men, that they may labor therein; and don’t let them pay any attention to lying words.”
10 De slavendrijvers en onderbazen brachten het over aan het volk en zeiden: Zo spreekt Farao! Ik geef u geen stro meer;
The taskmasters of the people went out, and their officers, and they spoke to the people, saying, “This is what Pharaoh says: ‘I will not give you straw.
11 ge moet het zelf maar gaan halen, waar ge het vindt, maar we laten niets schieten van wat ge moet leveren.
Go yourselves, get straw where you can find it, for nothing of your work shall be diminished.’”
12 Dus moest het volk heel Egypte afzoeken, om strostoppels te verzamelen.
So the people were scattered abroad throughout all the land of Egypt [Abode of slavery] to gather stubble for straw.
13 Maar de slavendrijvers hielden er aan vast: Ge moet iedere dag evenveel blijven leveren, als toen er nog stro werd gegeven.
The taskmasters were urgent saying, “Fulfill your work quota daily, as when there was straw!”
14 De slavendrijvers van Farao ranselden de israëlietische onderbazen af, die ze er voor aansprakelijk hadden gesteld en zeiden: Waarom levert ge nu niet evenveel tichels als vroeger?
The officers of the children of Israel [God prevails], whom Pharaoh’s taskmasters had set over them, were beaten, and demanded, “Why haven’t you fulfilled your chok ·statute· quote both yesterday and today, in making brick as before?”
15 De israëlietische onderbazen gingen zich bij Farao beklagen, en zeiden: Waarom laat ge uw dienaars zo behandelen?
Then the officers of the children of Israel [God prevails] came and cried to Pharaoh, saying, “Why do you deal this way with your servants?
16 Uw dienaars wordt geen stro meer gegeven, en toch beveelt men ons evenveel tichels te maken. Uw dienaars worden geranseld, maar het is de schuld van uw eigen volk.
No straw is given to your servants, and they tell us, ‘Make brick!’ and behold, your servants are beaten; but the sin ·err (from the standard goal)· is in your own people.”
17 Maar hij antwoordde: Lui zijt ge, lui! Daarom zegt ge: We moeten aan Jahweh een offer gaan brengen.
But he said, “You are idle! You are idle! Therefore you say, ‘Let us go and sacrifice to Adonai.’
18 Vooruit aan het werk! Ge krijgt geen stro, maar hetzelfde aantal stenen zult ge leveren.
Go therefore now, and work, for no straw shall be given to you, yet you shall deliver the same number of bricks!”
19 Zo raakten de israëlietische onderbazen in moeilijkheid door het bevel, dat zij het aantal tichels per dag niet mochten verminderen.
The officers of the children of Israel [God prevails] saw that they were in trouble, when it was said, “You shall not diminish anything from your daily quota of bricks!”
20 Toen zij dan ook van Farao weggingen, en Moses en Aäron ontmoetten, die op hen stonden te wachten,
They met Moses [Drawn out] and Aaron [Light-bringer], who stood in the way, as they came out from Pharaoh:
21 zeiden ze hun: Jahweh moge het u vergelden en u straffen; want gij hebt ons gehaat gemaakt bij Farao en zijn dienaars, en hun het zwaard in de hand gedrukt, om ons te vermoorden.
and they said to them, “May Adonai look at you, and judge, because you have made us a stench to be abhorred in the eyes of Pharaoh, and in the eyes of his servants, to put a sword in their hand to kill us.”
22 Toen wendde Moses zich tot Jahweh en zeide: Heer, waarom hebt Gij dit volk kwaad berokkend; waarom hebt Gij mij eigenlijk gezonden?
Moses [Drawn out] teshuvah ·completely returned· to Adonai, and said, “Lord, why have you brought trouble on this people? Why is it that you have sent me?
23 Want van het ogenblik af, dat ik naar Farao ben gegaan, om in uw Naam te spreken, is dit volk er nog slechter aan toe, en Gij hebt uw volk in het geheel niet gered.
For since I came to Pharaoh to speak in your name, he has brought trouble on this people; and you have not rescued your people at all.”
