Exodus 5
1 Nu gingen Moses en Aäron naar Farao en zeiden: Zo spreekt Jahweh, Israëls God! Laat mijn volk gaan, om Mij ter ere in de woestijn een feest te vieren.
To pacoengah Mosi hoi Aaron loe Faro khaeah caeh hoi moe, Israel Angraeng Sithaw mah, Praezaek ah kai khae poihsak o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak ah, tiah a thuih, tiah a naa hoi.
2 Maar Farao antwoordde: Wie is Jahweh wel, dat ik Hem zou gehoorzamen en Israël zou laten vertrekken? Ik ken geen Jahweh, en Israël laat ik niet gaan.
Faro mah, Angraeng ih lok to ka tahngaih moe, Israel kaminawk ka prawt hanah to Angraeng loe mi aa? Angraeng to ka panoek ai, Israel kaminawk doeh ka prawt mak ai, tiah a naa.
3 Zij zeiden: De God der Hebreën is ons verschenen! Wij moeten drie dagreizen ver de woestijn in, om Jahweh, onzen God, een offer te brengen; anders slaat Hij ons met de pest of het zwaard.
To naah nihnik mah, Hebru kaminawk ih Sithaw mah kaihnik hae tongh boeh; ni thumto caehhaih praezaek ah, kaimacae ih Angraeng Sithaw khaeah, angbawnhaih sak hanah, na caeh o sak ah; to tih ai nahaeloe kaicae nuiah nathaih maw, to ai boeh loe sumsen hoiah maw na thuitaek moeng tih, tiah a naa hoi.
4 Maar de koning van Egypte sprak tot Moses en Aäron: Waarom houdt gij het volk van zijn werk af? Gaat zelf aan de arbeid.
Toe Izip siangpahrang mah nihnik khaeah, Tih hanah hae kaminawk toksak nam pra hoi sak loe? Na sak hoi ih tok to mah sah hoih, tiah a naa.
5 En Farao ging voort: Er is toch al te veel van dat volk, en nu zoudt ge nog willen, dat ze het werk neerlegden.
To pacoengah Faro mah, Khenah, prae thungah kami paroeai pop o, toe nihcae khaeah toksak han ai ah na thuih pae hoiah, tiah a naa.
6 En nog diezelfde dag gaf Farao aan de slavendrijvers en onderbazen het bevel:
To na niah Faro mah tamna khenzawn kaminawk hoi ukkungnawk khaeah, hae tiah lokthuih pae;
7 Geeft in het vervolg aan het volk geen stro meer, om tichels te maken, zoals tot nu toe; ze moeten het zelf maar bij elkaar gaan zoeken.
amlai long to hmaiqoeng hanah, canghni ah na paek o ih baktiah, kaminawk hanah caphaeh to paek o hma lai ah; angmacae koehah caphaeh to akhuih hanah caeh o nasoe.
8 Toch moet ge evenveel tichels van hen blijven eisen, als zij tot nu toe hebben gemaakt, en er niets van laten schieten. Want ze zijn lui; en daarom schreeuwen ze: We willen onzen God een offer brengen.
Toe amlai long hmaiqoenghaih tok loe canghni ah sak ih baktih toengah nihcae to sahsak ah; tamsi o sak hmah; nihcae loe thaset o pongah ni, Sithaw khaeah angbawnhaih sak hanah, na caehsak ah, tiah a hang o.
9 Voor die mannen moet het werk worden verzwaard; dan zullen ze daarop blijven letten, en niet op leugens.
Toksak panki o moe, amsawn loknawk to a tang o han ai ah, nongpanawk to tok karai paek ah, tiah a naa.
10 De slavendrijvers en onderbazen brachten het over aan het volk en zeiden: Zo spreekt Farao! Ik geef u geen stro meer;
To naah tamna khenzawn kaminawk hoi ukkungnawk loe caeh o moe, kaminawk khaeah, Faro mah, nangcae caphaeh paek han ai ah thuih boeh.
11 ge moet het zelf maar gaan halen, waar ge het vindt, maar we laten niets schieten van wat ge moet leveren.
Caeh oh loe nangmacae koehah caphaeh to pakrong oh; toe toksak tamsi o sak hmah, tiah a thuih, tiah a naa.
12 Dus moest het volk heel Egypte afzoeken, om strostoppels te verzamelen.
To pongah kaminawk loe Izip prae ah caeh o moe, caphaeh zuengah anghnoeng to pakrong hanah, Izip prae thung boih ah caeh o.
13 Maar de slavendrijvers hielden er aan vast: Ge moet iedere dag evenveel blijven leveren, als toen er nog stro werd gegeven.
Tamna khenzawn kaminawk mah nihcae to mongh aep aep; caphaeh oh nathuem ah ni thokkruek na sak o ih tok baktih toengah, pacoeng hanah tok to sah oh, tiah a naa.
14 De slavendrijvers van Farao ranselden de israëlietische onderbazen af, die ze er voor aansprakelijk hadden gesteld en zeiden: Waarom levert ge nu niet evenveel tichels als vroeger?
Faro ih tamna khenzawn kaminawk mah, zaehoikung ah suek ih Israel kaminawk khaeah, Tipongah cangduem hoi vaihni na sak o ih, amlai long loe canghni ah na sak o ih zetto pha ai loe? tiah a naa o.
15 De israëlietische onderbazen gingen zich bij Farao beklagen, en zeiden: Waarom laat ge uw dienaars zo behandelen?
To naah Israel zaehoikungnawk loe Faro khaeah caeh o moe, Tipongah na tamnanawk hae tih khoek to nang pacaekthlaek loe?
16 Uw dienaars wordt geen stro meer gegeven, en toch beveelt men ons evenveel tichels te maken. Uw dienaars worden geranseld, maar het is de schuld van uw eigen volk.
Na tamnanawk hanah caphaeh paek ai to mah, khenah, ukkungnawk loe kaicae khaeah amlai long sak hanah lok ang thuih o moe, na tamnanawk to boh o; zaehaih loe nangmah ih kaminawk nuiah ni oh, tiah a naa o.
17 Maar hij antwoordde: Lui zijt ge, lui! Daarom zegt ge: We moeten aan Jahweh een offer gaan brengen.
Toe Faro mah, Tha na set o, tha na set o! To pongah ni, Angraeng khaeah angbawnhaih sak hanah na caehsak ah, tiah na thuih o.
18 Vooruit aan het werk! Ge krijgt geen stro, maar hetzelfde aantal stenen zult ge leveren.
To pongah vaihi caeh oh loe, tok to sah oh; caphaeh to kang paek o mak ai boeh; toe amlai long loe na sak o zetto sah o toengtoeng ah, tiah a naa.
19 Zo raakten de israëlietische onderbazen in moeilijkheid door het bevel, dat zij het aantal tichels per dag niet mochten verminderen.
Nito thung sak ih amlai long to tamsi o sak hmah, tiah thuih ih lok to Israel kaminawk mah thaih o naah, raihaih a tongh o boeh, tiah panoek o.
20 Toen zij dan ook van Farao weggingen, en Moses en Aäron ontmoetten, die op hen stonden te wachten,
Faro khae hoi amlaem o naah, loklam ah nihcae tongh han kazing, Mosi hoi Aaron to a hnuk o;
21 zeiden ze hun: Jahweh moge het u vergelden en u straffen; want gij hebt ons gehaat gemaakt bij Farao en zijn dienaars, en hun het zwaard in de hand gedrukt, om ons te vermoorden.
nihnik khaeah, Angraeng mah nang hnik to khen nasoe loe, lokcaek nasoe; Faro hoi anih ih toksah tamnanawk mah kaicae hae panuet moe, kaicae hae sumsen hoi hum hanah, na sak hoi boeh, tiah a naa o.
22 Toen wendde Moses zich tot Jahweh en zeide: Heer, waarom hebt Gij dit volk kwaad berokkend; waarom hebt Gij mij eigenlijk gezonden?
Mosi loe Angraeng khaeah amlaem moe, Angraeng, tipongah hae kaminawk khaeah raihaih na phaksak loe? Tih pongah kai nang patoeh loe?
23 Want van het ogenblik af, dat ik naar Farao ben gegaan, om in uw Naam te spreken, is dit volk er nog slechter aan toe, en Gij hebt uw volk in het geheel niet gered.
Na hmin hoi Faro khaeah lokthuih han ka caeh kruek, anih mah hae kaminawk khaeah raihaih a phaksak; nangmah ih kaminawk hae na pahlong ai, tiah a naa.
