Exodus 10
1 Toen sprak Jahweh tot Moses: Ga naar Farao. Waarachtig, Ik heb zijn hart en dat van zijn dienaars verhard, opdat ik mijn tekenen onder hen zou kunnen verrichten,
OLELO mai la o Iehova ia Mose, E hele aku oe iloko io Parao la, no ke mea, ua hoopaakiki au i kona naau, a me ka naau o kana poe kauwa, i hoike aku ai au i keia mau hoailona o'u iwaena o lakou;
2 opdat gij uw zonen en kleinzonen zoudt kunnen verhalen, hoe Ik tegen de Egyptenaren ben opgetreden, en welke wonderen Ik onder hen heb gewrocht, en opdat gij zoudt weten, dat Ik Jahweh ben.
A i hai aku ai oe maloko o na pepeiao o kau keiki, a o ke keiki a kau keiki i na mea a'u i hana'i ma Aigupita, a me ko'u mau hoailona a'u i hana aku ai ia lakou, i ike ai oukou, owau no Iehova.
3 Moses en Aäron gingen dus naar Farao en zeiden tot hem: Zo spreekt Jahweh, de God der Hebreën! Hoelang weigert gij nog, u aan Mij te onderwerpen? Laat mijn volk vertrekken, om Mij te vereren.
Hele aku la o Mose laua o Aarona iloko io Parao la, i aku la ia ia, Ke i mai nei o Iehova, ke Akua o na Hebera, penei, Pehea la ka loihi o kou hoohaahaa ole ana ia oe iho imua o'u? E hookuu mai oe i ko'u poe kanaka, i hookauwa mai lakou na'u.
4 Want zo ge weigert, mijn volk te laten vertrekken, zal Ik morgen met sprinkhanen uw gebied overstromen.
Aka, ina e hoole oe, aole e hookuu mai i ko'u poe kanaka, aia hoi, i ka la apopo, e halihali mai no wau i na uhini ma kou aina.
5 Zij zullen de bodem van het land bedekken, zodat men geen grond meer kan zien; zij zullen het overschot, dat u door de hagel gespaard bleef, tot het laatste toe verslinden, en alle bomen, die op uw velden groeien, kaal vreten.
A e uhi mai auanei lakou maluna o ka aina, aole e ikea ka aina ke nana aku: a e ai iho no lakou i ke koena o na mea i waihoia na oukou e ka huahekili: a e ai iho hoi lakou i na laau a pau e ulu ana no oukou ma ke kula.
6 Uw huizen en de huizen uwer hovelingen en van alle Egyptenaren zullen er zo vol van zijn, als uw vaders en voorvaders nooit hebben beleefd al de tijd, dat zij in dit land wonen tot de dag van vandaag. Toen keerde hij Farao de rug toe, en ging van hem heen.
E hoopiha hoi lakou i na hale ou, a me na hale o kau poe kauwa a pau, a me na hale o ko Aigupita a pau: aole i ike kou poe makua i keia mea, aole hoi na makua o kou poe makua, mai ka wa i noho mai ai lakou ma ka honua, a hiki i keia la, Haliu ae la ia, a hele aku la mai o Parao aku.
7 Maar de hovelingen van Farao zeiden tot hem: Hoelang zal die man ons nog schade moeten berokkenen? Laat die mensen toch vertrekken, om Jahweh, hun God, te vereren. Beseft ge nu nog niet, dat Egypte zo te gronde gaat?
Olelo aku la na kauwa a Parao ia ia, Pehea la ka loihi o ka hoohihia ana o keia kanaka ia kakou? E hookuu aku i ua poe kanaka la, i hookauwa aku ai lakou na Iehova na ko lakou Akua. Aole anei oe i ike i neia manawa, ua oki loa o Aigupita nei?
8 Nu werden Moses en Aäron opnieuw bij Farao ontboden, en hij zeide tot hen: Ge kunt vertrekken, om Jahweh, uw God, te vereren. Maar wie moeten er allemaal mee?
Ua lawe hou ia aku o Mose laua o Aarona io Parao la, i mai la ia ia laua, E hele oukou, e hookauwa na Iehova na ko oukou Akua. Owai, owai hoi ka poe hele?
9 Moses antwoordde: Jong en oud moet mee; we willen gaan met onze zonen en dochters, met onze schapen en runderen; want we willen feest vieren ter ere van Jahweh.
I aku la o Mose, E hele pu no makou me ko makou poe opiopio a me ko makou poe elemakule, me na keikikane a me na kaikamahine a makou, me ka makou hipa, a me ka makou bipi makou e hele aku ai: no ka mea, he ahaaina ka makou no Iehova.
10 Hij zeide tot hen: Even zeker mag Jahweh u bijstaan, als ik u met uw kinderen laat vertrekken. Het is duidelijk, dat gij kwaad in uw schild voert.
I mai la kela ia laua, o Iehova kekahi pu me oukou, ke hookuu aku au ia oukou, e hele me ka oukou poe keiki. E malama ia olua, no ka mea, aia no ka hewa ma ko olua alo.
11 Maar het zal niet gebeuren! De mannen kunnen gaan, om Jahweh te vereren; want dat hebt gij gevraagd. Zo joeg men hen van Farao weg.
Aole pela: o oukou na kanaka ke hele, e hookauwa aku na Iehova; no ka mea, oia ka oukou mea i imi mai nei. A ua kipakuia mai laua, mai ke alo mai o Parao.
12 Toen sprak Jahweh tot Moses: Strek uw hand uit over Egypte, om de sprinkhanen te laten komen. Zij zullen neerstrijken op het land van Egypte, en al het veldgewas wegvreten, dat de hagel gespaard heeft.
I mai la o Iehova ia Mose, E o aku kou lima, maluna o ka aina o Aigupita no na uhini, i hele mai ai lakou maluna o ka aina o Aigupita, a e ai iho i na laauikiai a pau o ka aina, i na mea a pau i waihoia e ka huahekili.
13 En Moses strekte zijn staf uit over Egypte. De hele dag en de hele nacht liet Jahweh een oostenwind waaien over het land van Egypte, en in de morgen bracht de oostenwind de sprinkhanen mee.
O aku la o Mose i kona kookoo maluna o ka aina o Aigupita, a huai mai la o Iehova i ka makani mai ka hikina mai maluna o ka aina, ia la a po, ia po a ao; a i kakahiaka, hoopuka mai la ua makani hikina la i na uhini.
14 De sprinkhanen verspreidden zich over heel Egypte en streken neer op heel het grondgebied van Egypte, in zulke geweldige zwermen, als er tevoren nooit waren geweest, en ook later nooit meer zullen zijn.
Lele ae la na uhini maluna o ka aina a pau o Aigupita, a kau iho la ma na mokuna a pau o Aigupita: he ino loa; aohe uhini mamua e like ai, aole hoi e hiki mai ana mahope o lakou na mea e like ai.
15 Heel de oppervlakte van het land was er mee bedekt, en de grond zag er zwart van. Zij verslonden al het veldgewas en vraten alle vruchtbomen kaal, die door de hagel waren gespaard, zodat er in heel Egypte geen groen aan de bomen bleef en geen gewas op het veld.
No ka mea, uhi paapu iho la lakou i ka aina a pau, a poeleele hoi ka aina; ai iho la lakou i na laauikiai a pau o ka aina, a me ka hua a pau o na laau, a ka huahekili i waino mai ai; aole i koe kekahi mea uliuli ma na laau, a ma na laauikiai o ke kula, ma ka aina a pau o Aigupita.
16 Nu liet Farao in allerijl Moses en Aäron ontbieden en zeide: Ik heb gezondigd tegen Jahweh, uw God, en tegen u.
Alaila, wikiwiki ae la o Parao e hea mai ia Mose laua o Aarona, i mai la, Ua hana hewa wau ia Iehova i ko oukou Akua, a ia olua no hoi.
17 Vergeef mij deze keer nog mijn zonden, en bidt tot Jahweh, uw God, dat Hij ten minste deze dodelijke ramp van mij wegneemt.
Ke noi aku nei au, e kala mai no hoi olua i keia hewa hookahi ana no, a e nonoi aku ia Iehova ike oukou Akua, i lawe aku ai ia i keia make wale no, mai o'u aku nei.
18 En Moses ging van Farao heen, en bad tot Jahweh.
Hele aku la ia mai o Parao aku, a nonoi aku la ia Iehova.
19 En Jahweh keerde de wind, en liet een krachtige westenwind waaien, die de sprinkhanen meevoerde en in de Rode Zee dreef: op het hele grondgebied van Egypte bleef geen enkele sprinkhaan meer over.
Huai hou mai la o Iehova i makani komohana ikaika, a lawe aku la ia i na uhini, a hoopaa iho la ia lakou iloko o ke Kaiula. Aohe uhini hookahi i koe ma ka aina a pau i Aigupita.
20 Maar Jahweh verhardde het hart van Farao, zodat hij de Israëlieten niet liet vertrekken.
Aka, hoopaakiki iho la o Iehova i ko Parao naau, aole ia hookuu aku i na mamo a Iseraela.
21 Toen sprak Jahweh tot Moses: Strek uw hand uit naar de hemel, en er zal een duisternis over Egypte vallen zo dicht, dat men ze tasten kan.
I mai la o Iehova ia Mose, E o aku kou lima i ka lani, i kau mai ka poeleele maluna o ka aina o Aigupita, i aaki ka pouli.
22 En Moses strekte zijn hand naar de hemel uit, en er viel een dikke duisternis over heel Egypte, drie dagen lang,
O aku la no ko Mose lima i ka lani, a pouli loa iho la ka aina a pau o Aigupita i na la ekolu.
23 zodat men elkaar niet kon zien, en drie dagen lang niemand van zijn plaats kon; maar voor de Israëlieten bleef het licht overal, waar zij woonden.
Aole loa lakou i ike i kekahi i kekahi, aole hoi i ala ae kekahi mai kona wahi ae, i na la ekolu; aka, o na mamo a pau a Iseraela, he malamalama ko lakou iloko o ko lakou mau hale.
24 Nu liet Farao Moses en Aäron ontbieden, en zeide: Gaat heen, om Jahweh te vereren. Uw kinderen kunnen met u meegaan, maar uw schapen en runderen blijven hier.
Hea mai la o Parao ia Mose, i mai la, Ou haele oukou, e hookauwa aku na Iehova; aka, o ka oukou hipa, a me ka oukou bipi, e waiho ia lakou: e hele pu no hoi ka oukou poe keiki.
25 Moses antwoordde: Onmogelijk; ge moet ons toch slacht en brandoffers mee laten nemen, die wij aan Jahweh, onzen God, zullen brengen.
I aku la o Mose, E haawi mai hoi iloko o ko makou mau lima, i na mohai, a me na mohai kuni, i kanmaha aku ai makou na Iehova na ko makou Akua.
26 Daarom moet ook onze kudde met ons mee: geen hoef zal achterblijven. Want daaruit hebben we een keuze te doen, om Jahweh, onzen God, te vereren; anders zouden we niet weten, wat we Jahweh, onzen God, moesten offeren, als we ter plaatse zijn aangekomen.
E hele pu no hoi ka makou holoholona, aole e waihoia kekahi maanei; no ka mea, e lawe ana makou i na mea o lakou e malama'i ia Iehova i ko makou Akua: aole nae makou e ike i na mea o lakou ka makou e malama ai ia Iehova, a hiki aku makou ilaila.
27 Maar Jahweh verhardde het hart van Farao, zodat hij weigerde, hen te laten vertrekken.
Aka, hoopaakiki mai la o Iehova i ka naau o Parao, aole no ia i hookuu ia lakou.
28 Farao zeide hem: Pak u weg, en waag het niet, mij nog onder de ogen te komen: want wanneer ge me nog eens onder de ogen komt, zult ge sterven.
I mai la o Parao ia ia, E hele aku oe pela, mai o'u aku nei, e malama ia oe iho, aole e ike hou mai i ko'u maka, no ka mea, i ka la au e nana hou mai ai i ko'u maka, e make oe.
29 Moses antwoordde: Zoals ge zegt; ik zal u niet meer onder de ogen komen.
I aku la o Mose ia ia, Ua olelo pono mai oe; aole au e ike hou aku i kou maka.
