Exodus 10
1 Toen sprak Jahweh tot Moses: Ga naar Farao. Waarachtig, Ik heb zijn hart en dat van zijn dienaars verhard, opdat ik mijn tekenen onder hen zou kunnen verrichten,
Eka Jehova Nyasaye nowacho ne Musa niya, “Dhi ir Farao, nikech asemiyo chunye kaachiel gi chunje jodonge odoko matek mondo mi atim honnigi mag ranyisina e kindgi;
2 opdat gij uw zonen en kleinzonen zoudt kunnen verhalen, hoe Ik tegen de Egyptenaren ben opgetreden, en welke wonderen Ik onder hen heb gewrocht, en opdat gij zoudt weten, dat Ik Jahweh ben.
eka ununyis nyithindu kod nyikwau kaka ne adoko makwiny gi jo-Misri bende kaka ne atimo ranyisina e kindgi, eka mondo ungʼe ni an Jehova Nyasaye.”
3 Moses en Aäron gingen dus naar Farao en zeiden tot hem: Zo spreekt Jahweh, de God der Hebreën! Hoelang weigert gij nog, u aan Mij te onderwerpen? Laat mijn volk vertrekken, om Mij te vereren.
Kuom mano Musa gi Harun nodhi ir Farao mi owachone niya, “Ma e gima Jehova Nyasaye, ma Nyasach jo-Hibrania wacho: ‘Nyaka karangʼo ma ibiro tamori bolori e nyima? We joga odhi mondo gilama.
4 Want zo ge weigert, mijn volk te laten vertrekken, zal Ik morgen met sprinkhanen uw gebied overstromen.
Ka itamori weyo joga mondo odhi, to abiro kelo ongogo e pinyi kiny.
5 Zij zullen de bodem van het land bedekken, zodat men geen grond meer kan zien; zij zullen het overschot, dat u door de hagel gespaard bleef, tot het laatste toe verslinden, en alle bomen, die op uw velden groeien, kaal vreten.
Gibiro poto ma gium lowo ma ok nen. Gibiro chamo gimoro amora matin mane pe oweyo kaachiel gi kit yien duto matwi e lowo.
6 Uw huizen en de huizen uwer hovelingen en van alle Egyptenaren zullen er zo vol van zijn, als uw vaders en voorvaders nooit hebben beleefd al de tijd, dat zij in dit land wonen tot de dag van vandaag. Toen keerde hij Farao de rug toe, en ging van hem heen.
Gibiro pongʼo uteni gi ut jodongi kod mag jo-Misri duto; enobed gimoro ma wuoneu kata kwereu pok noneno chakre odiechiengʼ mane gichako dak e pinyni nyaka sani.’” Eka Musa nolokore mowuok e nyim Farao.
7 Maar de hovelingen van Farao zeiden tot hem: Hoelang zal die man ons nog schade moeten berokkenen? Laat die mensen toch vertrekken, om Jahweh, hun God, te vereren. Beseft ge nu nog niet, dat Egypte zo te gronde gaat?
Jodong Farao nowachone niya, “Ngʼatni nobednwa obadho nyaka karangʼo? We ogandani odhi mondo mi gidhi gilam Jehova Nyasaye ma Nyasachgi. Dibed ni pok ifwenyo ni Misri kethore?”
8 Nu werden Moses en Aäron opnieuw bij Farao ontboden, en hij zeide tot hen: Ge kunt vertrekken, om Jahweh, uw God, te vereren. Maar wie moeten er allemaal mee?
Eka Musa gi Harun noduogo ir Farao. Farao nowachonegi niya, “Dhi, ulam Jehova Nyasaye ma Nyasachu, makmana ni en ngʼa gini madhi kodu?”
9 Moses antwoordde: Jong en oud moet mee; we willen gaan met onze zonen en dochters, met onze schapen en runderen; want we willen feest vieren ter ere van Jahweh.
Musa nodwoke niya, “Wabiro dhi gi jowa duto jomatindo kuom jomadongo gi yawuotwa gi nyiwa kaachiel gi jambwa kod dhowa duto, nimar nyaka watim nyasi ni Jehova Nyasaye.”
10 Hij zeide tot hen: Even zeker mag Jahweh u bijstaan, als ik u met uw kinderen laat vertrekken. Het is duidelijk, dat gij kwaad in uw schild voert.
Farao nowacho niya, “Mad Jehova Nyasaye bed kodu ka dipo ni aweyou udhi gi mondu kod nyithindu! Nenore ni udwaro kelo chandruok!
11 Maar het zal niet gebeuren! De mannen kunnen gaan, om Jahweh te vereren; want dat hebt gij gevraagd. Zo joeg men hen van Farao weg.
Ooyo! Chwo kende ema mondo odhi kendo olam Jehova Nyasaye nimar mano ema isebedo ka ikwayo.” Eka Musa gi Harun noriembi oko e nyim Farao.
12 Toen sprak Jahweh tot Moses: Strek uw hand uit over Egypte, om de sprinkhanen te laten komen. Zij zullen neerstrijken op het land van Egypte, en al het veldgewas wegvreten, dat de hagel gespaard heeft.
Eka Jehova Nyasaye nowacho ne Musa niya, “Rie badi e piny Misri mondo bonyo opoti e piny kendo mondo ocham gimoro amora matwi e puothe gi gimoro amora ma pe oweyo.”
13 En Moses strekte zijn staf uit over Egypte. De hele dag en de hele nacht liet Jahweh een oostenwind waaien over het land van Egypte, en in de morgen bracht de oostenwind de sprinkhanen mee.
Kuom mano Musa norieyo ludhe e piny Misri, kendo Jehova Nyasaye nomiyo yamb wuok chiengʼ okudho matek e pinyno odiechiengno kod otienono duto. Kane ochopo gokinyi, yamono nokelo bonyo;
14 De sprinkhanen verspreidden zich over heel Egypte en streken neer op heel het grondgebied van Egypte, in zulke geweldige zwermen, als er tevoren nooit waren geweest, en ook later nooit meer zullen zijn.
omiyo negimonjo piny Misri duto ma gipoto kamoro amora man thuolo e pinyno. Nyaka nene masira machal kamano mar bonyo ne pok obetie kendo ok nochak obedie kendo.
15 Heel de oppervlakte van het land was er mee bedekt, en de grond zag er zwart van. Zij verslonden al het veldgewas en vraten alle vruchtbomen kaal, die door de hagel waren gespaard, zodat er in heel Egypte geen groen aan de bomen bleef en geen gewas op het veld.
Ne giumo lowo mi piny olokore maratengʼ. Negichamo gimoro amora ma pe noweyo, mane gin gimoro amora matwi e puothe gi olembe ma nitie ewi yien. Onge kata it oboke manodongʼ e yien kata yath moro e piny Misri.
16 Nu liet Farao in allerijl Moses en Aäron ontbieden en zeide: Ik heb gezondigd tegen Jahweh, uw God, en tegen u.
Farao noluongo Musa gi Harun mapiyo nono mi owachonegi niya, “Asetimo richo e nyim Jehova Nyasaye ma Nyasachi kaachiel gi nyimu bende,
17 Vergeef mij deze keer nog mijn zonden, en bidt tot Jahweh, uw God, dat Hij ten minste deze dodelijke ramp van mij wegneemt.
koro yie ichak iwena richona kendo lam ni Jehova Nyasaye ma Nyasachi mondo ogol masira marachni kuoma.”
18 En Moses ging van Farao heen, en bad tot Jahweh.
Musa noweyo Farao mi olamo Jehova Nyasaye.
19 En Jahweh keerde de wind, en liet een krachtige westenwind waaien, die de sprinkhanen meevoerde en in de Rode Zee dreef: op het hele grondgebied van Egypte bleef geen enkele sprinkhaan meer over.
Kendo Jehova Nyasaye noloko kudho mar yamo mi yamb podho chiengʼ nokudho matek, bende yamono nochoko bonyo duto mi otero e Nam Makwar. Onge bonyo moro amora mane odongʼ e piny Misri.
20 Maar Jahweh verhardde het hart van Farao, zodat hij de Israëlieten niet liet vertrekken.
To Jehova Nyasaye noketo chuny Farao odoko matek kendo ne ok onyal weyo jo-Israel mondo odhi.
21 Toen sprak Jahweh tot Moses: Strek uw hand uit naar de hemel, en er zal een duisternis over Egypte vallen zo dicht, dat men ze tasten kan.
Eka Jehova Nyasaye nowacho ne Musa niya, “Rie badi kochomo polo mondo mudho olandre e piny Misri; ma en mudho mandiwa.”
22 En Moses strekte zijn hand naar de hemel uit, en er viel een dikke duisternis over heel Egypte, drie dagen lang,
Kuom mano Musa norieyo bade kochomo polo kendo mudho mandiwa nokwako piny Misri duto kuom ndalo adek.
23 zodat men elkaar niet kon zien, en drie dagen lang niemand van zijn plaats kon; maar voor de Israëlieten bleef het licht overal, waar zij woonden.
Onge ngʼato mane nyalo neno wadgi kata wuok oko kuom ndalo adek, kata kamano piny Israel to ne nigi ler kama negidakie.
24 Nu liet Farao Moses en Aäron ontbieden, en zeide: Gaat heen, om Jahweh te vereren. Uw kinderen kunnen met u meegaan, maar uw schapen en runderen blijven hier.
Eka Farao noluongo Musa mi owachone niya, “Dhiuru, ulam Jehova Nyasaye. Mondu kod nyithindu nyalo dhi kodu; makmana dhou gi jambu ema nyaka dongʼ.”
25 Moses antwoordde: Onmogelijk; ge moet ons toch slacht en brandoffers mee laten nemen, die wij aan Jahweh, onzen God, zullen brengen.
To Musa nowacho niya, “Nyaka imiwa thuolo mar timo misengini gi misango miwangʼo pep ni Jehova Nyasaye ma Nyasachwa.
26 Daarom moet ook onze kudde met ons mee: geen hoef zal achterblijven. Want daaruit hebben we een keuze te doen, om Jahweh, onzen God, te vereren; anders zouden we niet weten, wat we Jahweh, onzen God, moesten offeren, als we ter plaatse zijn aangekomen.
Jambwa duto bende nyaka dhi kodwa; kendo onge moro amora madongʼ chien. Moko kuomgi nyaka watigo e lamo Jehova Nyasaye ma Nyasachwa, nikech kapok wachopo kuno to ok wabi ngʼeyo ni mane monego watigo kuom lamo Jehova Nyasaye.”
27 Maar Jahweh verhardde het hart van Farao, zodat hij weigerde, hen te laten vertrekken.
To Jehova Nyasaye noketo chuny Farao obedo matek kendo ne ok oyie mondo owegi gidhi.
28 Farao zeide hem: Pak u weg, en waag het niet, mij nog onder de ogen te komen: want wanneer ge me nog eens onder de ogen komt, zult ge sterven.
Farao nowacho ne Musa niya, “Wuogi ia e nyima! Ne ni ok ichako ibiro e nyima kendo! Nimar odiechiengʼ ma inine wangʼa kendo to ibiro tho!”
29 Moses antwoordde: Zoals ge zegt; ik zal u niet meer onder de ogen komen.
Musa nodwoke niya, “Mana kaka iwachono, ok anachak abi iri kendo.”
