Prediker 3

1 Alles heeft zijn uur; Voor al wat er onder de hemel gebeurt, is er een vaste tijd:

Todas las cosas tienen su tiempo; todo lo que pasa debajo del sol tiene su hora.

2 Een tijd van baren, en een tijd van sterven; Een tijd van planten, en een tijd van ontwortelen;

Hay tiempo de nacer, y tiempo de morir; tiempo de plantar, y tiempo de arrancar lo plantado;

3 Een tijd van moorden, en een tijd van genezen; Een tijd van afbreken, en een tijd van opbouwen;

tiempo de matar, y tiempo de curar; tiempo de derruir, y tiempo de edificar;

4 Een tijd van schreien, en een tijd van lachen; Een tijd van rouwen, en een tijd van dansen.

tiempo de llorar, y tiempo de reír; tiempo de entregarse al luto, y tiempo de darse a la danza;

5 Een tijd van stenen wegwerpen, een tijd van stenen rapen; Een tijd van omhelzen, en een tijd van gescheiden zijn;

tiempo de desparramar las piedras, y tiempo de recogerlas; tiempo de abrazar, y tiempo de dejar los abrazos;

6 Een tijd van zoeken, en een tijd van verliezen; Een tijd van bewaren, en een tijd van verspillen;

tiempo de buscar, y tiempo de perder; tiempo de guardar, y tiempo de tirar;

7 Een tijd van scheuren, en een tijd van naaien; Een tijd van zwijgen, en een tijd van spreken;

tiempo de rasgar, y tiempo de coser; tiempo de callar, y tiempo de hablar;

8 Een tijd van beminnen, en een tijd van haten; Een tijd van oorlog, en een tijd van vrede.

tiempo de amar, y tiempo de aborrecer; tiempo de guerra, y tiempo de paz.

9 Wat heeft de zwoeger dan nog voor nut Van de moeite, die hij zich getroost?

¿Qué provecho saca el que se afana con todos sus trabajos?

10 Ik begreep, hoe God aan de mensen hun taak heeft gegeven, Om er zich mee af te tobben.

Consideré el trabajo que Dios ha dado a los hombres para que en él se ocupen.

11 Al wat Hij maakte, is goed op zijn tijd; En al heeft Hij ook de eeuwigheid gelegd in het hart van den mens, Toch kan de mens de daden van God Niet van het begin tot het einde doorgronden.

Todas las cosas hizo Él buenas a su tiempo, y hasta la eternidad la puso en sus corazones, sin que el hombre pueda comprender la obra de Dios desde el comienzo hasta el fin.

12 Zo begreep ik, dat er niets beter is voor den mens, Dan zich verheugen en zich te goed doen in het leven.

Y conocí que no hay cosa mejor para ellos que gozarse y llevar una vida regalada;

13 Want als iemand kan eten en drinken En van al zijn zwoegen genieten, Dan is dat een gave van God!

y si el hombre come y bebe y goza del fruto de su trabajo, también esto es un don de Dios.

14 Ik begreep, dat al wat God doet, voor altijd blijft; Daar kan men niets aan toevoegen of van afdoen: God maakt het zo, dat men Hem vreest.

Conocí que todas las obras de Dios subsisten siempre; nada se les puede añadir ni quitar. Dios lo hizo así para que se lo tema.

15 Wat thans bestaat, was er reeds lang; En wat er zijn zal, bestond al vroeger; Want God zoekt wat voorbij is, telkens weer op.

Lo que ya fue, existe aún, y lo que será, ya fue, porque Dios busca (renovar) lo pasado.

16 Ook zag ik onder de zon, Dat het onrecht zetelt op de plaats van het recht, En de boze op de plaats van den vrome.

Aún más vi debajo del sol: en el sitial del derecho sentada la maldad, y en el lugar de la justicia, la iniquidad.

17 Maar ik dacht bij mijzelf: Eens zal God den vrome en den boze richten; Want ieder ding en ieder werk heeft bij Hem zijn tijd.

Díjeme entonces en mi corazón: “Dios juzgará al justo y al injusto, porque allá hay un tiempo para cada cosa y cada obra.”

18 Maar als ik mijn gedachten over de mensen liet gaan, Zag ik, dat zij wel door God zijn geschapen, Maar feitelijk gelijk zijn aan het dier;

Dije además en mi corazón respecto de los hijos de los hombres: “Dios quiere probarlos y mostrarles que por sí mismos no son más que bestias.”

19 Want mens en dier hebben hetzelfde lot. De één moet sterven even goed als de ander; Want beiden hebben zij dezelfde adem. De mens heeft niets vóór boven het dier; Waarachtig, alles is ijdelheid!

Porque lo mismo que a las bestias sucede al hombre, como muere este así mueren aquellas; un mismo hálito tienen todos; y no tiene el hombre ventaja sobre la bestia, porque todo es vanidad.

20 Zij gaan beiden naar dezelfde plaats; Beiden kwamen zij voort uit stof, En beiden keren zij terug tot stof.

Todos van a un mismo paradero; todos han sido sacados del polvo, y al polvo vuelven todos.

21 Wie weet of ‘s mensen levensadem opstijgt naar boven, En die van het dier naar beneden gaat in de grond?

¿Quién sabe si el hálito del hombre sube arriba, y el del animal desciende abajo, a la tierra?

22 Zo begreep ik, dat er niets beter is voor den mens, Dan te genieten van zijn werken; want dat komt hem toe. Wie toch kan hem zekerheid geven Van wat de toekomst hem brengt?

Y vi que no hay cosa mejor para el hombre que gozarse en sus obras; pues esta es su suerte. Porque ¿quién le hará ver lo que será después de él?