Prediker 3
1 Alles heeft zijn uur; Voor al wat er onder de hemel gebeurt, is er een vaste tijd:
Тоате ышь ау время лор ши фиекаре лукру де суб черурь ышь аре часул луй.
2 Een tijd van baren, en een tijd van sterven; Een tijd van planten, en een tijd van ontwortelen;
Наштеря ышь аре время ей, ши моартя ышь аре время ей; сэдитул ышь аре время луй, ши смулӂеря челор сэдите ышь аре время ей.
3 Een tijd van moorden, en een tijd van genezen; Een tijd van afbreken, en een tijd van opbouwen;
Учидеря ышь аре время ей, ши тэмэдуиря ышь аре время ей; дэрымаря ышь аре время ей, ши зидиря ышь аре время ей;
4 Een tijd van schreien, en een tijd van lachen; Een tijd van rouwen, en een tijd van dansen.
плынсул ышь аре время луй, ши рысул ышь аре время луй; бочитул ышь аре время луй, ши жукатул ышь аре время луй;
5 Een tijd van stenen wegwerpen, een tijd van stenen rapen; Een tijd van omhelzen, en een tijd van gescheiden zijn;
арункаря ку петре ышь аре время ей, ши стрынӂеря петрелор ышь аре время ей; ымбрэцишаря ышь аре время ей, ши депэртаря де ымбрэцишэрь ышь аре время ей;
6 Een tijd van zoeken, en een tijd van verliezen; Een tijd van bewaren, en een tijd van verspillen;
кэутаря ышь аре время ей, ши пердеря ышь аре время ей; пэстраря ышь аре время ей, ши лепэдаря ышь аре время ей;
7 Een tijd van scheuren, en een tijd van naaien; Een tijd van zwijgen, en een tijd van spreken;
руптул ышь аре время луй, ши кусутул ышь аре время луй; тэчеря ышь аре время ей, ши ворбиря ышь аре время ей;
8 Een tijd van beminnen, en een tijd van haten; Een tijd van oorlog, en een tijd van vrede.
юбитул ышь аре время луй, ши урытул ышь аре время луй; рэзбоюл ышь аре время луй, ши пачя ышь аре время ей.
9 Wat heeft de zwoeger dan nog voor nut Van de moeite, die hij zich getroost?
Че фолос аре чел че мунчеште дин труда луй?
10 Ik begreep, hoe God aan de mensen hun taak heeft gegeven, Om er zich mee af te tobben.
Ам вэзут ла че ынделетничире супуне Думнезеу пе фиий оаменилор.
11 Al wat Hij maakte, is goed op zijn tijd; En al heeft Hij ook de eeuwigheid gelegd in het hart van den mens, Toch kan de mens de daden van God Niet van het begin tot het einde doorgronden.
Орьче лукру Ел ыл фаче фрумос ла время луй. А пус ын инима лор кяр ши гындул вешничией, мэкар кэ омул ну поате купринде, де ла ынчепут пынэ ла сфыршит, лукраря пе каре а фэкут-о Думнезеу.
12 Zo begreep ik, dat er niets beter is voor den mens, Dan zich verheugen en zich te goed doen in het leven.
Ам ажунс сэ куноск кэ ну есте алтэ феричире пентру ей декыт сэ се букуре ши сэ трэяскэ бине ын вяца лор;
13 Want als iemand kan eten en drinken En van al zijn zwoegen genieten, Dan is dat een gave van God!
дар ши фаптул кэ ун ом мэнынкэ ши бя ши дуче ун трай бун ын мижлокул ынтреӂий луй мунчь есте ун дар де ла Думнезеу.
14 Ik begreep, dat al wat God doet, voor altijd blijft; Daar kan men niets aan toevoegen of van afdoen: God maakt het zo, dat men Hem vreest.
Ам ажунс ла куноштинца кэ тот че фаче Думнезеу дэйнуеште ын вечь, ши ла чея че фаче Ел ну май есте нимик де адэугат ши нимик де скэзут, ши кэ Думнезеу фаче аша пентру ка лумя сэ се тямэ де Ел.
15 Wat thans bestaat, was er reeds lang; En wat er zijn zal, bestond al vroeger; Want God zoekt wat voorbij is, telkens weer op.
Че есте а май фост ши че ва фи а май фост; ши Думнезеу адуче ярэшь ынапой че а трекут.
16 Ook zag ik onder de zon, Dat het onrecht zetelt op de plaats van het recht, En de boze op de plaats van den vrome.
Ам май вэзут суб соаре кэ, ын локул рындуит пентру жудекатэ, домнеште нелеӂюиря ши кэ, ын локул рындуит пентру дрептате, есте рэутате.
17 Maar ik dacht bij mijzelf: Eens zal God den vrome en den boze richten; Want ieder ding en ieder werk heeft bij Hem zijn tijd.
Атунч ам зис ын инима мя: „Думнезеу ва жудека ши пе чел бун, ши пе чел рэу, кэч Ел а сорочит о време пентру орьче лукру ши пентру орьче фаптэ.”
18 Maar als ik mijn gedachten over de mensen liet gaan, Zag ik, dat zij wel door God zijn geschapen, Maar feitelijk gelijk zijn aan het dier;
Ам зис ын инима мя кэ ачестя се ынтымплэ нумай пентру оамень, ка сэ-й ынчерче Думнезеу ши ей ыншишь сэ вадэ кэ ну сунт декыт ниште добитоаче.
19 Want mens en dier hebben hetzelfde lot. De één moet sterven even goed als de ander; Want beiden hebben zij dezelfde adem. De mens heeft niets vóór boven het dier; Waarachtig, alles is ijdelheid!
Кэч соарта омулуй ши а добитокулуй есте ачеяшь; ачеяшь соартэ ау амындой; кум моаре унул, аша моаре ши челэлалт; тоць ау ачеяшь суфларе, ши омул ну ынтрече ку нимик пе добиток, кэч тотул есте дешертэчуне.
20 Zij gaan beiden naar dezelfde plaats; Beiden kwamen zij voort uit stof, En beiden keren zij terug tot stof.
Тоате мерг ла ун лок; тоате ау фост фэкуте дин цэрынэ ши тоате се ынторк ын цэрынэ.
21 Wie weet of ‘s mensen levensadem opstijgt naar boven, En die van het dier naar beneden gaat in de grond?
Чине штие дакэ суфларя омулуй се суе ын сус ши дакэ суфларя добитокулуй се кобоарэ ын жос, ын пэмынт?
22 Zo begreep ik, dat er niets beter is voor den mens, Dan te genieten van zijn werken; want dat komt hem toe. Wie toch kan hem zekerheid geven Van wat de toekomst hem brengt?
Аша кэ ам вэзут кэ ну есте нимик май бун пентру ом декыт сэ се веселяскэ де лукрэриле луй: ачаста есте партя луй. Кэч чине-л ва фаче сэ се букуре де че ва фи дупэ ел?
