Prediker 10
1 Dode vliegen verpesten welriekende balsem; Zo verliest de edelste wijsheid door een weinig dwaasheid haar roem.
Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.
2 Het hart van den wijze zit rechts, Het hart van den dwaze zit links.
Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.
3 Welke weg de dwaas ook gaat, zijn verstand schiet te kort; Maar van iedereen zegt hij: Wat een dwaas!
I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.
4 Als de toorn van een vorst u bedreigt, Loop dan niet weg van uw post; Want kalmte brengt grote opwinding tot bedaren.
Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.
5 Nog een ander kwaad zag ik onder de zon: Vergissingen door vorsten begaan.
Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:
6 De dwaas wordt op hoge posten geplaatst, En vele aanzienlijken blijven ten achter;
Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;
7 Dienstknechten zag ik te paard, En prinsen gingen als slaven te voet.
Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.
8 Wie een kuil graaft, valt er zelf in; Wie een muur doorbreekt, wordt door een slang gebeten.
kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.
9 Wie stenen draagt, bezeert zich er aan; Wie hout klooft, loopt gevaar, zich te wonden.
Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.
10 Is het ijzer stomp geworden, En slijpt men de snede niet, Dan moet men zijn krachten verdubbelen; Zo biedt de wijsheid een voordeel.
Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.
11 En als de slang bijt, omdat ze niet wordt bezworen, Heeft de slangenbezweerder geen nut van zijn kunde.
Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.
12 Aangenaam zijn woorden uit de mond van een wijze; Maar de lippen van een dwaas brengen hem verderf.
Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.
13 Reeds het begin van zijn woorden is dwaasheid, En het einde ervan barre onzin;
Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.
14 Want de dwaas verspilt vele woorden. Niemand weet, wat de toekomst brengt; Want wie kan hem zeggen, wat er later komt?
Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?
15 De domme slooft zich af bij zijn werk, Omdat hij niet eens de weg naar de stad kent.
Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.
16 Wee u, land, als uw koning een kind is, En uw prinsen in de morgenstond slempen.
Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.
17 Heil u, land, als uw koning een edelman is, En uw prinsen op tijd maaltijd houden, Stevig, maar zonder zich te bedrinken.
Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.
18 Bij luiheid verzakken de balken, En het huis wordt lek door traagheid van handen.
Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.
19 Om te genieten legt men maaltijden aan, En wijn vervrolijkt het leven; Voor geld is alles te krijgen.
Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.
20 Vloek den koning zelfs niet op uw sponde, En scheld zelfs in uw slaapvertrek niet op den rijke; Want de vogels in de lucht kraaien het rond, En de fladderaars brengen het uit.
Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.
