Deuteronomium 31
1 Toen Moses zijn rede tot heel Israël had beëindigd,
Moses te cet tih Israel pum taengah hekah olka he a thui.
2 vervolgde hij tot hen: Ik ben nu honderd twintig jaar oud; ik heb geen kracht meer, om op te trekken en terug te keren, en Jahweh heeft mij gezegd: "Gij zult de Jordaan niet oversteken".
Te vaengah amih te, “Tihnin ah kai he kum ya pakul ka lo ca coeng tih ka voei ka bal ham ka coeng voel pawh. Te dongah BOEIPA loh kai taengah, 'He Jordan he kat voel boeh,’ a ti.
3 Maar Jahweh, uw God, zal voor u uit naar de overkant gaan, en deze volken voor u vernietigen, zodat gij ze zult onderwerpen. Josuë zal aan uw spits naar de overkant trekken, zoals Jahweh gezegd heeft,
Na hmai kah aka kat BOEIPA na Pathen amah loh namtom rhoek he na mikhmuh ah a mitmoeng sak vetih amih te na pang ni. BOEIPA loh a thui vanbangla Joshua tah nang hmai ah kat ni.
4 en Jahweh zal met hen handelen, zoals Hij met Sichon en Og, de koningen der Amorieten, die Hij heeft verdelgd, en met hun land heeft gedaan.
Amori manghai Sihon neh Oga a saii tih a khohmuen neh rhenten a phae bangla BOEIPA loh a saii ni.
5 Jahweh zal ze aan u overleveren, en gij moet met hen handelen, juist zoals ik het u heb bevolen!
Amih te BOEIPA loh na mikhmuh la han thak vaengah nang kang uen olpaek bangla amih taengah boeih na saii ni.
6 Weest moedig en dapper, vreest ze niet en weest niet bang! Want Jahweh, uw God, trekt zelf met u mee; Hij zal u zijn hulp niet onthouden, noch u verlaten.
Thaahuel uh lamtah namning sakuh. Amih maelhmai te rhih uh boel lamtah na sarhing uh boeh. Nang taengkah aka cet BOEIPA na Pathen loh nang ng'rhael pawt vetih nang ng'hnoo mahpawh,” a ti nah.
7 Toen riep Moses Josuë, en zei hem in tegenwoordigheid van heel Israël: Wees moedig en dapper; want gij zult dit volk het land binnenleiden, dat Jahweh onder ede hun vaderen beloofd heeft hun te geven; en het onder hen verdelen.
Te phoeiah Moses loh Joshua a khue tih Israel pum kah mikhmuh ah, “Thaahuel lamtah namning sak. A napa taengah paek hamla BOEIPA loh a toemngam tangtae khohmuen la pilnam neh na puei uh vetih amih te na pang pawn ni.
8 Jahweh zal zelf voor u uitgaan; Hij zal u bijstaan, en u zijn hulp niet onthouden, noch u verlaten. Vrees dus niet en wees niet kleinmoedig!
Nang mikhmuh ah aka pongpa BOEIPA amah long he nang taengah om vetih nang ng'rhael mahpawh, nang ng'hnoo mahpawh. Rhih boel lamtah rhihyawp boeh,” a ti nah.
9 Daarna schreef Moses deze Wet op, en gaf ze aan de priesters, de zonen van Levi, die de verbondsark van Jahweh droegen, en aan alle oudsten van Israël.
Te phoeiah olkhueng he Moses loh a daek tih, BOEIPA kah paipi thingkawng aka kawt, Levi koca khosoih rhoek neh Israel patong rhoek boeih taengah a paek.
10 En Moses gebood hun: Om de zeven jaren, op de vastgestelde tijd in het jaar van kwijtschelding, op het loofhuttenfeest,
Hekah he kum rhih thok tih pohlip khotue laiba hlahnah kum kah khoning vaengah a thui tih amih te Moses loh a uen.
11 wanneer heel Israël voor het aanschijn van Jahweh, uw God, verschijnt op de plaats, die Hij zal uitverkiezen, moet gij deze Wet in tegenwoordigheid en ten aanhoren van heel Israël voorlezen.
Amah hmuen tuek kah BOEIPA na Pathen mikhmuh ah phoe hamla Israel pum loh ha pawk vaengah Israel pum kah a hna kaep ah olkhueng he doek pah.
12 Dan moet ge het volk, mannen, vrouwen, en kinderen met de vreemden, die binnen uw poorten zijn, bijeenroepen, opdat zij het horen en Jahweh, uw God, leren vrezen, en ieder woord van deze Wet zorgvuldig volbrengen.
Huta tongpa camoe, na vongka kah yinlai neh pilnam loh tingtun saeh lamtah hnatun uh saeh. Te daengah ni a. cang uh vetih BOEIPA na Pathen rhih ham neh olkhueng ol boeih he vai hamla a ngaithuen uh eh.
13 Zelfs hun kinderen, die nog geen begrip hebben, moeten toehoren, en Jahweh, uw God, leren vrezen, zo lang gij leeft in het land, dat gij aan de overkant van de Jordaan in bezit gaat nemen.
Te vaengah pang hamla Jordan na kat thil khohmuen kah na hingnah tue khuiah ah aka ming noek pawh a ca rhoek loh BOEIPA na Pathen rhih ham hnatun uh saeh lamtah cang uh saeh.
14 Nu sprak Jahweh tot Moses: Zie, de dag van uw dood is nabij. Roep Josuë en gaat samen de openbaringstent binnen; dan zal Ik hem in zijn ambt aanstellen. Moses en Josuë gingen dus de openbaringstent binnen.
Te vaengah BOEIPA loh Moses te, “Duek hamla na khohnin loh yoei coeng he. Joshua te khue lamtah tingtunnah dap ah pai sak lamtah anih te ka uen eh,” a ti nah. Te dongah Moses neh Joshua te cet rhoi tih tingtunnah dap ah pai rhoi.
15 En Jahweh verscheen in de tent in een wolkkolom, die aan de ingang van de tent bleef staan.
Te vaengah BOEIPA tah dap ah cingmai tung la tueng tih cingmai tung khaw dap thohkah ah pai.
16 Daarna sprak Jahweh tot Moses: Zie, wanneer gij bij uw vaderen zult rusten, zal dit volk in opstand komen en de vreemde goden nalopen van het land, waarheen het nu optrekt; het zal Mij verlaten, en mijn Verbond verbreken, dat Ik met hen heb gesloten.
Te vaengah Moses te BOEIPA loh, “Na pa rhoek taengah na yalh coeng atah pilnam he thoo vetih a kun thil khohmuen kah kholong pathen taengah cukhalh pawn ni he. Kai n'hnoo vetih anih taengkah ka saii ka paipi he a phae uh ni.
17 Dan zal mijn toorn tegen hen ontbranden; en Ik zal hen verlaten en mijn aanschijn voor hen verbergen, zodat zij tot een aas zullen worden, en talloze rampen en noden hen treffen. Op die dag zal het zeggen: Omdat mijn God niet in mijn midden vertoeft, word ik door die rampen getroffen.
Tekah khohnin ah tah ka thintoek loh anih taengah sai vetih amih te ka hnoo ni. Te vaengah amih taeng lamloh ka maelhmai ka thuh vetih maeham la poeh ni. Yoethae cungkuem neh citcai loh anih a hmuh ni. Te khohnin ah, “Ka khui ah ka Pathen loh a om pawt dongah pawt nim? He bang yoethae loh kai m'hmuh,” a ti ni.
18 Maar op die dag zal Ik mijn aanschijn verborgen houden, om al het kwaad, dat het heeft bedreven, door zich tot vreemde goden te wenden.
Boethae cungkuem te a saii tih pathen tloe rhoek taengah a hooi uh khohnin van vaengah kai long khaw ka maelhmai ka thuh rhoe ka thuh tak van ni.
19 Nu dan, schrijf het volgende lied voor hen op, leer het Israëls zonen en leg het hun in de mond, opdat dit lied voor Mij tegen Israëls kinderen zal kunnen getuigen.
Te dongah hekah laa he namah loh daek laeh. Israel ca rhoek te tuuk lamtah a ka dongah hoei pah. Te daengah ni hekah laa loh Israel ca rhoek taengah kai kah laipai la a om eh.
20 Want Ik zal hen in het land brengen, dat Ik aan hun vaderen onder ede beloofd heb hun te geven, een land, dat druipt van melk en honing; maar wanneer het zich zat heeft gegeten en vet is geworden, zal het zich tot vreemde goden wenden, om die te dienen, doch Mij verachten en mijn Verbond verbreken.
A napa rhoek taengah ka toemngam tangtae tih, khoitui neh suktui aka long khohmuen la ka khuen ni. Te vaengah kodam la ca khangrhang cakhaw pathen tloe taengla hooi uh vetih amih taengah ni tho a thueng uh eh. Kai yah m'bai uh vetih ka paipi a phae uh mai hoeh veh.
21 Wanneer dan talloze rampen en noden hen treffen, zal dit lied tegen hen getuigen. Daarom mag het niet worden vergeten, niet verdwijnen uit de mond van uw kroost. Want Ik ken hun gedachten, die zij zelfs heden al koesteren, nog eer Ik ze in het land heb gebracht, dat Ik aan hun vaderen onder ede beloofd heb!
Tedae ana om saeh, anih te yoethae neh citcai loh muep a muk van vaengah hekah laa loh a mikhmuh ah laipai la a doo bitni. A tiingan ka lamkah te khaw hnilh boel saeh. Ka toemngam bangla anih te khohmuen la ka pha puei hlan ah pataeng tihnin kah a saii neh a benbonah te ka ming,” a ti nah.
22 Nog op diezelfde dag schreef Moses dit lied, om het aan Israëls kinderen te leren.
Te dongah laa he Moses loh amah khohnin vaengah a daek tih Israel ca rhoek te a cang puei.
23 Toen stelde Hij Josuë aan, den zoon van Noen, en sprak: Wees dapper en moedig; want gij zult de kinderen Israëls het land binnenleiden, dat Ik hun onder ede beloofd heb, en Ik zal u bijstaan.
Te phoeiah Nun capa Joshua te a uen tih, “Amih ham ka toemngam tangtae khohmuen la Israel ca rhoek te na khuen ham coeng dongah thahuel lamtah namning sak. Nang taengah kai ka om bitni,” a ti nah.
24 En toen Moses de woorden van dit lied ten einde toe te boek had gesteld,
Olkhueng ol he a soep hil cabu dongah daek ham te Moses loh a coeng tih om coeng.
25 gaf hij aan de levieten, die de verbondsark van Jahweh droegen, het bevel:
Te phoeiah BOEIPA kah paipi thingkawng aka kawt Levi rhoek te Moses loh a uen tih,
26 Neemt dit boek met het lied, en legt het naast de verbondsark van Jahweh, uw God, om daar tegen u te getuigen.
“Olkhueng cabu he lo laeh. BOEIPA na Pathen paipi thingkawng kaep ah khueh lamtah nang taengah laipai la om saeh.
27 Want ik ken uw weerspannigheid en hardnekkigheid. Zie, terwijl ik nog levend bij u vertoefde, zijt gij al tegen Jahweh weerspannig geweest; wat zal het dan wezen na mijn dood.
Na boekoek neh na rhawn a mangkhak khaw kai loh ka ming. Nangmih taengkah ka hing tue vaengah pataeng BOEIPA aka koek la na om uh atah ka duek phoei aisat oeih.
28 Ontbiedt dus de oudsten van uw stammen en uw leiders bij mij; ik wil hun deze woorden verkonden, en hemel en aarde tegen hen tot getuigen nemen.
Nangmih koca kah patong rhoek neh na rhoiboei boeih loh kai taengla ha tingtun uh laeh. Vaan neh diklai he amih taengah ka laipai puei saeh lamtah a hna ah olka he ka thui lah eh.
29 Want ik weet, dat gij na mijn dood zwaar zult zondigen, en de weg zult verlaten, die ik u heb voorgeschreven, en dat u later onheil zal treffen, omdat gij kwaad zult doen in de ogen van Jahweh, en Hem zult tarten door het maaksel uwer handen.
Ka dueknah hnukah khaw ka ming coeng. A po la na po vetih nangmih taengah kang uen bangla longpuei lamloh na nong uh ni. Hmailong khohnin ah yoethaenah loh nangmih m'mah ni. Na kut dongkah khoboe neh amah veet hamla BOEIPA mikhmuh ah boethae ni na saii uh eh.
30 Toen zong Moses ten aanhoren van heel de gemeente van Israël dit lied ten einde toe:
Te dongah hekah laa lung he a boeih due Israel hlangping boeih kah a hna ah Moses loh a thui pah.
