< Handelingen 4 >

1 Terwijl ze nog spraken tot het volk, kwamen de priesters met den hoofdman van de tempelwacht en de sadduceën op hen af,
Кала онэ дэнас дума кай и мануша, лэндэ поджыле рашая, пхурэдэр халавдэнго андэ храмо и садукеёря,
2 vergramd, omdat ze het volk onderrichtten, en in Jesus’ persoon de opstanding uit de doden verkondigden.
савэ холявэнас пэ кода, со онэ сытярэнас манушэн, тай пхэнэнас, со черэз Исусо жундёна мулэ.
3 Ze sloegen de hand aan hen, en brachten ze in verzekerde bewaring tot de volgende morgen; want het was reeds avond.
Онэ линэ лэн тай пхандадэ андо баруно жыкай дэнзор, колэсти со вряма сас кай рят.
4 Maar velen van hen, die de prediking hadden gehoord, werden gelovig; het getal der mannen steeg tot vijf duizend ongeveer.
Бут мануша, савэ ашунэнас лав, патяйле, и сас кацавэн, ко патяйля, варикай панч мия.
5 De volgende morgen kwamen de oversten, oudsten en schriftgeleerden van Jerusalem bijeen,
Пэ авэр дес стидэпэ андо Иерусалимо лэндирэ майбарэ, пхурэдэра тай сытяримаря Законостирэ,
6 te zamen met Annas, den hogepriester, met Káifas, Johannes en Alexander, en met allen, die tot het hogepriesterlijk geslacht behoorden.
о Аннас, баро рашай, о Каиафа, о Иоано, и Александро, и авэр андав родо барэ рашаенго.
7 Ze lieten hen voorbrengen, en vroegen: Door welke macht en in wiens naam hebt gij dit gedaan?
Онэ тховдэ лэн по машкар тай пушле: — Савя зораса ай савэ алавэса тумэ тердэ када?
8 Nu sprak Petrus, vervuld van den Heiligen Geest, hun toe: Oversten van het volk, en oudsten!
Тунчи Пэтро пхэрдиля Свэнтонэ Духоса тай пхэндя лэнди: — Рая манушэндирэ и пхурэдэра!
9 Wanneer we heden gerechtelijk worden verhoord over een weldaad aan een gebrekkig mens be- wezen, en over het middel waardoor hij genas,
Кала тумэ допушэн адес амэндар пала лашо рындо, саво сас тердо важ насвало мануш, и пала кода, сар вов састиля,
10 dan zij het u allen en heel het volk van Israël bekend, dat deze man gezond hier voor u staat door de naam van Jesus Christus van Názaret, dien gij hebt gekruisigd, maar dien God heeft opgewekt uit de doden.
тунчи жанэн тумэ и всаворэ мануша Израилёстирэ, со вов тэрдёл англай тумэндэ састярдо алавэса Исусостирэса Христостирэса андав Назарето, Савэс тумэ примардэ кав трушул и Савэс о Дэл жундярдя андай мулэ.
11 Hij is "de steen, die gij, de bouwlieden, hebt verworpen; en Hij is de hoeksteen geworden."
Вов исин бар, саво отшутэ тумэ, ко терэнас о чер, ашыля англунэ барэса, пэ саво ритярдёл всаворо чер.
12 Bij niemand anders is er redding. Want onder de hemel is geen andere Naam aan de mensen gegeven, waardoor we zalig moeten worden.
И нико авэр на дэл о фэрисаримос, колэсти со на дино манушэнди авэр алав талай болыбэн, савэса трэбуй амэнди тэ фэрисавас.
13 Toen ze de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes zagen, en bemerkten, dat het maar ongeletterde en eenvoudige mensen waren, stonden ze verbaasd en herkenden hen als de gezellen van Jesus.
Онэ дикхле, со о Пэтро тай Иоано, мэк и наервалэ и мануша андав народо, нэ всаекх на даранас. И кала онэ ужангле, со кола сас лэ Исусоса, фартэ дивосайле.
14 Maar omdat ze ook den genezen man bij hen zagen staan, konden ze er niets tegen inbrengen.
Онэ кадя ж дикхле састярдэс манушэс, саво тэрдёлас лэнца, тай лэнди нисо на сас тэ пхэнэн пэ када.
15 Ze geboden hun dus, zich uit de vergadering te verwijderen. Toen overlegden ze met elkander,
Тунчи онэ припхэндэ апостолонэнди тэ выжан андав Синедрионо тай ашыле тэ дэн дума машкар пэстэ:
16 en zeiden: Wat moeten we met die mensen doen? Want dat er door hen een opzienbarend wonder verricht is, weten alle inwoners van Jerusalem; we kunnen het dus niet loochenen.
— Со амэнди тэ терас калэ манушэнца? Всаворэнди, ко жувэл андо Иерусалимо, ашундо, со онэ тердэ чячюно диво, и амэнди най сар тэ отпхэндювас калэстар.
17 Maar om te beletten, dat het nog verder onder het volk wordt verbreid, moeten we hun ten strengste verbieden, nog iemand ter wereld over die Naam te spreken.
Нэ соб тэ на розжалпэ кадья дума машкар мануша, дараваса лэн тай запхэнаса лэнди, кай тэ на дэн дума палав кадва алав никасти андай мануша.
18 Nu riepen ze hen binnen, en verboden hun ten strengste, te spreken of te onderwijzen in Jesus’ naam.
Онэ акхардэ лэн, припхэндэ лэнди майбут тэ на дэн дума и тэ на сытярэн палав алав Исусоско.
19 Maar Petrus en Johannes antwoordden hun: Oordeelt zelf, of we het voor God verantwoorden kunnen, naar u te luisteren meer dan naar God.
Нэ Пэтро и Иоано пхэндэ лэнди: — Сындосарэн: чи пав чячимос авэла англав Дэл, кай тэ кандас тумэн майфартэ, сар лэ Дэвлэс?
20 Neen. we kunnen niet zwijgen wat we hebben gezien en gehoord.
Амэнди най сар тэ на пхэнас кода, со дикхле и ашундэ.
21 Daarop begonnen ze hen te bedreigen; maar ze lieten hen ten slotte vrij, daar ze om het volk geen kans zagen, hen te straffen; allen toch verheerlijkten God om wat er gebeurd was.
Онэ придарадэ лэн тай отмукле, колэсти со на аракхле, сар тэ марэн лэн, тай колэсти со всаворэ лашарэнас Дэвлэс пала кода, со тердяпэ.
22 Want de man, aan wien dat wonder van genezing was geschied, was meer dan veertig jaren oud
Важ кода со колэсти манушэсти, каса тердяпэ диво састяримаско, сас варикай саранда бэрша.
23 Nadat ze waren vrijgelaten, begaven ze zich naar hun broeders, en deelden hun alles mee, wat de opperpriesters en oudsten hun hadden gezegd.
Кала Пэтрос тай Иоанос отмукле, онэ авиле кай пэстирэ пхрала и роспхэндэ, со пхэнэнас лэнди барэ рашая тай пхурэдэра.
24 Toen ze dit hoorden, verhieven ze eenparig hun stem tot God, en zeiden: Gij Heer, Schepper van hemel en aarde en zee, en van al wat erin is:
Онэ выашундэ и екхэтанэ вазгле о гласо кав Дэл и пхэндэ: — Баро Дэл, Саво тердян болыбэн, пхув, море и вся, со андэ лэндэ!
25 Gij zijt het, die in den Heiligen Geest door de mond van onzen vader David, uw dienaar, gezegd hebt "Waarom razen de volken, Bluffen de naties,
Ту уштэнца дадэс амарэс Давидос, бутярнэс Тирэс, пхэндян Свэнтонэ Духоса: «Состар вазглепэ мануша всаворя пхувьятар и народоря гындосардэ шушымос?
26 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen den Heer en zijn Christus?"
Вазглепэ тхагара пхувьятирэ, и пхурэдэра стидэпэ екхэтанэ пэ Рай Дэл и по Христосо Лэско».
27 Waarachtig, ze hebben in deze stad samengespannen tegen Jesus, uw heiligen Dienaar, dien Gij gezalfd hebt: Herodes en Póntius Pilatus met de heidenen en de stammen van Israël:
Пав чячимос стидэпэ андо кадва форо по Свэнто Бутярно Тиро Исусо, Савэс Ту помакхлян, Иродо и Понтиё Пилато аврэ народонэнца и народоса Израилёстирэса,
28 om te voltrekken wat uw hand en uw raadsbesluit vooruit had beschikt.
соб тэ терэ кода, со Ту майанглал гындосардян тэ тирэс Пэстиря зораса и воляса.
29 Nu dan Heer, houd hun bedreiging in het oog, en verleen aan uw dienaars, om met alle vrijmoedigheid uw woord te spreken:
Икхатар, Рай, подикх, сар онэ амэн даравэн, и дэ Тирэ бутярнэнди бидарако тэ пхэнэн лав Тиро.
30 door uw hand uit te strekken tot genezing, tot tekenen en wonderen, door de naam van Jesus, uw heiligen Dienaar.
Процырдэ о васт Тиро тай састяр насвалэн и тер шпэры ай диворя алавэса Свэнтонэ Бутярнэса Тирэса Исусоса.
31 Na hun gebed trilde de plaats, waar ze waren vergaderd; allen werden vervuld van den Heiligen Geest, en spraken vrijmoedig Gods woord.
И пав мангимос лэнго ля тэ тинолпэ о тхан, кай онэ стидэпэ, и пхэрдярдэпэ всаворэ Свэнтонэ Духоса, и пхэнэнас лав Дэвлэско бидарако.
32 De groep van gelovigen was één van hart en ziel; er was er niet één, die iets van het zijne zijn eigendom noemde, maar ze hadden alles gemeen
Всаворэ патикунэ сас амала екхэ водеса и екхэ гындоса; и нико на бинэлас пэско хулаимос качи пэстирэса, нэ вся лэндэ сас гуртоско.
33 Met grote kracht legden de apostelen getuigenis af van de verrijzenis van Jesus, den Heer, en aan allen werd grote genade geschonken.
Апостолоря баря зораса допхэнэнас палав жундимос андай мулэ Раес Исусос; и баро мищимос сас пэр лэндэ всаворэндэ.
34 Er was inderdaad geen enkele noodlijdende onder hen. Want allen, die landerijen of huizen bezaten, verkochten ze, brachten de opbrengst mee,
На сас машкар лэндэ никас, касти варисо на хутилэлас, колэсти со кола, кастэ сас пхув и чера, битинэнас лэн, и анэнас и ловэ битинимастар
35 en legden die voor de voeten der apostelen neer; dan werd er uitgedeeld naar ieders behoefte.
и тховэнас кай и пэрнэ апостолонэндирэ. И кала ловэ роздэнаспэ кажнонэсти, со касти сас трэбуй.
36 Zo was er een zekere Josef, door de apostelen Bárnabas (dat is: zoon van vertroosting) geheten, een leviet, van Cyprus afkomstig;
Кадя тердя Иосифо, кас апостолоря акхардэ Варнава (со пэрэандярэлпэ «шаво, саво подритярэл»), левито, родоса андав Кипро.
37 hij bezat een stuk land, verkocht het, bracht het geld mee, en legde het voor de voeten der apostelen neer.
Лэстэ сас пэстири пхув, вов битиндя ла тай андя ловэ и тховдя кай и пэрнэ апостолонэнди.

< Handelingen 4 >