Handelingen 28
1 Toen we gered waren, vernamen we, dat het eiland Malta heette. De eilandbewoners bewezen ons een buitengewone menslievendheid;
And when they were safe on shore, they understood, that the island was called Melita.
2 want ze namen ons allen op, en staken een vuur aan, omdat het regende en koud was.
And the barbarians shewed us uncommon humanity: for they kindled a fire and took us all in, because of the present rain, and of the cold.
3 Terwijl Paulus een hoop dor hout bijeenraapte en op het vuur wierp, schoot er door de hitte een adder uit, en beet zich vast aan zijn hand.
And Paul having gathered together a bundle of sticks, and laid them on the fire, there came out a viper from the heat, and fastened on his hand.
4 Toen de inlanders het dier aan zijn hand zagen hangen, zeiden ze tot elkander: Die man is zeker een moordenaar; want zelfs na zijn redding uit zee, laat de Gerechtigheid hem niet in leven.
And when the barbarians saw the venomous creature hanging on his hand, they said to one another, This man is certainly a murderer, whom, though he hath been saved from the sea, yet justice suffereth not to live.
5 Maar hij schudde het dier van zich af in het vuur, en ondervond er hoegenaamd geen letsel van.
But he shook off the creature into the fire, and suffered no hurt.
6 Zij verwachtten, dat hij zou opzwellen of plotseling dood zou vallen; maar toen ze na lang wachten zagen, dat hem niets deerde, kwamen ze tot andere gedachten, en zeiden, dat hij een god was.
They however were expecting that he would swell, or suddenly fall down dead: but when they had waited a good while, and saw no hurt come to him, they changed their opinion and said that he was a god.
7 In de nabijheid was een landgoed gelegen, dat aan den bevelhebber van het eiland behoorde, die Públius heette. Deze nam ons welwillend op, en verleende ons gastvrijheid, drie dagen lang.
Now in the parts adjacent to this place was the seat of the chief man of the island, whose name was Publius, who took us into his house, and entertained us three days courteously.
8 Juist lag toen de vader van Públius met koorts en buikloop te bed. Paulus ging naar hem toe, sprak een gebed, legde hem de handen op, en genas hem.
And it happened that the father of Publius lay sick of a fever and dysentery: to whom Paul went in, and prayed, and laid his hands on him, and healed him.
9 Nu kwamen ook de overige zieken van het eiland, en werden genezen.
Upon this, others also in the island, who had diseases came to him and were cured:
10 Ze bewezen ons grote eer, en bij onze afvaart voorzagen ze ons van alles wat we behoefden.
who also honoured us with many honors, and furnished us, when we departed, with such things as were necessary.
11 Drie maanden later gingen we aan boord van een alexandrijns schip, dat op het eiland overwinterd had, en de Dioskuren als kenteken droeg.
And after three months we departed in a ship of Alexandria, that had wintered in the island, whose sign was Castor and Pollux.
12 We gingen te Syracuse aan wal, en bleven er drie dagen lang.
And being arrived at Syracuse, we staid there three days.
13 Vandaar zetten we koers langs de kust, en kwamen te Régium aan. ‘s Anderendaags kregen we zuidenwind, en een dag later bereikten we Putéoli.
From whence coasting round we came to Rhegium, and after one day a south-wind rising, we came the second day to Puteoli:
14 Hier troffen we broeders aan, die ons verzochten, zeven dagen bij hen te blijven. Zo trokken we naar Rome op.
where finding some brethren, we were desired to stay with them seven days: and so we went on to Rome.
15 Ook vandaar kwamen de broeders, die van ons hadden gehoord, ons tegemoet tot Appii Forum en Tres Tabernae. Toen Paulus hen zag, dankte hij God en vatte moed.
And when the brethren heard of us, they came from thence to meet us, some as far as Appii-forum, and others to the Three-taverns: whom when Paul saw, he thanked God and took courage.
16 Toen we te Rome waren gekomen, werd aan Paulus toegestaan, een eigen woning te betrekken, met den soldaat, die hem moest bewaken.
And when we came to Rome, the centurion delivered the prisoners to the captain of the guard: but Paul was permitted to live by himself with the soldier that had him in custody.
17 Drie dagen later liet hij de voornaamsten der Joden ontbieden; en toen ze bijeen waren, sprak hij hen toe: Mannen broeders, ofschoon ik niets heb misdaan tegen het volk of tegen de gewoonten der vaderen, ben ik toch in Jerusalem gevangen genomen, en in de handen der Romeinen overgeleverd.
And after three days Paul called together the chief of the Jews. And when they were come together, he said unto them, Brethren, though I have done nothing against the people of the Jews, or the customs of our fathers, yet was I delivered a prisoner from Jerusalem into the hands of the Romans:
18 Die hebben me dan ook verhoord, en wilden me in vrijheid stellen, omdat ik niets had misdreven, waar de doodstraf op staat.
who when they had examined me, would have set me at liberty, because there was no crime worthy of death found in me:
19 Maar omdat de Joden zich bleven verzetten, was ik genoodzaakt, mij op Caesar te beroepen; dus volstrekt niet, omdat ik mijn volk van iets wil beschuldigen
but the Jews opposing it, I was obliged to appeal to Cesar; though not as having any thing to accuse my nation of.
20 Ziedaar, waarom ik u heb ontboden, om u te zien, en te zeggen: Waarachtig, het is om Israëls Verwachting, dat ik deze keten draag.
For this reason therefore I desired to see and to speak to you: because that for the hope of Israel I am bound with this chain.
21 Ze zeiden tot hem: Wij hebben over u geen brieven uit Judea ontvangen; ook is er geen van de broeders gekomen, die iets verkeerds over u heeft bericht of gezegd.
And they said to him, We have neither received letters concerning thee from Judea, nor has any of the brethren, that is come hither, related or spoken any ill of thee.
22 We achten het dus billijk, van u te vernemen, wat uw denkbeelden zijn. Want van die sekte is ons slechts bekend, dat ze overal tegenspraak ontmoet.
But we would willingly hear from thee what thou thinkest: for as to this sect, we know that it is every where spoken against.
23 Ze bepaalden hem dus een dag, en kwamen toen in grote getale bijeen in zijn woning. En van, s morgens vroeg tot ‘s avonds laat gaf hij hun uitleg, getuigde hun van het koninkrijk Gods, en leverde hun het bewijs over Jesus uit de Wet van Moses en uit de Profeten.
And having appointed him a day, many came to him at his lodging; to whom he discoursed and testified the kingdom of God, persuading them of the things concerning Jesus, both from the law of Moses, and from the prophets, from morning till evening.
24 Sommigen geloofden wat hij zeide, anderen echter geloofden het niet.
And some regarded the things that were spoken, but others did not believe.
25 Onder elkander onenig gingen ze uiteen. Toen sprak Paulus dit éne woord: Terecht heeft de Heilige Geest door den profeet Isaias tot onze vaderen gesproken
And so disagreeing one with another they separated, when Paul had said one word, to wit, that the holy Spirit spake rightly by Esaias the prophet to our fathers,
26 Ga tot dit volk en zeg: Met de oren zult ge horen, en niet verstaan; En scherp zult ge zien, en niet inzien.
saying, Go to this people and say, Ye shall hear by the hearing of the ear, and not understand; and in seeing ye shall see, and not perceive: for the heart of this people is stupified,
27 Want verstokt is het hart van dit volk, En hun oren zijn hardhorig, En hun ogen gesloten; Opdat ze niet zouden zien met de ogen, En horen met de oren, En verstaan met het hart; Opdat zij zich niet zouden bekeren, En Ik hen zou genezen.
and they hear heavily with their ears, and have closed their eyes; least they should see at all with their eyes, and hear with their ears, and understand with their heart, and be converted, and I should heal them.
28 Weet dan, dat dit heil van God tot de heidenen is gezonden; zij zullen luisteren.
Be it known therefore unto you, that the salvation of God is sent to the Gentiles, and they will hear it.
29 En terwijl hij dit zeide, gingen de Joden heen, en twistten heftig onder elkander.
And when he had said these things, the Jews departed, having much debate among themselves.
30 Hij bleef twee volle jaren in het huis, dat hij gehuurd had, en ontving er allen, die hem bezochten.
And Paul abode two whole years in his own hired house, and received all that came to him:
31 Hij preekte het koninkrijk Gods, en leerde over den Heer Jesus Christus in alle vrijmoedigheid en ongehinderd.
preaching the kingdom of God, and teaching the things concerning the Lord Jesus Christ, with all freedom, none forbidding him.
