Handelingen 18
1 Hierna vertrok Hij uit Athene, en ging naar Korinte.
To pacoengah Pawl loe Athen vangpui hoiah tacawt moe, Korin vangpui ah caeh:
2 Hij trof er een zekeren Aquila aan, een jood afkomstig uit Pontus, die kort te voren met Priskilla zijn vrouw, uit Italië was gekomen, omdat Cláudius bevolen had, dat alle Joden Rome zouden verlaten. Hij ging naar hen toe;
Judah kami Pontius ah tapen Aquila to a hnuk; Klaudia mah Judahnawk boih Rom vangpui hoiah haek pongah, anih loe a zu Priscilla hoi nawnto Italy prae hoiah angzoh; Paul loe nihnik hnuk hanah caeh.
3 en omdat hij hetzelfde vak uitoefende, bleef hij bij hen, en werkten ze samen; ze waren tentenmakers van beroep.
Nihnik loe Paul baktiah im sakhaih kahni hui kami ah oh hoi pongah, Paul loe nihnik khaeah oh moe, toksak.
4 Maar iedere sabbat disputeerde hij in de synagoge, en trachtte hij Joden en heidenen te overtuigen.
Anih loe Sabbath ni kruek sineko ah caeh moe, Sithaw lok to thuih, Judahnawk hoi Griknawk pazawk thai hanah a pacae.
5 Toen echter Silas en Timóteus uit Macedónië waren gekomen wijdde Paulus zich weer geheel aan de prediking, en betuigde aan de Joden, dat Jesus de Christus is.
Silas hoi Timote Macedonia ah angzoh hoi naah, Pawl mah Judahnawk khaeah Jesu loe Kri boeh ni, tiah thuih hanah, Muithla mah patoeh.
6 Maar daar ze zich bleven verzetten en begonnen te schelden, schudde hij het stof van zijn kleren, en zeide tot hen: Uw bloed kome neer op uw eigen hoofd; ik ben er onschuldig aan. Van nu af zal ik tot de heidenen gaan.
Toe Judahnawk mah Pawl to aek o moe, ahmin kasae thuih o pongah, nihcae to kahni takhoek thuih moe, nangmacae ih athii loe nangmacae lu nuiah krah nasoe; kai loe ka ciim boeh, vaihi hoi kamtong Gentelnawk khaeah ni ka caeh han boeh, tiah a naa.
7 Hij ging heen, en begaf zich naar het huis van zekeren Titus Justus, een godvrezende, die naast de synagoge woonde.
Anih mah to ahmuen tacawt taak pacoengah, Justa, tiah ahmin kaom kami maeto im ah akunh, anih loe Sithaw bok kami ah oh, a im loe sineko hoi anghnai daek.
8 Crispus echter, de overste van de synagoge, geloofde met heel zijn gezin in den Heer; ook talrijke Korintiërs gaven gehoor, geloofden, en werden gedoopt.
To pacoengah Sineko khenzawnkung Krispa loe, angmah ih imthung takoh boih hoi Angraeng to tang o, lok tahngai paroeai Korin kaminawk mah doeh tang o moe, tuinuemhaih to hnuk o.
9 Eens in de nacht sprak de Heer tot Paulus in een visioen: Wees niet bevreesd, maar spreek, en zwijg niet.
Khoving ah Sithaw mah hnuksakhaih hoiah Pawl khaeah lokthuih pae, zii hmah, anghak ai ah lok to thui ah:
10 Want Ik ben met u, en niemand zal de hand aan u slaan, om u kwaad te doen; en er is in deze stad een talrijke schare, die Mij toebehoort.
nang hoi nawnto Ka oh pongah, mi mah doeh nganbawh kana na paek mak ai, hae vangpui thungah pop parai kami ka tawnh, tiah a naa.
11 Zo bleef hij daar een jaar en zes maanden, en onderwees onder hen het woord Gods.
Anih loe to vangpui ah saning to pacoeng, khrah tarukto oh moe, vangpui kaminawk khaeah Sithaw lok to patuk.
12 Maar toen Gállio proconsul van Achaja was geworden, deden de Joden eenparig een aanval op Paulus, en daagden hem voor de rechterstoel
Akaia prae ukkung Gallio oh nathuem ah, Judahnawk mah poek maeto amhonghaih hoiah Pawl to hmang o moe, lokcaekhaih ahmuen ah caeh o haih.
13 met de aanklacht: Deze man haalt de mensen over, God te dienen op een manier, die strijdig is met de Wet.
Hae kami loe daan hoi kadue ai Sithaw boksak hanah kaminawk to zoek, tiah a naa o.
14 Toen Paulus nu de mond wilde openen, sprak Gállio tot de Joden: Ging het over enig onrecht of misdrijf, dan Joden, zou ik volgens recht u geduldig aanhoren.
Pawl mah lokthuih han amsak naah, Gallio mah Judahnawk khaeah, Nangcae Judahnawk, kahoih ai hmuen hoi sakpazae moenghaih hmuen kawng thuih han ih nahaeloe na lok kang tahngaih pae o han:
15 Maar zijn het geschillen over een woord, over namen, of over uw Wet, regelt dat zelf; over zulke dingen wil ik geen rechter zijn.
toe loknawk, ahminnawk hoi nangmacae ih daan kawng pongah hae kami hae kai khaeah nang hoih o nahaeloe, nangmacae mah sah o halat ah; to baktih hmuen kawng pongah lokcaek han ka koeh ai, tiah a naa.
16 En hij joeg ze van de rechterstoel weg.
Nihcae to lokcaekhaih ahmuen hoiah tacawtsak.
17 Maar nu wierpen allen zich op Sóstenes, den overste der synagoge, en nog voor de rechterstoel gaven ze hem een pak slaag, zonder dat Gállio tussenbeide kwam.
To naah Grik kaminawk boih mah sineko khenzawnkung, Sosthen to hmang o lat moe, anih to lokcaekhaih ahmuen hma ah boh o. Toe Gallio mah to tiah kaom hmuennawk to tiah dawncang pae ai.
18 Na een langdurig verblijf nam Paulus afscheid van de broeders, en zette koers naar Syrië in gezelschap van Priskilla en Aquila; maar eerst had hij in Kénchreën zijn hoofd laten scheren, want hij had een gelofte
Pawl loe to ahmuen ah nawnetta cam pacoengah, nawkamyanawk to caehtaak, Syria ah palong hoi a caeh, Priscilla hoi Aquila doeh anih hoi nawnto caeh hoi toeng; lokkam tangcae baktih toengah, Cenkhrea vangpui phak naah loe anih mah sam to aah.
19 Ze kwamen te Éfese aan, en daar liet hij hen achter. Hij zelf begaf zich naar de synagoge, en disputeerde met de Joden.
Efisa vangpui phak o naah loe, anih mah Priscilla hoi Aquila to caehtaak: angmah loe sineko thungah akun moe, Judahnawk hoi Sithaw lok aram o.
20 Op hun verzoek, om langer te blijven, ging hij niet in.
Nihcae khaeah kasawkah cam pae hanah a hnik o, toe anih mah angmak pae;
21 Hij nam afscheid en sprak: Als God het wil, kom ik weer bij u terug. En hij vertrok uit Éfese.
toe anih mah, Vaihi sak han ih poih loe Jerusalem ah ka patoh han, Sithaw mah araem tih nahaeloe nangcae khaeah kang zoh let han hmang, tiah a naa. To pacoengah tui lam hoiah Efisa vangpui ah a caeh.
22 Hij landde te Cesarea, trok verder het land in begroette de gemeente, en keerde toen naar Antiochië terug.
Sisaria vangpui a phak naah, anih loe caeh tahang moe, kricaabunawk to ban sinh, to pacoengah Antiok vangpui ah caeh tathuk.
23 Nadat hij daar enige tijd had doorgebracht, vertrok hij weer, reisde achtereenvolgens de streek van Galátië en Frúgië door, en bevestigde er al de leerlingen.
To vangpui ah ni nazetto maw oh pacoengah, Galatia hoi Phrygia prae thung ih ahmuen maeto pacoeng maeto ah caeh moe, hnukbang kaminawk khaeah thapaekhaih lok a thuih pae.
24 Intussen was er te Éfese een jood aangekomen, Apollo genaamd; hij was Alexandrijner van geboorte, een welsprekend man, en ervaren in de Schriften.
Alexandria vangpui ah tapen, Apollo, tiah ahmin kaom Judah kami maeto, Efisa ah angzoh, anih loe lokthuih kop moe, Cabu thung ih lok panoekhaih bangah thacak kami ah oh.
25 Hij was in de weg des Heren onderwezen, sprak met veel vuur, en leerde nauwkeurig alwat Jesus betrof; toch kende hij alleen de doop van Johannes
Anih loe Angraeng ih loklam amtuk kami ah oh; anih loe Johan tuinuemhaih khue ni panoek vop, toe muithla ah thacak pongah Angraeng Sithaw ih lok to palung tang hoi a thuih moe, patuk.
26 En met grote vrijmoedigheid trad hij in de synagoge op. Toen Priskilla en Aquila hem hadden gehoord, namen ze hem met zich mee, en zetten hem de weg van God nauwkeuriger uiteen.
Anih loe misahoihhaih hoiah sineko ah lokthuih: a thuih ih lok to Priscilla hoi Aquila mah thaih naah, anih to im ah a kawk hoi moe, Sithaw ih loklam to kakoep ah thuih pae hoi.
27 En toen hij het verlangen te kennen gaf, naar Achaja te gaan, moedigden de broeders hem daartoe aan, en schreven aan de leerlingen, dat ze hem goed zouden ontvangen. Daar aangekomen, was hij door de genade een grote aanwinst voor de gelovigen;
Apollo loe Akaia prae ah caeh han amsak, to naah toah kaom hnukbang kaminawk mah anih to talawk o hanah, nawkamyanawk mah ca tarik pae o: anih Akaia phak naah Sitawh tahmenhaih rang hoiah tanghaih tawn kaminawk a bomh:
28 want hij weerlegde in het openbaar de Joden met grote kracht, en bewees uit de Schriften, dat Jesus de Christus is.
anih mah rangpui hma ah Judah kaminawk hoi lok angaekhaih to pazawk moe, Jesu loe Kri ni, tiah Cabu rang hoiah kamnoek ah a hnuksak.
