< Handelingen 17 >

1 Ze namen hun weg over Amfipolis en Apollónia, en kwamen te Tessalonika aan, waar een synagoge der Joden was.
Кала онэ прожыле Амфиполи тай Аполония, авиле андэ Фесалоника, кай сас иудеёско синагога.
2 Volgens zijn gewoonte ging Paulus naar hen toe, en drie sabbatdagen achtereen disputeerde hij met hen uit de Schriften.
Павло, сар вов и терэлас всавори вряма, жыля кордэ и трин суботы сикавэлас лэнди андав Пистросаримос,
3 Hij zette hun uiteen en bewees: de Christus moest lijden en opstaan uit de doden; en: deze Christus is Jesus, dien ik u verkondig.
роспхэнэлас и допхэнэлас, со Христости трэбуй сас тэ грыжолпэ тай тэ жундёл андай мулэ. — Исусо, пала Саво мэ тумэнди пхэнав, исин Христосо, — пхэнэлас Павло.
4 Sommigen van hen lieten zich overtuigen, en sloten zich bij Paulus en Silas aan; ook een groot aantal godvrezende heidenen, en vele aanzienlijke vrouwen.
Лэнди патяйле коискачи иудеёря, кадя ж бут грекоря, савэ тэлёнас лэ Дэвлэсти и бут жанглэ жувля. Ай всаворэ онэ жыле палав Павло и Сила.
5 Maar de Joden werden afgunstig. Met behulp van enige booswichten uit het gemene volk, verwekten ze een volksoploop, en brachten de stad in rep en roer. Voor het huis van Jason schoolden ze samen, en trachtten hen voor het volk te brengen.
Авэр иудеёря холяйле пала када, онэ аракхле пэ тарго найлашэн манушэн, линэ лэн пэса, стидэ бут манушэн и вазгле всаворо форо. Онэ прастае кав чер Иасоноско, кай тэ родэн котэ Павлос и Силас тай тэ выандярэн лэн манушэндэ.
6 Toen ze hen echter niet vonden, sleepten ze Jason en enige broeders voor het stadsbestuur, en schreeuwden: Die mensen, die de hele wereld in opschudding brengen, zijn nu ook hier;
Нэ кала на аракхле лэн котэ, онэ поцырдэ Иасонос и аврэн пхралэн кай форостирэ пхурэдэра. — Кала мануша ваздэн лэ манушэн пай всавори люма, ай икхатар авиле и кардэ, — цыписавэнас онэ,
7 en Jason heeft ze in huis. Allen gaan ze tegen de bevelen van Caesar in; want ze zeggen, dat er een andere koning is: Jesus.
— ай Иасоно приля лэн андо пэско чер. Онэ отжан лэ императоростирэ упхэнимастар и пхэнэн, со исин авэр тхагар, Савэс акхарэн Исусо.
8 Zo brachten ze het volk in verwarring, maar ook het stadsbestuur, dat het hoorde.
Народо и форостирэ пхурэдэра ашундэ када тай здарайле.
9 Dit eiste een borgstelling van Jason en de overigen; toen liet men ze vrij.
Онэ линэ лав и ловэ пав Иасоно и аврэн, ко сас лэса тай отмукле лэн.
10 Nog in dezelfde nacht zonden de broeders Paulus en Silas naar Berea. Zodra ze daar aankwamen, gingen ze naar de synagoge der Joden.
Тунчи, сар качи авиля и рят, пхрала отбишалдэ лэ Павлос и Силас андэ Верия. Кала онэ авиле кордэ, жыле андэ иудеёндири синагога.
11 Dezen waren beter gezind dan die van Tessalonika. Ze ontvingen het woord met alle bereidwilligheid, en onderzochten dagelijks de Schriften, of dit alles zo was.
Верийцоря сас майотпхэрнадэ воденца, сар и фесалоникийцоря. Онэ всаворя зораса прилинэ кода, со пхэнэлас Павло, и кажно дес розлэнас Пистросаримос, кай тэ полэн, када чячимос чи нат.
12 Velen van hen geloofden dan ook; en een groot aantal aanzienlijke heidense vrouwen en mannen eveneens.
Бут лэндар патяйле, кадя ж патяйле пативалэ гречянки и бут грекоря.
13 Zodra echter de Joden van Tessalonika vernamen, dat door Paulus ook te Berea het woord Gods werd verkondigd, kwamen ze ook daar het volk ophitsen en in opschudding brengen.
Нэ кала иудеёря андэ Фесалоника ужангле пала кода, со Павло роспхэнэл лав Дэвлэско андэ Верия, онэ авиле кордэ и ашыле тэ ваздэн и тэ холярэн лэ манушэн.
14 Maar terstond lieten de broeders Paulus toen naar zee vertrekken; Silas echter en Timóteus bleven daar.
Тунчи и пхрала бишалдэ лэ Павлос кай море, ай о Сила и Тимофеё ашылепэ андо форо.
15 Zij, die Paulus begeleidden, brachten hem tot Athene; toen keerden ze terug, met een bevel voor Silas en Timóteüs, om zo spoedig mogelijk bij hem te komen.
Кола, ко проандярэлас лэ Павлос, авиле лэса андэ Афиноря, ай тунчи жыле палпалэ, колэсти со Павло дя лэнди запхэнимос, соб о Сила и Тимофеё майсыго тэ авэн лэстэ.
16 Terwijl Paulus in Athene op hen wachtte, werd hij ten diepste bewogen, toen hij zag, dat de stad vol afgodsbeelden was.
Кала Павло ажутярэлас лэн андэ Афиноря, вов дикхля, со кадя бут идолоря андэ кадва форо и калэстар лэсти сас наймишто по води.
17 Hij disputeerde dus in de synagoge met de Joden en godvrezenden, en dagelijks op de markt met wie hij daar aantrof.
Вов дэлас дума андэ синагога лэ иудеёнца и колэнца, савэ тэлёнас лэ Дэвлэсти, ай кадя ж кажно дес пэ тарго колэнца, ко авэлас кордэ.
18 Ook enige epicurische en stoïsche wijsgeren vielen hem aan. Sommigen zeiden: Wat heeft die praatjesmaker eigenlijk te vertellen? Anderen: Hij schijnt een prediker van vreemde goden te zijn! Want hij had Jesus en de opstanding verkondigd.
Лэса дэнас дума коисавэ философоря — эпикурейцоря и стоикоря. Екх пушэнас: — Со кадва шыбало камэл тэ пхэнэл? Ай авэр пхэнэнас: — Вов пхэнэл амэнди пала авэр дэвла, — колэсти со Павло роспхэнэлас Радосаво Лав палав Исусо и Жундимос.
19 Ze namen hem mee, brachten hem op de Areopagus en zeiden: Mogen we weten, wat dit voor een nieuwe leer is, die ge verkondigt?
Онэ андэ Павлос андо Ареопаго и мангле: — Роспхэн амэнди, со када за нэво сытяримос, саво ту дэс дума?
20 Want ge laat ons heel vreemde dingen horen. We willen dus wel eens weten, wat dat alles betekent.
Ту роспхэнэс пала варисо, со амэ на полас, и амэнди камэлпэ тэ жанас, со када кацаво исин.
21 Want alle Atheners en de vreemdelingen, die bij hen zijn gevestigd, hebben voor niets anders tijd dan voor nieuwtjes vertellen, of nieuwtjes horen.
Афиняноря и мануша авэр пхувьятар, савэ жувэнас котэ, майфэдэр камэнас тэ дэн дума чи тэ ашунэн варисо нэво.
22 Paulus stond midden op de Areopagus, en sprak aldus: Mannen van Athene; overal bespeur ik, dat gij buitengewoon godsdienstig zijt.
Тунчи Павло вщиля помашкар Ареопаго тай пхэндя: — Афиняноря! Мэ дикхав, со тумэ майбут всаворэндар тэлён лэ дэвлэнди.
23 Want terwijl ik rondging en uw heiligdommen bezag vond ik zelfs een altaar met het opschrift: Aan een onbekenden god. Welnu, wat gij vereert zonder het te kennen, dat verkondig ik u.
Мэ аракхлем екх жэртвенико, пэ саво сас пистросардо: «НАЙЖАНГЛЭ ДЭВЛЭСТИ». Мэ роспхэнав тумэнди пала Калэс Дэвлэс, Савэс тумэ на жанэн, ай всаекх тэлён Лэсти.
24 De God, die de wereld en al wat daarin is, gemaakt heeft, die de Heer is van hemel en aarde, Hij woont niet in tempels door handen gemaakt.
О Дэл, Саво тердя всавори люма и вся, со пэр латэ, исин Рай болыбнаско и пхувьяко. Вов на жувэл андэ храморя, савэ тердэ вастэнца мануша.
25 Ook wordt Hij niet door mensenhanden verzorgd, alsof Hij aan iets behoefte had; Hij die aan allen leven en adem en alles geeft.
Лэ Дэвлэсти на трэбуй, соб и мануша тэ терэн бути Лэсти пэстирэ вастэнца, сар наче Лэсти варисо на хутилэл. Вов Ежэно дэл всаворэнди манушэнди жувимос, зор и вся авэр.
26 Hij heeft uit één vader alle volken der mensheid gemaakt, en ze over de ganse aarde doen wonen; Hij stelde bepaalde tijden vast, en de grenzen van hun woongebied;
Екхэ манушэстар Вов тердя всаворэ манушэн, соб онэ тэ жувэн пай всавори пхув, и пхэндя кай и кала онэ авэна тэ жувэн.
27 opdat ze God zouden zoeken, of ze Hem misschien al tastende vinden, daar Hij toch niet ver is van ieder van ons.
Вов тердя када, соб мануша тэ родэн тай тэ аракхэн Дэвлэс, нэ Вов чячес исин найдур кажнонэс амэндар.
28 In Hem immers leven we, bewegen we, zijn we; zoals ook sommigen van uw dichters dit hebben gezegd "Want wij ook zijn van zijn geslacht."
Акэ, андэр Лэстэ амэ жувас, пхирас тай исин андэ люма, сар пхэнэн коисавэ тумарэ поэторя: «Ай амэ исин Лэско родо».
29 Zijn we dus van Gods geslacht, dan moeten we ook niet denken, dat de godheid gelijk is aan goud, zilver of steen, of aan beeldwerk van menselijke kunst en vinding.
Ай кала амэ родо Дэвлэско, амэнди на трэбуй тэ гындосарас, со о Дэл мэзимэ пэ кода, со тердо сомнакастар, рупэстар чи барэстар вастэнца тай годяса манушэндиряса.
30 Maar thans heeft God de tijden der onwetendheid voorbijgezien; thans verkondigt Hij aan de mensen, aan allen en overal, dat ze zich bekeren moeten.
Майанглал мануша на жанэнас Дэвлэс и Вов запхандэлас пэ када якха, нэ икхатар Вов припхэнэл всаворэнди пай всавори пхув тэ каисавэн.
31 Want Hij heeft een dag bepaald, waarop Hij de wereld met rechtvaardigheid oordelen zal door een Man, dien Hij daartoe bestemd heeft. En hiervoor gaf Hij aan allen het zeker bewijs, door Hem op te wekken uit de doden.
Вов тховдя дес, кала Вов авэла тэ сындосарэл всавори люма пав чячимос, тай вытидя Манушэс, Саво и авэла сындомари. Вов допхэндя када всаворэнди, кала жундярдя Лэс андай мулэ!
32 Maar toen ze hoorden van opstanding der doden, spotte de een, en zeide de ander: Daarover zullen we u later wel horen.
Кала онэ ашундэ палай кода, со жундёна и мулэ, коисавэ лэндар ашыле тэ асан, ай авэр пхэндэ: — Пала када амэ поашунаса тут андэ авэр вряма.
33 Zó ging Paulus van hen weg.
Тунчи Павло жылятар котар.
34 Toch sloten enige mannen zich bij hem aan, en geloofden; hiertoe behoorden ook Dionúsius de Areopagiet en een vrouw met name Dámaris, en anderen met hen.
Коискачи манушэн екхпатив патяйле тай жыле лэ Павлоса. Машкар лэндэ сас Дионисиё, мануш андав Ареопаго, инке жувли, савя акхарэнас Дамарь, и авэр.

< Handelingen 17 >