Handelingen 16
1 Zo kwam hij ook te Derbe en Lustra aan. En zie, daar was een leerling, Timóteus genaamd, de zoon van een gelovige joodse vrouw en een heidensen vader.
Anih loe Derba ah caeh moe, to ahmuen hoiah Lystra ah caeh: khenah, to vangpui ah Timote, tiah ahmin kaom, a hnukbang kami maeto oh, amno loe tanghaih tawn Judah kami ah oh moe, ampa loe Grik kami ah oh:
2 Daar de broeders van Lustra en Ikónium een goede getuigenis over hem aflegden,
anih loe Lystra hoi Ikonium vangpui ih nawkamyanawk mah pakoeh ih kami ah oh.
3 en Paulus hem dus als reisgezel wenste, liet hij hem besnijden ter wille van de Joden in die plaatsen; want allen wisten, dat zijn vader een heiden was.
Pawl mah anih to angmah hoi nawnto caeh haih poe han koehhaih tawnh; anih ih ampa loe Judah kami ni, tiah toah kaom Judahnawk boih mah panoek o pongah, anih to caeh haih moe, tangyat hin to a aah pae.
4 In de steden, die ze bezochten, bevalen ze, de voorschriften te onderhouden, die door de apostelen en de priesters van Jerusalem waren vastgesteld.
Nihcae loe vangpui maeto pacoeng maeto ah a caeh o moe, Jerusalem ah kaom patoeh ih kaminawk hoi kacoehtanawk mah sak ih pazui han koi daan to nihcae khaeah thuih pae o.
5 Zó werden de gemeenten in het geloof bevestigd, en namen met de dag in aantal toe.
To pongah kricaabunawk tanghaih bangah cak o moe, nithokruek kami pung o.
6 Ze trokken nu Frúgië en de streek van Galátië door, omdat de Heilige Geest hen belette, het woord in Azië2 te verkondigen.
Asia prae ah lokthuih hanah Kacai Muithla mah pakaa pae pongah, Phrygia hoi Galatia prae ah caeh o poe.
7 Toen ze dicht bij Músië waren gekomen, trachtten ze naar Bitúnië te gaan, maar de Geest van Jesus liet het hun niet toe.
Mysia prae a phak o pacoengah, nihcae loe Bithynia prae ah caeh han amsak o: toe Muithla mah caehsak ai.
8 Ze trokken dus Músië door, en zakten naar Troas af.
To pongah nihcae loe Mysia prae to poeng o moe, Troas vangpui ah caeh o tathuk.
9 Daar had Paulus ‘s nachts een visioen: een Macedóniër stond voor hem, en smeekte: Kom over naar Macedónië, en help ons.
Toah oh o nathuem ah aqum ah Pawl mah hnuksakhaih to amtueng pae; Macedonia kami maeto loe angdoet moe, kaicae abomh hanah Macedonia prae ah angzo ah, tiah tahmenhaih hnik.
10 Zodra hij nu het visioen had aanschouwd, deden we aanstonds ons best, om naar Macedónië te vertrekken; overtuigd, dat God ons geroepen had, om hun het evangelie te verkondigen.
Pawl mah to hnuksak ih hmuen hnuk pacoengah, Sithaw mah nihcae khaeah tamthanglok hoih thuih hanah ang kawk, tiah ka panoek o pongah, Macedonia ah caeh han kam sak o roep.
11 We scheepten ons te Troas in, en zeilden regel. recht naar Samotrácië; de volgende dag naar Neápolis,
Troas hoiah katoengah Samothracia vangpui khoek to ka caeh o, khawnbangah loe to ahmuen hoi Nepolis ah ka caeh o.
12 en van daar naar Filippi, een kolonie, die de voornaamste stad van dit deel van Macedónië is. In deze stad brachten we enige dagen door.
To ahmuen hoiah Macedonia prae thung ih kalen koek vangpui Philippi ah khok hoi ka caeh o: toah ni nazetto maw loe ka cam o.
13 Op de sabbat gingen we de poort uit naar een rivier, waar we een bedeplaats vermoedden. We gingen er zitten, en onderhielden ons met de vrouwen, die er waren samengekomen.
Sabbath niah loe sakzong ih atawk baktiah lawkthuih hanah, vangpui hoiah ka tacawt o moe, tuipui zaeh ah ka caeh o; toah kang hnut o moe, toah amkhueng nongpatanawk khaeah lok ka thuih pae o.
14 Ook een vrouw, Lúdia genaamd, een verkoopster van purper uit de stad Tuatira, een godvrezende, hoorde toe: en de Heer opende haar hart, zodat ze haar volle aandacht schonk aan Paulus’ woord.
Toah kaicae ih lok tahngai, Thyatira vangpui ih, Sithaw bok Lydia, tiah ahmin kaom, kahni kamling kazaw nongpata maeto oh: Pawl mah thuih ih loknawk to talawk thai hanah, Angraeng mah anih ih palung to paongh pae.
15 Toen ze met haar gezin was gedoopt, nodigde ze ons uit, en zeide: Als gij van oordeel zijt, dat ik getrouw ben aan den Heer, komt dan en neemt uw intrek in mijn huis. En ze drong heel sterk bij ons aan.
Anih loe angmah hoi angmah ih imthung takoh kaminawk boih hoi nawnto tuinuemhaih hnuk pacoengah, Angraeng khaeah oep kaom ah khosah kami ah nang poek o nahaeloe, kai im ah angzo oh loe, cam o raeh, tiah kaicae to ang pacae.
16 Eens, dat we naar de bedeplaats gingen, ontmoetten we een slavin, die een waarzeggenden geest in zich had, en met waarzeggen veel voor haar meesters verdiende.
To pacoengah lawkthuihaih ahmuen ah ka caeh o naah, hmabang angzo han koi hmuen thui thaih taqawk tawn nongpata maeto ka hnuk o, anih mah hmabang angzo han koi hmuen thuihaih rang hoiah angmah ih angraeng hanah phoisa paroeai a hak pae:
17 Ze liep Paulus en ons achterna, en riep hardop: Deze mensen zijn dienaars van den allerhoogsten God; ze verkondigen u de weg des heils.
to nongpata loe Pawl hoi kaicae hnukah angzoh moe, Hae kaminawk loe kaicae pahlonghaih loklam patuekkung, kasang koek Sithaw ih tamna ah oh o, tiah hangh.
18 Zo deed ze vele dagen achtereen. Maar toen dat Paulus begon te vervelen, keerde hij zich om, en sprak tot den geest: Ik beveel u in naam van Jesus Christus, van haar uit te gaan. En op hetzelfde ogenblik ging hij heen.
To nongpata mah ni paroeai thung to tiah thuih. Toe Pawl loe poeknawm ai pongah, anih khaeah angqoi moe, taqawk hanah Jesu Kri ih ahmin hoiah hae nongpata takoh thung hoi tacawt hanah, lok kang paek, tiah a naa. Akra ai ah ah anih takoh thung hoiah taqawk to tacawt roep.
19 Maar zodra haar meesters bemerkten, dat hun hoop op winst was vervlogen, grepen ze Paulus en Silas vast, sleurden ze over de markt naar het stadsbestuur,
Toe anih ih angraengnawk mah phoisa hnukhaih loklam om ai boeh, tiah panoek o naah, Pawl hoi Silas to naeh o moe, hmuenmae zawhhaih ahmuen ih ukkungnawk khaeah caeh o haih.
20 brachten ze voor de magistraten, en zeiden: Deze mensen brengen onze stad in rep en roer. Het zijn Joden;
Nihnik to lokcaekkung khaeah hoih o moe, Hae Judah kami hnik loe, aicae vangpui hanah raihaih paek hoi,
21 ze verkondigen zeden en gewoonten, die wij als Romeinen niet mogen aanvaarden of volgen.
nihnik loe aicae Rom kaminawk mah, sak han koi ai hmuen hoi tapom han kakrah ai, khosakhaih atawknawk to patuk hoi, tiah a naa o.
22 Ook het volk keerde zich tegen hen. Nu lieten de magistraten hun de kleren afrukken, en gaven bevel, hen met roeden te geselen.
To naah nihnik boh hanah paroeai kaminawk angthawk o: lokcaekkungnawk mah nihnik ih khukbuen to khringh pae o moe, nihnik boh hanah lokpaek o.
23 En toen ze hun een pak slaag hadden gegeven, stopten ze hen in de gevangenis, en gaven bevel aan den gevangenbewaarder, om ze met grote zorg te bewaken.
Nihnik boh o pakpalak pacoengah, thongim thungah pakhrak o, nihnik to thongim thungah kahoihah toep hanah thongim toepkung khaeah thuih pae o.
24 Na zo’n streng bevel, wierp hij ze in de binnenste afdeling der gevangenis, en sloot hun voeten in het blok.
To tiah thuih ih lok baktih toengah, thongim toepkung mah nihnik to thongim athung koekah suek o moe, a khok thlongthuk pae o.
25 Tegen middernacht waren Paulus en Silas aan het bidden, en zongen de lof van God; en de gevangenen luisterden naar hen.
Pawl hoi Silas loe aqum ah lawkthuih hoi moe, Sithaw pakoehhaih laa to a sak hoi: nihnik mah sak ih laa to thongim krah kaminawk mah tahngaih o.
26 Maar eensklaps kwam er een aardbeving, zo hevig, dat de grondslagen van de gevangenis er van schudden. Opeens sprongen alle deuren open, en bij allen lieten de boeien los.
Akra ai ah talih hnawh moe, thongim to anghuenh: thongim thoknawk amongh boih moe, kaminawk boih ih sumqui to angkhram pae.
27 De gevangenbewaarder werd wakker, en zag, dat de deuren van de gevangenis openstonden. Hij trok zijn zwaard en wilde zich doden; want hij meende. dat de gevangenen waren ontvlucht.
Thongim toepkung loe iihaih hoi angthawk naah, kam-ong thongim thoknawk to a hnuk; to naah angmah ih haita to aphongh moe, angmah hoi angmah anghum han thuih.
28 Maar Paulus riep met luider stem: Doe uzelf geen kwaad; want we zijn allen nog hier.
To naah Paul mah, Nangmah hoi nangmah anghum hmah: kaicae loe haeah ni ka oh o boih, tiah tha hoi hang.
29 Hij vroeg om licht, snelde naar binnen, en viel sidderend Paulus en Silas te voet.
Thongim toepkung loe hmai paaang moe, thongim thungah akun, Pawl hoi Silas ih khokkung ah tasoehhaih hoiah tabok pae,
30 Hij bracht ze naar buiten, en zeide: Heren, wat moet ik doen, om gered te worden?
nihnik to thongim tasa bangah a caeh haih moe, Patukkung hnik, Pahlonghaih ka hnuk hanah timaw ka sak han? tiah a naa.
31 Ze zeiden: Geloof in den Heer Jesus, en ge zult gered worden met uw gezin.
Nihnik mah, Angraeng Jesu Kri to tang ah, to tih nahaeloe nangmah hoi nangmah ih imthung takoh boih pahlong ah om tih, tiah a naa hoi.
32 En ze verkondigden het woord des Heren aan hem en al zijn huisgenoten.
Nihnik mah Angraeng ih lok to anih hoi angmah ih imthung takoh boih khaeah thuih pae hoi.
33 Nog op hetzelfde uur van de nacht nam hij hen bij zich op, wies hun wonden, en werd toen onmiddellijk met al de zijnen gedoopt.
To na aqum ah thongim toepkung mah nihnik bohhaih ahmaanawk to pasaeh pae; to naah angmah hoi angmah ih imthung takoh kaminawk boih tuinuemhaih hnuk o roep.
34 Nu geleidde hij ze naar boven, zette hun spijzen voor, en verheugde zich met heel zijn gezin, dat hij het geloof in God had ontvangen.
Thongim toepkung mah nihnik to angmah ih im ah caeh haih moe, nihnik hma ah buh patoem pae; angmah hoi angmah ih imthung takohnawk boih mah Sithaw tang o boeh pongah, anghoehaih hoiah oh o.
35 Toen het dag was geworden, zonden de magistraten gerechtsdienaars met het bevel: Laat die mannen in vrijheid.
Khawnbang khodai naah loe, lokcaekkungnawk mah, nihnik to prawt hanah thongim toepkung khaeah kami patoeh.
36 De gevangenbewaarder bracht dit bericht aan Paulus over: De magistraten hebben me laten zeggen, u in vrijheid te laten. Gaat dus in vrede heen.
To naah thongim toepkung mah Pawl khaeah, Nanghnik prawt hanah lokcaekkung mah kami patoeh boeh: to pongah vaihi tacawt hoih loe kamongah caeh hoi lai ah, tiah a naa.
37 Maar Paulus zei hun: Zonder verhoor hebben ze ons, romeinse burgers, in het openbaar gegeseld en in de gevangenis geworpen; en nu laten ze ons los, maar in het geheim? Dat niet; zelf moeten ze komen,
Pawl mah nihcae khaeah, Kaihnik loe Rom kami ah ni ka oh hoi, toe lokcaek ai ah kaminawk hma ah ang boh o moe, thongim thungah ang pakhrak o: vaihi kaihnik hae tamquta hoi caehsak han ih maw a koeh o? To tiah na ai ni, angmacae roe angzoh o pacoengah na prawt o nasoe, tiah a naa.
38 om ons in vrijheid te stellen. De gerechtsdienaars brachten deze boodschap aan de magistraten over. Toen ze hoorden, dat het Romeinen waren, werden ze bang;
To kaminawk mah to lok to lokcaekkungnawk khaeah thuih pae o: nihnik loe Rom kami ni, tiah nihcae mah thaih o naah a zit o.
39 ze gingen er heen, boden hun verontschuldigingen aan, en stelden hen in vrijheid met het verzoek de stad te verlaten.
Nihcae loe angzoh o moe, nihnik khaeah tahmenhaih hnik o pacoengah prawt o; to vangpui to tacawt hoi taak hanah a thuih pae o.
40 Ze verlieten dus de gevangenis, en gingen bij Lúdia binnen; en toen ze de broeders hadden gezien en vermaand, reisden ze verder.
Thongim thung hoi tacawt hoi pacoengah Lydia im ah a caeh hoi; nawkamyanawk hoi angqum o moe, thapaekhaih lok thuih pacoengah a caeh hoi.
