Handelingen 14
1 In Ikónium gingen ze eveneens de synagoge der Joden binnen, en spraken er zó, dat een grote menigte Joden en heidenen geloofde.
เตา เทฺวา ชเนา ยุคปทฺ อิกนิยนครสฺถยิหูทียานำ ภชนภวนํ คตฺวา ยถา พหโว ยิหูทียา อนฺยเทศียโลกาศฺจ วฺยศฺวสนฺ ตาทฺฤศีํ กถำ กถิตวนฺเตาฯ
2 Maar de Joden, die niet geloofden, hitsten de heidenen op, en verbitterden ze tegen de broeders.
กินฺตุ วิศฺวาสหีนา ยิหูทียา อนฺยเทศียโลกานฺ กุปฺรวฺฤตฺตึ คฺราหยิตฺวา ภฺราตฺฤคณํ ปฺรติ เตษำ ไวรํ ชนิตวนฺต: ฯ
3 Toch bleven ze er geruime tijd, en traden met vrijmoedigheid op; ze vertrouwden op den Heer, die getuigenis gaf voor het woord zijner genade, en door hun handen tekenen en wonderen deed.
อต: สฺวานุคฺรหกถายา: ปฺรมาณํ ทตฺวา ตโย รฺหไสฺต รฺพหุลกฺษณมฺ อทฺภุตกรฺมฺม จ ปฺรากาศยทฺ ย: ปฺรภุสฺตสฺย กถา อกฺโษเภน ปฺรจารฺยฺย เตา ตตฺร พหุทินานิ สมวาติษฺเฐตำฯ
4 De bevolking der stad bleef verdeeld: enigen waren voor de Joden, anderen voor de apostelen.
กินฺตุ กิยนฺโต โลกา ยิหูทียานำ สปกฺษา: กิยนฺโต โลกา: เปฺรริตานำ สปกฺษา ชาตา: , อโต นาคริกชนนิวหมเธฺย ภินฺนวากฺยตฺวมฺ อภวตฺฯ
5 Toen er nu onder de heidenen en onder de Joden met hun oversten een sterke beweging ontstond, om hen te mishandelen en te stenigen,
อนฺยเทศียา ยิหูทียาเสฺตษามฺ อธิปตยศฺจ เทาราตฺมฺยํ กุตฺวา เตา ปฺรสฺตไรราหนฺตุมฺ อุทฺยตา: ฯ
6 vluchtten ze, zodra ze het merkten, naar Lustra en Derbe, de steden van Lukaónië en haar omgeving.
เตา ตทฺวารฺตฺตำ ปฺราปฺย ปลายิตฺวา ลุกายนิยาเทศสฺยานฺตรฺวฺวรฺตฺติลุสฺตฺราทรฺพฺโพ
7 Ook daar verkondigden ze het evangelie.
ตตฺสมีปสฺถเทศญฺจ คตฺวา ตตฺร สุสํวาทํ ปฺรจารยตำฯ
8 Nu was er te Lustra een man, die geen kracht in zijn voeten bezat, en moest blijven zitten; hij was lam van zijn geboorte af, en had nog nooit kunnen lopen.
ตโตฺรภยปาทโยศฺจลนศกฺติหีโน ชนฺมารภฺย ขญฺช: กทาปิ คมนํ นากโรตฺ เอตาทฺฤศ เอโก มานุโษ ลุสฺตฺรานคร อุปวิศฺย เปาลสฺย กถำ ศฺรุตวานฺฯ
9 Ook hij hoorde Paulus spreken. Deze nam hem nauwkeurig op, zag, dat hij het geloof bezat, om redding te bekomen,
เอตสฺมินฺ สมเย เปาลสฺตมฺปฺรติ ทฺฤษฺฏึ กฺฤตฺวา ตสฺย สฺวาสฺเถฺย วิศฺวาสํ วิทิตฺวา โปฺรจฺไจ: กถิตวานฺ
10 en riep met luider stem: Sta recht op uw voeten. En hij sprong op, en liep.
ปทฺภฺยามุตฺติษฺฐนฺ ฤชุ รฺภวฯ ตต: ส อุลฺลมฺผํ กฺฤตฺวา คมนาคมเน กุตวานฺฯ
11 Toen de menigte zag, wat Paulus gedaan had, jubelde ze in het lukaonisch: De goden zijn in menselijke gedaante tot ons neergedaald.
ตทา โลกา: เปาลสฺย ตตฺ การฺยฺยํ วิโลกฺย ลุกายนียภาษยา โปฺรจฺไจ: กถาเมตำ กถิตวนฺต: , เทวา มนุษฺยรูปํ ธฺฤตฺวาสฺมากํ สมีปมฺ อวาโรหนฺฯ
12 Bárnabas noemden ze Júpiter, en Paulus Hermes omdat deze het woord had gevoerd.
เต พรฺณพฺพำ ยูปิตรมฺ อวทนฺ เปาลศฺจ มุโขฺย วกฺตา ตสฺมาตฺ ตํ มรฺกุริยมฺ อวทนฺฯ
13 En de priester van Júpiter, den beschermgod der stad, bracht stieren en kransen in de portieken, en wilde met het volk een offer brengen.
ตสฺย นครสฺย สมฺมุเข สฺถาปิตสฺย ยูปิตรวิคฺรหสฺย ยาชโก วฺฤษานฺ ปุษฺปมาลาศฺจ ทฺวารสมีปมฺ อานีย โลไก: สรฺทฺธํ ตาวุทฺทิศฺย สมุตฺสฺฤชฺย ทาตุมฺ อุทฺยต: ฯ
14 Maar toen de apostelen Bárnabas en Paulus dit hoorden, scheurden ze hun kleren, wierpen zich onder de menigte,
ตทฺวารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา พรฺณพฺพาเปาเลา สฺวียวสฺตฺราณิ ฉิตฺวา โลกานำ มธฺยํ เวเคน ปฺรวิศฺย โปฺรจฺไจ: กถิตวนฺเตา,
15 en riepen: Mannen, wat gaat gij beginnen? Ook wij zijn sterfelijke mensen, evenals gij. We komen u juist verkondigen, dat gij u van deze dwaasheden moet bekeren tot den levenden God. Hij is het, die de hemel, de aarde, de zee en al wat erin is, gemaakt heeft;
เห มเหจฺฉา: กุต เอตาทฺฤศํ กรฺมฺม กุรุถ? อาวามปิ ยุษฺมาทฺฤเศา สุขทุ: ขโภคิเนา มนุเษฺยา, ยุยมฺ เอตา: สรฺวฺวา วฺฤถากลฺปนา: ปริตฺยชฺย ยถา คคณวสุนฺธราชลนิธีนำ ตนฺมธฺยสฺถานำ สรฺเวฺวษาญฺจ สฺรษฺฏารมมรมฺ อีศฺวรํ ปฺรติ ปราวรฺตฺตเธฺว ตทรฺถมฺ อาวำ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา สุสํวาทํ ปฺรจารยาว: ฯ
16 die in het verleden wel toeliet, dat alle volkeren hun eigen weg zouden gaan,
ส อีศฺวร: ปูรฺวฺวกาเล สรฺวฺวเทศียโลกานฺ สฺวสฺวมารฺเค จลิตุมนุมตึ ทตฺตวานฺ,
17 maar die Zich toch nooit onbetuigd heeft gelaten, juist door zijn weldaden: door van de hemel regen en vruchtbare tijden te geven, door u in overvloed voedsel en vreugde des harten te schenken.
ตถาปิ อากาศาตฺ โตยวรฺษเณน นานาปฺรการศโสฺยตฺปตฺยา จ ยุษฺมากํ หิไตษี สนฺ ภกฺไษฺยรานนเทน จ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานิ ตรฺปยนฺ ตานิ ทานานิ นิชสากฺษิสฺวรูปาณิ สฺถปิตวานฺฯ
18 En zelfs door zó te spreken, konden ze ternauwernood het volk weerhouden, om offers aan hen te brengen.
กินฺตุ ตาทฺฤศายำ กถายำ กถิตายามปิ ตโย: สมีป อุตฺสรฺชนาตฺ โลกนิวหํ ปฺราเยณ นิวรฺตฺตยิตุํ นาศกฺนุตามฺฯ
19 Maar nu kwamen er Joden van Antiochië en Ikónium. Ze praatten het volk om, stenigden Paulus, en sleurden hem buiten de stad, in de mening, dat hij dood was.
อานฺติยขิยา-อิกนิยนคราภฺยำ กติปยยิหูทียโลกา อาคตฺย โลกานฺ ปฺราวรฺตฺตยนฺต ตสฺมาตฺ ไต เปาลํ ปฺรสฺตไรราฆฺนนฺ เตน ส มฺฤต อิติ วิชฺญาย นครสฺย พหิสฺตมฺ อากฺฤษฺย นีตวนฺต: ฯ
20 Doch toen de leerlingen om hem heen kwamen staan, richtte hij zich op, en ging de stad binnen. De volgende dag vertrok hij met Bárnabas naar Derbe.
กินฺตุ ศิษฺยคเณ ตสฺย จตุรฺทิศิ ติษฺฐติ สติ ส สฺวยมฺ อุตฺถาย ปุนรปิ นครมธฺยํ ปฺราวิศตฺ ตตฺปเร'หนิ พรฺณพฺพาสหิโต ทรฺพฺพีนครํ คตวานฺฯ
21 En nadat ze in die stad het evangelie hadden verkondigd, en veel leerlingen hadden gewonnen, keerden ze over Lustra en Ikónium naar Antiochië terug.
ตตฺร สุสํวาทํ ปฺรจารฺยฺย พหุโลกานฺ ศิษฺยานฺ กฺฤตฺวา เตา ลุสฺตฺรามฺ อิกนิยมฺ อานฺติยขิยาญฺจ ปราวฺฤตฺย คเตาฯ
22 Ze bevestigden de leerlingen in hun goede gezindheid, vermaanden hen, om in het geloof te volharden, en zeiden, dat we door veel verdrukkingen het koninkrijk Gods moeten ingaan.
พหุทุ: ขานิ ภุกฺตฺวาปีศฺวรราชฺยํ ปฺรเวษฺฏวฺยมฺ อิติ การณาทฺ ธรฺมฺมมารฺเค สฺถาตุํ วินยํ กฺฤตฺวา ศิษฺยคณสฺย มน: ไสฺถรฺยฺยมฺ อกุรุตำฯ
23 In elke gemeente stelden ze, na bidden en vasten, door oplegging der handen priesters over hen aan, en bevalen ze aan bij den Heer, in wien ze hadden geloofd.
มณฺฑลีนำ ปฺราจีนวรฺคานฺ นิยุชฺย ปฺรารฺถโนปวาเสา กฺฤตฺวา ยตฺปฺรเภา เต วฺยศฺวสนฺ ตสฺย หเสฺต ตานฺ สมรฺปฺย
24 Vervolgens trokken ze Pisidië door, en kwamen in Pamfúlië.
ปิสิทิยามเธฺยน ปามฺผุลิยาเทศํ คตวนฺเตาฯ
25 En na te Perge het woord te hebben verkondigd, gingen ze naar Attália.
ปศฺจาตฺ ปรฺคานครํ คตฺวา สุสํวาทํ ปฺรจารฺยฺย อตฺตาลิยานครํ ปฺรสฺถิตวนฺเตาฯ
26 Vandaar keerden ze per schip naar Antiochië terug, waar men hen aan Gods genade had toevertrouwd voor het werk, dat ze thans hadden volbracht.
ตสฺมาตฺ สมุทฺรปเถน คตฺวา ตาภฺยำ ยตฺ กรฺมฺม สมฺปนฺนํ ตตฺกรฺมฺม สาธยิตุํ ยนฺนคเร ทยาโลรีศฺวรสฺย หเสฺต สมรฺปิเตา ชาเตา ตทฺ อานฺติยขิยานครํ คตวนฺตาฯ
27 Na hun aankomst riepen ze de gemeente bijeen, en verhaalden, wat grote dingen God door hen had verricht, en hoe Hij voor de heidenen de deur van het geloof had geopend.
ตโตฺรปสฺถาย ตนฺนครสฺถมณฺฑลีํ สํคฺฤหฺย สฺวาภฺยาม อีศฺวโร ยทฺยตฺ กรฺมฺมกโรตฺ ตถา เยน ปฺรกาเรณ ภินฺนเทศียโลกานฺ ปฺรติ วิศฺวาสรูปทฺวารมฺ อโมจยทฺ เอตานฺ สรฺวฺววฺฤตฺตานฺตานฺ ตานฺ ชฺญาปิตวนฺเตาฯ
28 Geruime tijd bleven ze daar bij de leerlingen.
ตตเสฺตา ศิรฺไยฺย: สารฺทฺธํ ตตฺร พหุทินานิ นฺยวสตามฺฯ
