Handelingen 14

1 In Ikónium gingen ze eveneens de synagoge der Joden binnen, en spraken er zó, dat een grote menigte Joden en heidenen geloofde.

Ikoniha pi acukba thawnki, Pawluh ja Banabah cun Ikonih khaw sinakoka lut ni lü ngthu pyen ni se, Judahe ja khyangmjükce khawha naw jumei lawki he.

2 Maar de Joden, die niet geloofden, hitsten de heidenen op, en verbitterden ze tegen de broeders.

Acunsepi, am jumei hlükiea Judahe naw khyangmjükcee jah ksük u lü, ami cun ami jah hnengsak.

3 Toch bleven ze er geruime tijd, en traden met vrijmoedigheid op; ze vertrouwden op den Heer, die getuigenis gaf voor het woord zijner genade, en door hun handen tekenen en wonderen deed.

Acunakyase, Bawipa üng lingnak am ngthu pyen ni lü, acua khawvei ve ni se, Bawipa naw müncamnak ja cäi phyaki he cun ani kut am jah pawhsak lü, a bänaka ngthu a jah ksingsak.

4 De bevolking der stad bleef verdeeld: enigen waren voor de Joden, anderen voor de apostelen.

Acunsepi, acuna khaw üngkae cun ngpai u lü, avang cun Judahea phäh, avang naw angsä xawia phäh kyaki.

5 Toen er nu onder de heidenen en onder de Joden met hun oversten een sterke beweging ontstond, om hen te mishandelen en te stenigen,

Acunüng, khyangmjükcee, Judahe ja ami ngvaie naw angsä xawi cun ani hmai se khaia jah pawh u lü, lung am ami jah vawi vaia ami bü law üng,

6 vluchtten ze, zodra ze het merkten, naar Lustra en Derbe, de steden van Lukaónië en haar omgeving.

acun ksingei law ni lü, Luhkonih mlüh üng Luhtarah ja Derbe ngnam ja a peia ngnamea dawngki xawi.

7 Ook daar verkondigden ze het evangelie.

Acua thangkdaw cun sang hü laihlaihki xawi.

8 Nu was er te Lustra een man, die geen kracht in zijn voeten bezat, en moest blijven zitten; hij was lam van zijn geboorte af, en had nog nooit kunnen lopen.

Luhtarah khawa a hmi law üng tün lü a khaw xokia khyang, am cit hü theiki mat veki.

9 Ook hij hoorde Paulus spreken. Deze nam hem nauwkeurig op, zag, dat hij het geloof bezat, om redding te bekomen,

Acuna khyang naw Pawluha a ngthu pyen ngai se, acunüng, Pawluh naw ani cun bükteng kyet lü a dawnak be vaia jumnak taki ti ksingki naw,

10 en riep met luider stem: Sta recht op uw voeten. En hij sprong op, en liep.

angsanga, “Na khaw am angsunga ngdüi lawa” ti se, ani cun ngtawp law lü, cit lawki.

11 Toen de menigte zag, wat Paulus gedaan had, jubelde ze in het lukaonisch: De goden zijn in menselijke gedaante tot ons neergedaald.

Khyange naw Pawluha a bilaw hmu u lü, Luhkonih khyü üng, angsanga ngpyang lü, “Mhname cun nghngicima mäiha mi veia kyum law ve u!” ami ti.

12 Bárnabas noemden ze Júpiter, en Paulus Hermes omdat deze het woord had gevoerd.

Banabah cun, “Zutah” tia sui u lü, Pawluh cun ngthu pyenki kyase, “Harmes” tia ami sui.

13 En de priester van Júpiter, den beschermgod der stad, bracht stieren en kransen in de portieken, en wilde met het volk een offer brengen.

Acuna khaw peia vekia Zutah mhnama ktaiyü naw mlüh kpung üngkhyüh se ja paipaie cun luhnaka mkawt peia jah lawpüi lü khyange am ngsä xawia phäh ngkengtainak vaia pawh khaiea ngtängkie.

14 Maar toen de apostelen Bárnabas en Paulus dit hoorden, scheurden ze hun kleren, wierpen zich onder de menigte,

Acunsepi, Banabah ja Pawluh naw, acun ani ksing law ja, ani suisak ja ktek ni lü, khyangea ksunga dawng ni lü ngpyangki xawi naw,

15 en riepen: Mannen, wat gaat gij beginnen? Ook wij zijn sterfelijke mensen, evenals gij. We komen u juist verkondigen, dat gij u van deze dwaasheden moet bekeren tot den levenden God. Hij is het, die de hemel, de aarde, de zee en al wat erin is, gemaakt heeft;

“Khyange aw, hin hin ivai nami pawhki ni? Keini pi nangmia mäiha nghngicima kani kyaki ni; nangmi naw amdange jah hawih u lü, mce ja khankhaw, tui acunüng veki naküt jah mhnün lü, anglät se xüngkia Pamhnama veia nami nghlat lawnak vaia thangkdaw kani ning jah mtheh lawki ni.

16 die in het verleden wel toeliet, dat alle volkeren hun eigen weg zouden gaan,

Acuna Pamhnam naw ajana khyang naküt amimäta lam üng cit khaiea a jah tüih,

17 maar die Zich toch nooit onbetuigd heeft gelaten, juist door zijn weldaden: door van de hemel regen en vruchtbare tijden te geven, door u in overvloed voedsel en vreugde des harten te schenken.

acunsepi, nami khana abänak am eiawk phübe u lü nami jekyai vaia, khankhawa ka naw khaw ak lawsak lü kthiktheih yawpaia dawnak khawkum a ning jah pet ni. Acuna Pamhnam veki tia ngsingsaki” tia ani pyen.

18 En zelfs door zó te spreken, konden ze ternauwernood het volk weerhouden, om offers aan hen te brengen.

Acukba pyen lü ami ngkengtainak vaia ami hnim hlü cun ngyan üng ani jah pyaisak.

19 Maar nu kwamen er Joden van Antiochië en Ikónium. Ze praatten het volk om, stenigden Paulus, en sleurden hem buiten de stad, in de mening, dat hij dood was.

Acunsepi, Antiok mlüh, pisidih hne ja Ikonih mlüh üngka Judahe avang acua law hngakie naw, khyange jah ksük u se; acuna Pawluh cun lung üng ami khawng, thikia sui u lü mlüh kpunga jäk u lü ami cehpüi.

20 Doch toen de leerlingen om hem heen kwamen staan, richtte hij zich op, en ging de stad binnen. De volgende dag vertrok hij met Bárnabas naar Derbe.

Acunsepi, jumeikie naw ami kcung law ja, Pawluh cun tho law lü mlüh k'uma cit beki. A ngawi üng, ani cun Banabah am Derbe khawa citki.

21 En nadat ze in die stad het evangelie hadden verkondigd, en veel leerlingen hadden gewonnen, keerden ze over Lustra en Ikónium naar Antiochië terug.

Acuna hne üng thangkdaw pyen ni lü, axüisawe khawha ani jah yah käna, Luhtarah, Ikonih ja, Pisidih hne, Antiok mlüha nghlat be ni lü,

22 Ze bevestigden de leerlingen in hun goede gezindheid, vermaanden hen, om in het geloof te volharden, en zeiden, dat we door veel verdrukkingen het koninkrijk Gods moeten ingaan.

“Khuikhatnak khawhah khamei lü, Pamhnama pe mi lut khaia kya kungki” tia, jumeikiea mlung ja khängsak ni lü, jumeinak üng ami khängcek vaia ani ja mcäi.

23 In elke gemeente stelden ze, na bidden en vasten, door oplegging der handen priesters over hen aan, en bevalen ze aan bij den Heer, in wien ze hadden geloofd.

Sangcim naküt üng ngvaie jah mcawn pet ni lü, ei jeih u lü ami ktaiyü law päng üng Bawipa ami ümnak vaia ami jah mtheh.

24 Vervolgens trokken ze Pisidië door, en kwamen in Pamfúlië.

Pisidih hne avan üng cit hü ni lü, Pampulih hnea phaki xawi.

25 En na te Perge het woord te hebben verkondigd, gingen ze naar Attália.

Parkah khawa ngthu ani sang päng üng, Ataliha citki xawi.

26 Vandaar keerden ze per schip naar Antiochië terug, waar men hen aan Gods genade had toevertrouwd voor het werk, dat ze thans hadden volbracht.

Acunüngka naw mlawng am cit ni lü, Antiok pha law beki xawi, acun cun ani bilawh binak üng Pamhnama mpyeneinak ani yah vaia jah ap ni lü ami jah tüihnaka khawa kyaki.

27 Na hun aankomst riepen ze de gemeente bijeen, en verhaalden, wat grote dingen God door hen had verricht, en hoe Hij voor de heidenen de deur van het geloof had geopend.

Antiok ani pha ja sangcime jah ngkhämsak ni lü Pamhnam naw jah summangei lü khut ani bi naküte ja, khyangmjükcee phäha pi jumnaka ksawh a mhmawnga mawng cun ani jah mtheh.

28 Geruime tijd bleven ze daar bij de leerlingen.

Acunüng, jumeikiea veia khawvei veki xawi.