2 Samuël 22
1 Ook heeft David tot Jahweh de woorden van dit lied gericht, toen Jahweh hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul.
Und David redete vor dem HERRN die Worte dieses Liedes zur Zeit, da ihn der HERR errettet hatte von der Hand aller seiner Feinde und von der Hand Sauls, und sprach:
2 En hij sprak:
Der HERR ist mein Fels und meine Burg und mein Erretter.
3 Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen. Mijn schild, de hoorn van mijn heil, mijn schutse en mijn toevlucht, Mijn redder heeft mij uit de verdrukking verlost.
Gott ist mein Hort, auf den ich traue, mein Schild und Horn meines Heils, mein Schutz und meine Zuflucht, mein Heiland, der du mir hilfst vom Frevel.
4 Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
Ich will den HERRN loben und anrufen, so werde ich von meinen Feinden erlöset werden.
5 De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven van de onderwereld sloegen over mij heen;
Denn es hatten mich umfangen die Schmerzen des Todes, und die Bäche Belials erschreckten mich.
6 De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
Der Höllen Bande umfingen mich, und des Todes Stricke überwältigten mich. (Sheol h7585)
7 Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En tot God verhief ik mijn stem. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
Wenn mir angst ist, so rufe ich den HERRN an und schreie zu meinem Gott, so erhöret er meine Stimme von seinem Tempel, und mein Geschrei kommt vor ihn zu seinen Ohren.
8 Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten des hemels; Want Hij was in woede ontstoken.
Die Erde bebete und ward bewegt, die Grundfesten des Himmels regten sich und bebeten, da er zornig war.
9 Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
Dampf ging auf von seiner Nase und verzehrend Feuer von seinem Munde, daß es davon blitzte.
10 Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten.
Er neigete den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen.
11 Hij besteeg den cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
Und er fuhr auf dem Cherub und flog daher; und er schwebete auf den Fittichen des Windes.
12 Hij sloeg de duisternis als een dek om zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent.
Sein Gezelt um ihn her war finster und schwarze dicke Wolken.
13 En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken vurige kolen.
Von dem Glanz vor ihm brannte es mit Blitzen.
14 En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
Der HERR donnerte vom Himmel, und der Höchste ließ seinen Donner aus.
15 Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde bliksems en joeg ze uiteen:
Er schoß seine Strahlen und zerstreuete sie; er ließ blitzen und schreckte sie.
16 Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot; Door het dreigen van Jahweh, Door het snuivend gebries van zijn neus.
Da sah man Wassergüsse, und des Erdbodens Grund ward aufgedeckt von dem Schelten des HERRN, von dem Odem und Schnauben seiner Nase.
17 Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
Er schickte aus von der Höhe und holte mich und zog mich aus großen Wassern.
18 Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
Er errettete mich von meinen starken Feinden, von meinen Hassern, die mir zu mächtig waren,
19 Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
die mich überwältigten zur Zeit meines Unfalls. Und der HERR ward meine Zuversicht.
20 Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
Er führete mich aus in den Raum; er riß mich heraus, denn er hatte Lust zu mir.
21 Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
Der HERR tut wohl an mir nach meiner Gerechtigkeit; er vergilt mir nach der Reinigkeit meiner Hände.
22 Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
Denn ich halte die Wege des HERRN und bin nicht gottlos wider meinen Gott.
23 Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
Denn alle seine Rechte habe ich vor Augen und seine Gebote werfe ich nicht von mir;
24 Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard.
sondern ich bin ohne Wandel vor ihm und hüte mich vor Sünden.
25 Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid in zijn ogen.
Darum vergilt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach meiner Reinigkeit vor seinen Augen.
26 Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen,
Bei den Heiligen bist du heilig, bei den Frommen bist du fromm,
27 Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig;
bei den Reinen bist du rein und bei den Verkehrten bist du verkehrt.
28 Want Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken.
Denn du hilfst dem elenden Volk und mit deinen Augen niedrigest du die Hohen.
29 Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
Denn du, HERR, bist meine Leuchte. Der HERR machet meine Finsternis licht.
30 Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
Denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschmeißen und mit meinem Gott über die Mauern springen.
31 God! Volmaakt zijn Zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
Gottes Wege sind ohne Wandel, des HERRN Reden sind durchläutert; er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.
32 Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
Denn ist ein Gott ohne den HERRN? Und wo ist ein Hort, ohne unser Gott?
33 God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
Gott stärket mich mit Kraft und weiset mir einen Weg ohne Wandel.
34 Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
Er machet meine Füße gleich den Hirschen und stellet mich auf meine Höhe.
35 Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
Er lehret meine Hände streiten und lehret meinen Arm den ehernen Bogen spannen.
36 Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw goedheid maakte mij groot.
Und gibst mir den Schild deines Heils. Und wenn du mich demütigest, machst du mich groß.
37 Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
Du machst unter mir Raum zu gehen, daß meine Knöchel nicht gleiten.
38 Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen.
Ich will meinen Feinden nachjagen und sie vertilgen; und will nicht umkehren, bis ich sie umgebracht habe.
39 Ik heb ze verslagen, verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
Ich will sie umbringen und zerschmeißen, und sollen mir nicht widerstehen; sie müssen unter meine Füße fallen.
40 Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
Du kannst mich rüsten mit Stärke zum Streit; du kannst unter mich werfen, die sich wider mich setzen.
41 Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien. Mijn haters heb ik verdelgd.
Du gibst mir meine Feinde in die Flucht, daß ich verstöre, die mich hassen.
42 Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
Sie lieben sich zu, aber da ist kein Helfer; zum HERRN, aber er antwortet ihnen nicht.
43 Ik vermaal ze als stof der aarde, Vertrap en vertreed ze als slijk op de straten.
Ich will sie zerstoßen wie Staub auf der Erde; wie Kot auf der Gasse will ich sie verstäuben und zerstreuen.
44 Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren. En mij aan het hoofd van de naties gesteld: Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar,
Du hilfst mir von dem zänkischen Volk und behütest mich zum Haupt unter den Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dienet mir.
45 Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
Den fremden Kindern hat es wider mich gefehlet, und gehorchen mir mit gehorsamen Ohren.
46 Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
Die fremden Kinder sind verschmachtet und zappeln in ihren Banden.
47 Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God, de Rots van mijn heil!
Der HERR lebet; und gelobet sei mein Hort, und Gott, der Hort meines Heils, müsse erhaben werden,
48 Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
der Gott, der mir die Rache gibt und wirft die Völker unter mich.
49 Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd.
Er hilft mir aus von meinen Feinden. Du erhöhest mich aus denen, die sich wider mich setzen; du hilfst mir von den Frevlern.
50 Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw naam verheerlijken onder de volken!
Darum will ich dir danken, HERR, unter den Heiden und deinem Namen lobsingen,
51 Machtige hulp verleent Hij zijn koning, En genade aan zijn Gezalfde, Aan David en zijn geslacht Voor altijd!
der seinem Könige groß Heil beweiset und wohltut seinem Gesalbten David und seinem Samen ewiglich.
