2 Corinthiërs 6

1 Als medearbeiders vermanen we u bovendien, om Gods genade niet vruchteloos te ontvangen.

tasya sahAyA vayaM yuSmAn prArthayAmahe, IzvarasyAnugraho yuSmAbhi rvRthA na gRhyatAM|

2 Want Hij zegt: "Op gunstige tijd heb ik u verhoord, En op de dag van heil u geholpen." Ziet, nu is het de gunstige tijd; ziet, nu is het de dag van heil.

tenoktametat, saMzroSyAmi zubhe kAle tvadIyAM prArthanAm ahaM| upakAraM kariSyAmi paritrANadine tava| pazyatAyaM zubhakAlaH pazyatedaM trANadinaM|

3 Op geen enkel punt geven we aanstoot, opdat er geen smet op de bediening valt.

asmAkaM paricaryyA yanniSkalaGkA bhavet tadarthaM vayaM kutrApi vighnaM na janayAmaH,

4 Integendeel, op alle punten strekken we onszelf tot aanbeveling, als dienaren Gods: Door het grootste geduld, In verdrukking, nood en benauwdheid;

kintu pracurasahiSNutA klezo dainyaM vipat tADanA kArAbandhanaM nivAsahInatvaM parizramo jAgaraNam upavasanaM

5 In slagen, gevangenschap en woeling, In arbeid, nachtwaken en vasten;

nirmmalatvaM jJAnaM mRduzIlatA hitaiSitA

6 Door reinheid, kennis en lankmoedigheid, Door goedheid, heilige geest en ongeveinsde liefde;

pavitra AtmA niSkapaTaM prema satyAlApa IzvarIyazakti

7 Door prediking der waarheid, En goddelijke kracht; Met de wapenen der gerechtigheid In rechterhand en linkerhand;

rdakSiNavAmAbhyAM karAbhyAM dharmmAstradhAraNaM

8 In eer en in schande, In kwade en goede faam. Als bedriegers, toch zijn we oprecht;

mAnApamAnayorakhyAtisukhyAtyo rbhAgitvam etaiH sarvvairIzvarasya prazaMsyAn paricArakAn svAn prakAzayAmaH|

9 Als onbekenden, toch overal bekend; Als stervenden, en zie, toch zijn we in leven; Als getuchtigden, en toch niet gedood;

bhramakasamA vayaM satyavAdino bhavAmaH, aparicitasamA vayaM suparicitA bhavAmaH, mRtakalpA vayaM jIvAmaH, daNDyamAnA vayaM na hanyAmahe,

10 Als treurenden, toch steeds verheugd; Als armen, en velen maken we rijk; Als bezitlozen, toch bezitten we alles.

zokayuktAzca vayaM sadAnandAmaH, daridrA vayaM bahUn dhaninaH kurmmaH, akiJcanAzca vayaM sarvvaM dhArayAmaH|

11 Korintiërs; onze mond heeft zich voor u ontsloten, maar wagenwijd staat open ons hart.

he karinthinaH, yuSmAkaM prati mamAsyaM muktaM mamAntaHkaraNAJca vikasitaM|

12 Niet in ons is het u eng, maar in uw eigen binnenste is het benauwd.

yUyaM mamAntare na saGkocitAH kiJca yUyameva saGkocitacittAH|

13 Ik zeg het u als tot mijn kinderen: ook gij op uw beurt moet ruimer worden.

kintu mahyaM nyAyyaphaladAnArthaM yuSmAbhirapi vikasitai rbhavitavyam ityahaM nijabAlakAniva yuSmAn vadAmi|

14 Gaat niet met ongelovigen onder een ongelijk juk. Want wat hebben gerechtigheid en ongerechtigheid gemeen, of wat heeft het licht met duisternis te maken;

aparam apratyayibhiH sArddhaM yUyam ekayuge baddhA mA bhUta, yasmAd dharmmAdharmmayoH kaH sambandho'sti? timireNa sarddhaM prabhAyA vA kA tulanAsti?

15 wat overeenkomst is er tussen Christus en Bélial, of wat heeft de gelovige met den ongelovige gemeen?

bilIyAladevena sAkaM khrISTasya vA kA sandhiH? avizvAsinA sArddhaM vA vizvAsilokasyAMzaH kaH?

16 En wat heeft een tempel Gods met afgoden uit te staan? Welnu, wij zijn een tempel van den levenden God! Daarom heeft God gesproken: "Ik zal onder hen wonen en wandelen, Ik zal hun God zijn, zij mijn volk.

Izvarasya mandireNa saha vA devapratimAnAM kA tulanA? amarasyezvarasya mandiraM yUyameva| IzvareNa taduktaM yathA, teSAM madhye'haM svAvAsaM nidhAsyAmi teSAM madhye ca yAtAyAtaM kurvvan teSAm Izvaro bhaviSyAmi te ca mallokA bhaviSyanti|

17 Daarom dan, gaat van hen weg, Zondert u af, zegt de Heer. Raakt niets aan wat onrein is.

ato hetoH paramezvaraH kathayati yUyaM teSAM madhyAd bahirbhUya pRthag bhavata, kimapyamedhyaM na spRzata; tenAhaM yuSmAn grahISyAmi,

18 Dan zal Ik u aannemen, En u tot Vader zijn, Gij Mij tot zonen en dochters; Zegt de almachtige Heer."

yuSmAkaM pitA bhaviSyAmi ca, yUyaJca mama kanyAputrA bhaviSyatheti sarvvazaktimatA paramezvareNoktaM|