2 Corinthiërs 2
1 Ik had me daarom voorgenomen, niet meer bij u terug te komen in droefheid.
អបរញ្ចាហំ បុនះ ឝោកាយ យុឞ្មត្សន្និធិំ ន គមិឞ្យាមីតិ មនសិ និរចៃឞំ។
2 Want indien ik ú bedroef, wie moet mij dan verblijden? Tenslotte hij alleen, die zelf door mij zou zijn bedroefd.
យស្មាទ៑ អហំ យទិ យុឞ្មាន៑ ឝោកយុក្តាន៑ ករោមិ តហ៌ិ មយា យះ ឝោកយុក្តីក្ឫតស្តំ វិនា កេនាបរេណាហំ ហឞ៌យិឞ្យេ?
3 En om dezelfde reden heb ik u ook geschreven, opdat ik bij mijn komst niet bedroefd zou worden door hen, over wie ik mij verheugen moest; ik vertrouwde daarbij van u allen, dat mijn blijdschap ook uw aller blijdschap zou zijn.
មម យោ ហឞ៌ះ ស យុឞ្មាកំ សវ៌្វេឞាំ ហឞ៌ ឯវេតិ និឝ្ចិតំ មយាពោធិ; អតឯវ យៃរហំ ហឞ៌យិតវ្យស្តៃ រ្មទុបស្ថិតិសមយេ យន្មម ឝោកោ ន ជាយេត តទត៌្ហមេវ យុឞ្មភ្យម៑ ឯតាទ្ឫឝំ បត្រំ មយា លិខិតំ។
4 Waarlijk in grote bekommernis en beklemming van hart heb ik u onder veel tranen geschreven, niet opdat gij bedroefd zoudt worden, maar opdat gij de liefde zoudt leren kennen, die ik u zo vurig toedraag.
វស្តុតស្តុ ពហុក្លេឝស្យ មនះបីឌាយាឝ្ច សមយេៜហំ ពហ្វឝ្រុបាតេន បត្រមេកំ លិខិតវាន៑ យុឞ្មាកំ ឝោកាត៌្ហំ តន្នហិ កិន្តុ យុឞ្មាសុ មទីយប្រេមពាហុល្យស្យ ជ្ញាបនាត៌្ហំ។
5 Wanneer zeker iemand droefheid heeft veroorzaakt, dan heeft hij niet mij bedroefd, maar enigszins althans, om niet te overdrijven, u allen.
យេនាហំ ឝោកយុក្តីក្ឫតស្តេន កេវលមហំ ឝោកយុក្តីក្ឫតស្តន្នហិ កិន្ត្វំឝតោ យូយំ សវ៌្វេៜបិ យតោៜហមត្រ កស្មិំឝ្ចិទ៑ ទោឞមារោបយិតុំ នេច្ឆាមិ។
6 Voor die persoon is de bestraffing, door de meerderheid opgelegd, voldoende geweest,
ពហូនាំ យត៑ តជ៌្ជនំ តេន ជនេនាលម្ភិ តត៑ តទត៌្ហំ ប្រចុរំ។
7 zodat gij hem nu maar vergiffenis moest schenken en bemoedigen, opdat hij niet door overdreven droefheid te gronde gaat.
អតះ ស ទុះខសាគរេ យន្ន និមជ្ជតិ តទត៌្ហំ យុឞ្មាភិះ ស ក្ឞន្តវ្យះ សាន្ត្វយិតវ្យឝ្ច។
8 Ik dring er dus op aan, hem door een openlijk besluit weer in liefde aan te nemen.
ឥតិ ហេតោះ ប្រត៌្ហយេៜហំ យុឞ្មាភិស្តស្មិន៑ ទយា ក្រិយតាំ។
9 Want ook hierom heb ik u geschreven, om proefondervindelijk van u te weten, of gij in alles gehoorzaam zijt.
យូយំ សវ៌្វកម៌្មណិ មមាទេឝំ គ្ឫហ្លីថ ន វេតិ បរីក្ឞិតុម៑ អហំ យុឞ្មាន៑ ប្រតិ លិខិតវាន៑។
10 En wien gij iets vergeeft, dien schenk ook ik vergiffenis. En wat ik vergeven heb, —zo ik tenminste iets te vergeven heb, —dat heb ik voor Christus’ aanschijn vergeven om uwentwil,
យស្យ យោ ទោឞោ យុឞ្មាភិះ ក្ឞម្យតេ តស្យ ស ទោឞោ មយាបិ ក្ឞម្យតេ យឝ្ច ទោឞោ មយា ក្ឞម្យតេ ស យុឞ្មាកំ ក្ឫតេ ខ្រីឞ្ដស្យ សាក្ឞាត៑ ក្ឞម្យតេ។
11 opdat de satan geen voorsprong op ons krijgt; want over zijn bedoelingen tasten we niet in het duister.
ឝយតានះ កល្បនាស្មាភិរជ្ញាតា នហិ, អតោ វយំ យត៑ តេន ន វញ្ច្យាមហេ តទត៌្ហម៑ អស្មាភិះ សាវធានៃ រ្ភវិតវ្យំ។
12 Toen ik nu in Troas was aangekomen, om er Christus te preken, en mij door den Heer de deur daartoe was opengezet,
អបរញ្ច ខ្រីឞ្ដស្យ សុសំវាទឃោឞណាត៌្ហំ មយិ ត្រោយានគរមាគតេ ប្រភោះ កម៌្មណេ ច មទត៌្ហំ ទ្វារេ មុក្តេ
13 had ik toch geen rust voor mijn geest, omdat ik er mijn broeder Titus niet aantrof; maar ik nam afscheid van hen, en vertrok naar Macedónië.
សត្យបិ ស្វភ្រាតុស្តីតស្យាវិទ្យមានត្វាត៑ មទីយាត្មនះ កាបិ ឝាន្តិ រ្ន ពភូវ, តស្មាទ៑ អហំ តាន៑ វិសជ៌្ជនំ យាចិត្វា មាកិទនិយាទេឝំ គន្តុំ ប្រស្ថានម៑ អករវំ។
14 God zij dank! Overal toch leidt Hij ons rond tot Christus’ triomf; allerwege verspreidt Hij door ons de geur van diens kennis.
យ ឦឝ្វរះ សវ៌្វទា ខ្រីឞ្ដេនាស្មាន៑ ជយិនះ ករោតិ សវ៌្វត្រ ចាស្មាភិស្តទីយជ្ញានស្យ គន្ធំ ប្រកាឝយតិ ស ធន្យះ។
15 Want Christus’ geur zijn wij voor God, zowel bij hen die worden gered, als bij hen die ten verderve gaan:
យស្មាទ៑ យេ ត្រាណំ លប្ស្យន្តេ យេ ច វិនាឝំ គមិឞ្យន្តិ តាន៑ ប្រតិ វយម៑ ឦឝ្វរេណ ខ្រីឞ្ដស្យ សៅគន្ធ្យំ ភវាមះ។
16 voor den één een doodslucht ten dode, voor den ander een levensgeur ten leven. Wie is tot zulk een taak bekwaam?
វយម៑ ឯកេឞាំ ម្ឫត្យវេ ម្ឫត្យុគន្ធា អបរេឞាញ្ច ជីវនាយ ជីវនគន្ធា ភវាមះ, កិន្ត្វេតាទ្ឫឝកម៌្មសាធនេ កះ សមត៌្ហោៜស្តិ?
17 Wij; daar we niet als veel anderen handel drijven met Gods woord, maar met zuivere bedoelingen spreken, op gezag van God, ten overstaan van God, en in Christus.
អន្យេ ពហវោ លោកា យទ្វទ៑ ឦឝ្វរស្យ វាក្យំ ម្ឫឞាឝិក្ឞយា មិឝ្រយន្តិ វយំ តទ្វត៑ តន្ន មិឝ្រយន្តះ សរលភាវេនេឝ្វរស្យ សាក្ឞាទ៑ ឦឝ្វរស្យាទេឝាត៑ ខ្រីឞ្ដេន កថាំ ភាឞាមហេ។
