< 2 Corinthiërs 10 >

1 Ik, Paulus zelf, die dichtbij zo schuchter jegens u ben, maar op een afstand heel dapper, ik vermaan u bij Christus’ zachtmoedigheid en gematigdheid;
Keima, Paul, nin kôm ko om lâihan nin chunga innuoitak le dâiriema omin, aniatachu nin kôm ko omloi lechu nin chunga lumraka om ngâipu an ti hin. Khrista nunnêmna le lungkhamnân misangin nangni ke ngên.
2 en ik bid u, bij mijn komst niet krachtdadig te moeten ingrijpen met die beslistheid, waarmee ik denk op te treden tegen dat slag van lieden, die menen, dat we wandelen naar het vlees.
Nin kôm ku juong zorân rammuol mingei mulungbôkngei anga sinthoa mi bê ngei chunga chu ku lumrak ngêt rang khomin; nangni nin chunga chu lumrak loi rangin ni namnôl loi rangin nangni ke ngên ani.
3 Want wel wandelen we in het vlees, maar we kampen niet naar het vlees.
Mahi adik rammuola lêng chu kin ni, aninâka rammuol mingei mulungbôkngei angin chu doi mak meh.
4 De wapens toch, waarmee we kampen, zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God, om er burchten mee neer te halen; diepzinnigheden werpen we er mee omver,
Indoina râlrovongei kin mang ngei hi chu rammuol râlrovongei hih nimaka, aniatachu Pathien râlrovongei ranakrâttak ngei kêng ani, maha kulpuidetngei sietminmangna rangin kin mang ngâi ani. Inkhalna dikloingei kin minheka;
5 ook elke hoogte, die zich verheft tegen de kennis van God; alle denken nemen we er mee gevangen, om het te brengen onder gehoorzaamheid van Christus;
Pathien rietna khâr ranga inpâkna lamchâingei murdi hah kin seta, mindonna murdi sûrmintangna renga tuongin Khrista chong kin min jôm ngâi ani.
6 en we houden ze gereed, om iedere ongehoorzaamheid te straffen, zo gauw úw gehoorzaamheid maar volmaakt is.
Male iemom tatak nin ni minthârna nin dôn suole chu, iemomloingei dûkmintong rangin inthok kelen kin tih.
7 Geeft acht op wat voor de hand ligt. Is iemand overtuigd, dat hij Christus toebehoort, dan mag hij toch wel bij zichzelf eens bedenken, dat ook wij Christus toebehoren, evengoed als hij.
Nangnin neinunngei hi pêntienga ânlang vai kêng nin en ngâia. Mahan tumakhatin amapa mo, amanu mo Khrista mîn ânbê an om mini? Asa, an omin chu an thethenin an chungroi mindon nôk rese ngei, anni ngei an tho angtakin keini khom Khrista ta kin ni sikin.
8 Ja, al ging ik nog veel verder met roemen op de volmacht, die de Heer mij gaf, om u op te bouwen, maar niet om u te gronde te richten, ik zou er niet over te blozen hebben.
Nangni setna rang niloia, nangni sinmindingna ranga Pumapa'n rachamneina mi pêk hih insongpui ok khom ronga inzak ma-ung.
9 Maar ik wil de schijn niet hebben, dat ik u met mijn brieven vrees wil aanjagen.
Ke lekhamuthuonngei hin nangni misih anga ânlang rang chu pût mu-ung.
10 Want, zo heet het: de brieven zijn gewichtig en krachtig, maar zijn persoonlijk optreden is zwak, zijn spreken onbeduidend.
Tumakhatin, “Paul lekhamuthuonngei hi chu ana le ânngar ani, aniatachu ei kôm a omin chu ânzala, a chongngei khom ite nimak!” tîng an tih.
11 Laat hij, die zó spreekt, er wel aan denken, dat we van dichtbij zó zullen zijn met de daad, als we het uit de verte in onze brieven zijn met het woord.
Ma anga mingei han mun danga kin oma kin lekhamuthuonngei leh nin kôm kin oma kin sintho rang hah ateina reng om mak, tiin an rietthei ngêt rang ani.
12 Maar wat we niet durven: ons op één lijn stellen, of zelfs vergelijken met dat soort lieden, die zich zo gaarne laten gelden. Zij toch meten zich af naar zichzelf, en vergelijken zich met zichzelf, zonder het te bespeuren.
Adikin chu anni le anninanâk ânpâka ânsâng oka ânbê ngei lâia han intelin anni leh intêk ngam mak me. Idôra amo mo an ni! Anninanâk an inkhina rang leh an injêkna rangin balamngei an sinna!
13 Wij daarentegen zullen niet gaan roemen zonder maat te houden, maar slechts volgens het meetsnoer, dat God ons tot maat heeft gegeven: en dit is, dat we tot u zouden doordringen.
Nikhomrese, keini rangin chu, kin insongna hah tentanangei khêl no nia; Pathien'n sintho ranga tentanangei mi dar pe sûnga han ani ngâi, male nin lâia kin sintho khom hih ahuom sa.
14 We rekken ons dus niet buiten dit meetsnoer uit, als waart gij buiten ons bereik gebleven; want feitelijk zijn we tot u doorgedrongen met het Evangelie van Christus.
Male ma tentanangei sûnga om nin ni sikin Khrista Thurchi Sa chôia nin kôm kin juong lâihan khom tentanangei pêna chu se mak me.
15 We beroemen ons dan ook niet buiten die maat, en op het werk van anderen. Maar wel koesteren we de hoop, dat we, bij het toenemen van het geloof in uw midden, met ons eigen meetsnoer ons nog aanmerkelijk zullen uitbreiden,
Masikin Pathien'n tentanangei mi dar pe pêna chu midangngei an sin hah song mak me. Manêkin, nin taksônna hah hônsôn a ta, male Pathien'n tentanangei mi dar pe sûnga chu zoratin nin lâia sinthona lien uol ok tho thei kin tih, tiin kin sabei ani.
16 en het Evangelie in verder liggende streken zullen verkondigen. Maar dan niet met het meetsnoer van anderen, om ons te roemen op wat reeds gedaan is!
Hanchu Thurchi Sa hih nin kôm pêna ram dangngeia khom misîr thei kin ta, mun danga mîn sin an lei tho sai hah song noni ung.
17 Bovendien, "wie roemt, roeme in den Heer."
Aniatachu Pathien lekhabu'n ati anghan, “Tukhom a song nuom kaiin chu Pumapa sintho hih song rese ngei.”
18 Want niet die zichzelf prijst is goed bevonden, maar die geprezen wordt door den Heer.
Eini nanâkin asa kin ni tiin ei mindonin chu pomna chang ngâi mak mea, Pumapa'n asa tiin mi mindon pe tika kêng pomna ei chang tatak ngâi ani.

< 2 Corinthiërs 10 >