2 Corinthiërs 10
1 Ik, Paulus zelf, die dichtbij zo schuchter jegens u ben, maar op een afstand heel dapper, ik vermaan u bij Christus’ zachtmoedigheid en gematigdheid;
Kai Paul kamah loh Khrih kah muelhtuetnah neh kodonah dongah nangmih kan hloep coeng. Amah nangmih taengah maelhmai aka tlayae loh mikvoelh ah khaw nangmih taengla ka sayalh coeng.
2 en ik bid u, bij mijn komst niet krachtdadig te moeten ingrijpen met die beslistheid, waarmee ik denk op te treden tegen dat slag van lieden, die menen, dat we wandelen naar het vlees.
Pangtungnah neh sayalh om pawt ham kan hloep. Pumsa saloel ah aka pongpa bangla mamih aka poek te ni hlangvang taengah khaw ngaingaih puei ham ka poek.
3 Want wel wandelen we in het vlees, maar we kampen niet naar het vlees.
Pumsa neh m'pongpa uh dae pumsa bangla m'vathoh uh moenih.
4 De wapens toch, waarmee we kampen, zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God, om er burchten mee neer te halen; diepzinnigheden werpen we er mee omver,
Te dongah mamih caemrhal kah pumcumnah tah pumsa moenih. Tedae Pathen taengah tah poeknah hmuencak te koengloengnah dongla a hlak khaw yoeikoek mai.
5 ook elke hoogte, die zich verheft tegen de kennis van God; alle denken nemen we er mee gevangen, om het te brengen onder gehoorzaamheid van Christus;
Pathen kah mingnah aka tlai thil hmuen sang boeih, poeknah cungkuem khaw Khrih kah olngainah khuila a sol coeng.
6 en we houden ze gereed, om iedere ongehoorzaamheid te straffen, zo gauw úw gehoorzaamheid maar volmaakt is.
Nangmih kah olngainah loh a soep vaengah althanah boeih te thuung ham sikim la om coeng.
7 Geeft acht op wat voor de hand ligt. Is iemand overtuigd, dat hij Christus toebehoort, dan mag hij toch wel bij zichzelf eens bedenken, dat ook wij Christus toebehoren, evengoed als hij.
A maelhmai te na hmuh uh vanbangla, Khat khat loh amah te Khrih kah hlang la om hama ngaitang atah amah te koep nawt uh saeh. Anih bangla mamih khaw Khrih kah la n'om uh van.
8 Ja, al ging ik nog veel verder met roemen op de volmacht, die de Heer mij gaf, om u op te bouwen, maar niet om u te gronde te richten, ik zou er niet over te blozen hebben.
Mamih kah saithainah te pakhat khaw vel ka pomsang atah nangmih kah hlinsainah ham ni Boeipa loh m'paek, koengloengnah ham moenih. Te nen te yah ka pok mahpawh.
9 Maar ik wil de schijn niet hebben, dat ik u met mijn brieven vrees wil aanjagen.
Te dongah capat neh nangmih aka hihham bangla ka poek boel eh.
10 Want, zo heet het: de brieven zijn gewichtig en krachtig, maar zijn persoonlijk optreden is zwak, zijn spreken onbeduidend.
Capat long tah a rhih kahlak la rhaprhap a thui. Tedae pumsa kah a lonah tah tattloel la om tih a olka tah a hnaelcoe pah.
11 Laat hij, die zó spreekt, er wel aan denken, dat we van dichtbij zó zullen zijn met de daad, als we het uit de verte in onze brieven zijn met het woord.
He he amah loh poek saeh. Lakhla vaengah capat dongkah olka neh ng'om uh vanbangla a om uh vaengkah khoboe te khaw.
12 Maar wat we niet durven: ons op één lijn stellen, of zelfs vergelijken met dat soort lieden, die zich zo gaarne laten gelden. Zij toch meten zich af naar zichzelf, en vergelijken zich met zichzelf, zonder het te bespeuren.
Amah aka oep uh rhoek te hlangvang khaw mamih taengah nuen sak ham neh thuidoek ham ka ngaingaih uh pawh. Tedae amih loh amah neh amah te noek uh thae tih amah neh amah tea thuidoek uh thae te hmuhming uh pawh.
13 Wij daarentegen zullen niet gaan roemen zonder maat te houden, maar slechts volgens het meetsnoer, dat God ons tot maat heeft gegeven: en dit is, dat we tot u zouden doordringen.
Mamih tah voei m'pomsang uh ham moenih. Tedae hmakhuen kah a tarhing te Pathen loh a cungnueh neh kaimih taengaha tael vanbangla nangmih taengla n'laikai coeng.
14 We rekken ons dus niet buiten dit meetsnoer uit, als waart gij buiten ons bereik gebleven; want feitelijk zijn we tot u doorgedrongen met het Evangelie van Christus.
Nangmih taengah ka laikai uh pawt vanbangla kamamih ka hnawn uh thae moenih. Nangmih taeng duela Khrih kah olthangthen nen ni ka pai uh.
15 We beroemen ons dan ook niet buiten die maat, en op het werk van anderen. Maar wel koesteren we de hoop, dat we, bij het toenemen van het geloof in uw midden, met ons eigen meetsnoer ons nog aanmerkelijk zullen uitbreiden,
Hlanglang rhoek kah thakthaenah dongah voei pomsang uh boeh. Tedae ngaiuepnah khueh uh, nangmih kah tangnah te rhoeng coeng. Baecoihnah dongkah ka hmakhuen bangla nangmih taengla hang aeh coeng.
16 en het Evangelie in verder liggende streken zullen verkondigen. Maar dan niet met het meetsnoer van anderen, om ons te roemen op wat reeds gedaan is!
Nangmih kaha voel la olthangthen phong ham khaw hlanglang kah hmakhuen dongah a sikim la pomsang ham om pawh.
17 Bovendien, "wie roemt, roeme in den Heer."
Te dongah aka pomsang long tah Boeipa dongah pomsang saeh.
18 Want niet die zichzelf prijst is goed bevonden, maar die geprezen wordt door den Heer.
Amah aka oep uh pawt ni ueppang laa om. Tedae anih te Boeipa loh a oep.
