2 Corinthiërs 10
1 Ik, Paulus zelf, die dichtbij zo schuchter jegens u ben, maar op een afstand heel dapper, ik vermaan u bij Christus’ zachtmoedigheid en gematigdheid;
Nangcae hoi nawnto oh naah misa ka set moe, nangcae hoi angtla naah misa ka hoih, tiah na poek o ih, Kai, Pawl mah, Kri tuinom hoi poeknaemhaih hoiah kang pacae o:
2 en ik bid u, bij mijn komst niet krachtdadig te moeten ingrijpen met die beslistheid, waarmee ik denk op te treden tegen dat slag van lieden, die menen, dat we wandelen naar het vlees.
kai kang zoh naah, long taksa koehhaih baktiah kho ka sak o, tiah poekhaih tawn thoemto kaminawk to misahoihaih hoiah ka thuitaek han, tiah poekhaih ka tawnh; toe nangcae khae kang zoh naah, to baktih misahoihaih hoiah kang zoh han ai ah, tahmenhaih kang hnik o.
3 Want wel wandelen we in het vlees, maar we kampen niet naar het vlees.
Kaicae loe taksa ah ka oh o, toe taksa koehhaih baktiah misa ka tuh o ai:
4 De wapens toch, waarmee we kampen, zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God, om er burchten mee neer te halen; diepzinnigheden werpen we er mee omver,
(kaicae misatukhaih maiphaw loe taksa maiphaw na ai, Sithaw rang hoiah sipae amtimsak thaih Sithaw thacakhaih to ni maiphaw ah ka patoh o; )
5 ook elke hoogte, die zich verheft tegen de kennis van God; alle denken nemen we er mee gevangen, om het te brengen onder gehoorzaamheid van Christus;
to maiphaw patohhaih rang hoiah ni lok angaekhaih, Sithaw panoek thaih han ai ah pakaahaih ah kaom amoekhaih, misong ah oh koehhaih palungthin tawn kaminawk boih mah Kri ih lok to tahngaih o.
6 en we houden ze gereed, om iedere ongehoorzaamheid te straffen, zo gauw úw gehoorzaamheid maar volmaakt is.
Nangcae ih lok tahngaihaih hoiah na koep o naah, lok tahngai ai kaminawk danpaek hanah kam sak o coek boeh.
7 Geeft acht op wat voor de hand ligt. Is iemand overtuigd, dat hij Christus toebehoort, dan mag hij toch wel bij zichzelf eens bedenken, dat ook wij Christus toebehoren, evengoed als hij.
Nangcae loe anui aphawn ah amtuenghaih maw na khet o? Mi kawbaktih doeh angmah hoi angmah to Kri ih kami ah ka oh, tiah poek nahaeloe, anih loe Kri ih kami ah oh baktih toengah, kaicae doeh Kri ih kami ah ni ka oh o toeng, tiah angmah hoi angmah poekhaih tawn let raeh nasoe.
8 Ja, al ging ik nog veel verder met roemen op de volmacht, die de Heer mij gaf, om u op te bouwen, maar niet om u te gronde te richten, ik zou er niet over te blozen hebben.
Nangcae amro han ih na ai ah, na qoeng o tahang thai hanah, Angraeng mah kaicae han paek ih sakthaihaih to ka zat haih mak ai; kam oek haih aep han:
9 Maar ik wil de schijn niet hebben, dat ik u met mijn brieven vrees wil aanjagen.
ka tarik ih ca loe nangcae pazihhaih ca baktiah ohsak moeng han ka koeh ai.
10 Want, zo heet het: de brieven zijn gewichtig en krachtig, maar zijn persoonlijk optreden is zwak, zijn spreken onbeduidend.
Nihcae mah, Pawl ih capatnawk loe hmuen kazit ah oh moe, thacak; toe a takpum loe thacak ai kami ah oh, a thuih ih lok loe avanghaih tidoeh om ai, tiah thuih o.
11 Laat hij, die zó spreekt, er wel aan denken, dat we van dichtbij zó zullen zijn met de daad, als we het uit de verte in onze brieven zijn met het woord.
Nangcae hoi nawnto ka oh naah ka sak ih tok loe, nangcae hoi kangthla ah ka oh naah tarik ih ca hoiah lahhaih om mak ai, tito to kaminawk mah panoek o han oh.
12 Maar wat we niet durven: ons op één lijn stellen, of zelfs vergelijken met dat soort lieden, die zich zo gaarne laten gelden. Zij toch meten zich af naar zichzelf, en vergelijken zich met zichzelf, zonder het te bespeuren.
Nihcae loe angmacae hoi angmacae angtah o moe, maeto hoi maeto angnoek o pongah, nihcae loe palungha ai kami ah oh o; kaicae loe angmah hoi angmah amkoeh kaminawk hoi nawnto kroek hmaek hanih maw, to tih ai boeh loe patah hanih ka koeh o ai.
13 Wij daarentegen zullen niet gaan roemen zonder maat te houden, maar slechts volgens het meetsnoer, dat God ons tot maat heeft gegeven: en dit is, dat we tot u zouden doordringen.
Kaicae loe ka tah o ih hmuennawk pong kamtlai ah kam oek o mak ai, Sithaw mah kaicae han paek ih tahhaih dan baktiah ni kam oek o haih han, nangcae doeh to baktih tahhaih thungah na thum o toeng.
14 We rekken ons dus niet buiten dit meetsnoer uit, als waart gij buiten ons bereik gebleven; want feitelijk zijn we tot u doorgedrongen met het Evangelie van Christus.
Nangcae khae khoek to sakthaihaih akaa ka tawn o ai baktih toengah, ka sak o thaih ih hmuennawk pong kamtlai ah ka sah o ai: Kri tamthanglok thuihhaih hoiah ni nangcae khaeah kang zoh o:
15 We beroemen ons dan ook niet buiten die maat, en op het werk van anderen. Maar wel koesteren we de hoop, dat we, bij het toenemen van het geloof in uw midden, met ons eigen meetsnoer ons nog aanmerkelijk zullen uitbreiden,
kaicae loe tahhaih hmuennawk pong kamtlai ah, minawk toksakhaih thungah kam oek o ai; toe nangcae tanghaih bangah na qoeng o tahang naah loe, ka sak o ih tok to nangcae taengah kaom kaminawk khae khoek to kawk tih, tiah oephaih ka tawnh o,
16 en het Evangelie in verder liggende streken zullen verkondigen. Maar dan niet met het meetsnoer van anderen, om ons te roemen op wat reeds gedaan is!
to tiah ni nangcae ohhaih ahmuen laep ah kahoih tamthanglok to ka taphong o thai tih, minawk kalah mah sak pacoeng ih ahmuen thungah amoek han ka koeh o ai.
17 Bovendien, "wie roemt, roeme in den Heer."
Toe amkoeh kaminawk loe, Angraeng ah amkoeh nasoe.
18 Want niet die zichzelf prijst is goed bevonden, maar die geprezen wordt door den Heer.
Angmah hoi angmah amkoeh kami loe tapom han krah ai, Angraeng mah pakoeh ih kami ni tapom han krak.
