2 Kronieken 10
1 Daar heel Israël nu te Sikem bijeenkwam, om Roboam tot koning uit te roepen, ging ook deze er heen.
Pea naʻe ʻalu ʻa Lehopoami ki Sikemi: he ne kuo ʻalu ʻa ʻIsileli kotoa pē ki Sikemi ke fakanofo ia ko e tuʻi.
2 Zodra echter Jeroboam dat vernam, de zoon van Nebat, die zich in Egypte ophield, waarheen hij voor koning Salomon uitgeweken was, keerde hij uit Egypte terug.
Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi he ongoʻi ia ʻe Selopoami ko e foha ʻo Nipati, ʻi ʻIsipite (he naʻe hola ia ki ai mei he ʻao ʻo Solomone ko e tuʻi, ) pea naʻe toe haʻu ʻa Selopoami mei ʻIsipite.
3 Men liet hem ontbieden, en zo kwamen hij en alle Israëlieten voor Roboam en zeiden:
Pea naʻa nau fekau ʻo ui ia. Ko ia naʻe haʻu ai ʻa Selopoami mo ʻIsileli kotoa pē ʻonau lea kia Lehopoami, ʻo pehē,
4 Uw vader heeft ons een zwaar juk opgelegd; verlicht gij nu de harde dienstbaarheid, waartoe uw vader ons dwong, en het zware juk, dat hij ons heeft opgelegd, en wij zullen u dienen.
“Naʻe fakamamahi ʻemau kavenga, ʻe hoʻo tamai: pea ko eni ke ke fakamaʻamaʻa ʻae ngaahi ngāue mamahi ʻa hoʻo tamai, mo ʻene haʻamonga mamafa ʻaia naʻa ne ʻai kiate kimautolu, pea te mau tauhi koe.”
5 Hij antwoordde: Gaat heen tot overmorgen, en komt dan bij mij terug. Toen het volk weg was,
Pea naʻe pehē ʻe ia kiate kinautolu, “Mou toe haʻu kiate au ʻoka hili ʻae ʻaho ʻe tolu.” Pea naʻe ʻalu ai ʻae kakai.
6 ging koning Roboam te rade bij de bejaarde mannen, die bij het leven van zijn vader Salomon diens vertrouwelingen waren geweest, en vroeg hun: Wat raadt gij mij, dit volk te antwoorden?
Pea naʻe fakakaukau ʻae tuʻi ko Lehopoami mo e kau mātuʻa naʻe tuʻu ʻi he ʻao ʻo Solomone ko ʻene tamai ʻi heʻene kei moʻui, ʻo pehē, Ko e hā hoʻomou fakakaukau ki ha lea ke tali ʻaki ʻae kakai ni?
7 Ze zeiden hem: Wanneer gij dit volk nu terwille zijt, en het een goedgunstig antwoord geeft, zal het u voor altijd dienen.
Pea naʻa nau lea kiate ia, ʻo pehē, “Kapau te ke angaʻofa ki he kakai ni, pea ke fakafiemālie ʻakinautolu, mo ke lea ʻaki ʻae ngaahi lea lelei kiate kinautolu, pea te nau hoko ko hoʻo kau tamaioʻeiki ʻo taʻengata.”
8 Maar hij verwierp de raad, die de bejaarde mannen hem gegeven hadden, en ging te rade bij de jongelieden, die met hem waren opgegroeid en nu zijn vertrouwelingen waren.
Ka naʻe liʻaki ʻe ia ʻae fakakaukau naʻe tuku kiate ia ʻe he kau mātuʻa, pea fakakaukau ia mo e kau talavou naʻe toʻutangata mo kaumeʻa mo ia, pea nau tuʻu ʻi hono ʻao.
9 Hij zeide hun: Wat raadt gij mij, dit volk te antwoorden, dat mij heeft durven zeggen: "Verlicht het juk, dat uw vader ons heeft opgelegd."
Pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “Ko e hā homou loto ʻomoutolu ki he tali ʻe fai ki he kakai ni,” ʻaia kuo nau lea mai kiate au, ʻo pehē, “Ke ke fakamaʻamaʻa siʻi ʻae haʻamonga ʻaia naʻe ʻai ʻe hoʻo tamai kiate kimautolu?”
10 En de jongemannen, die met hem waren opgegroeid, zeiden hem: Dit moet ge antwoorden aan dit volk, dat tot u durfde zeggen: "Uw vader heeft ons een zwaar juk opgelegd; maak gij het nu lichter!" Zo moet ge tot hen spreken: Mijn pink is dikker dan mijns vaders middel.
Pea naʻe lea kiate ia ʻae kau talavou ʻa ia naʻe tupu hake mo kaumeʻa mo ia, ʻo pehē, “Ke ke tali pehē ʻae kakai naʻe lea kiate koe, ʻo pehē, naʻe fakamamafa ʻemau kavenga ʻe hoʻo tamai, ka ke fakamaʻamaʻa siʻi ia ʻe koe maʻamautolu: te ke tala ʻo pehē kiate kinautolu, ‘ʻE lahi hoku louhiʻi nima siʻi ʻi he kongaloto ʻo ʻeku tamai.’
11 Heeft mijn vader u een zwaar juk opgelegd, ik zal uw juk nog verzwaren; heeft mijn vader u met zwepen getuchtigd, ik zal het met schorpioenen doen.
He koeʻuhi, ‘Naʻe ʻai ʻe heʻeku tamai ʻae haʻamonga mamafa kiate kimoutolu, te u fakalahi ki hoʻomou haʻamonga: naʻe kinisi ʻakimoutolu ʻe heʻeku tamai ʻaki ʻae meʻa kinisi, ka te u kinisi ʻakimoutolu ʻaki ʻae ngaahi sikopio.’”
12 Toen Jeroboam met al het volk op bevel van den koning, om overmorgen bij hem terug te komen, na drie dagen bij den koning kwam,
Ko ia naʻe haʻu ʻa Selopoami mo e kakai kotoa pē kia Lehopoami ʻi hono ʻaho tolu, ʻo hangē ko e fekau ʻae tuʻi, ʻo pehē, “Toe haʻu kiate au ʻi hono tolu ʻoe ʻaho.”
13 gaf de koning een hard antwoord aan het volk. Want koning Roboam stoorde zich niet aan de raad, die de bejaarde mannen hem hadden gegeven,
Pea naʻe lea mālohi ʻae tuʻi kiate kinautolu: pea naʻe liʻaki ʻe he tuʻi ko Lehopoami ʻae fakakaukau ʻae kau mātuʻa,
14 maar volgens de raad der jongelieden zeide hij hun: Heeft mijn vader u een zwaar juk opgelegd, ik zal het nog verzwaren. Heeft mijn vader u met zwepen getuchtigd, ik zal het met schorpioenen doen.
Pea ne talia ʻakinautolu ʻo fakatatau ki ke fakakaukau ʻoe kau talavou, ʻo pehē, “Naʻe fakamamafa hoʻomou haʻamonga ʻe heʻeku tamai, ka te u fakalahi ki ai: naʻe kinisi ʻakimoutolu ʻe heʻeku tamai ʻaki ʻae ngaahi meʻa kinisi, ka te u kinisi ʻakimoutolu ʻaki ʻae ngaahi sikopio.”
15 De koning was dus het volk niet terwille; want Jahweh had het zo beschikt om zijn belofte te houden, die Hij door den profeet Achijáhoe van Sjilo aan Jeroboam, den zoon van Nebat, had gedaan.
Ko ia naʻe ʻikai tokanga ʻae tuʻi ki he kakai: he naʻe mei he ʻOtua ʻae meʻa ni, koeʻuhi ke fakamoʻoni ʻe Sihova ʻene folofola, ʻaia naʻa ne folofolaʻaki ia ʻAhisa ko e tangata Sailo, kia Selopoami ko e foha ʻo Nipati.
16 Toen Israël dus zag, dat de koning hun niet ter wille was, riep heel het volk den koning toe: Wat hebben wij met David te maken? Wij hebben niets uit te staan met den zoon van Jesse! Terug naar uw tenten, Israël! David, zorg voor uw eigen huis! Heel Israël trok zich dus terug naar zijn tenten,
Pea ʻi he mamata ʻa ʻIsileli kotoa pē ʻoku ʻikai tokanga ʻae tuʻi kiate kinautolu, naʻe lea ʻae kakai ki he tuʻi, ʻo pehē, “Ko e hā hamau ʻinasi ʻia Tevita? Pea ʻoku ʻikai hamau tofiʻa ʻi he foha ʻo Sese: ʻE ʻIsileli, ke taki taha ʻalu ʻae tangata ki hono fale fehikitaki: pea ko eni, ʻa Tevita vakai ki ho fale ʻoʻou.” Ko ia naʻe ʻalu ai ʻa ʻIsileli kotoa pē ki honau ngaahi fale fehikitaki.
17 en Roboam werd koning alleen over de Israëlieten, die in de steden van Juda woonden.
Ka koeʻuhi ko e fānau ʻa ʻIsileli naʻe nofo ʻi he ngaahi kolo ʻo Siuta, naʻe pule ʻa Lehopoami kiate kinautolu.
18 Wel vaardigde koning Roboam den leider van de arbeidsdienst Hadoram nog af, maar Israël stenigde hem dood, en koning Roboam moest overhaast zijn wagen bestijgen, om nog naar Jerusalem te kunnen vluchten.
Pea naʻe fekau ʻe he tuʻi ko Lehopoami ʻa ʻAtolami ʻaia naʻe pule ki he tukuhau: pea naʻe tolongaki ʻaki ia ʻae maka ʻe he fānau ʻa ʻIsileli, pea pekia ai ia. Ka naʻe fakatoʻotoʻo ʻe Lehopoami ke heka ki heʻene saliote, ke hola ki Selūsalema.
19 Zo scheurde Israël zich van het huis van David los; dit bleef zo tot op de huidige dag.
Pea kuo angatuʻu ʻa ʻIsileli ki he fale ʻo Tevita ʻo aʻu mai ki he ʻaho ni.
