1 Corinthiërs 13
1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.
For if I speak with the tongues of men and angels, and have not charity, I am but as sounding brass, or a tinkling cymbal.
2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.
And though I have the gift of prophecy, and am acquainted with all mysteries, and all knowledge: yea if I have faith, even. to remove mountains, and have not charity, I am nothing.
3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.
And though I give all my substance to feed the poor, and my body to be burnt, and have not charity, I am nothing profited.
4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.
Charity beareth long, and is kind; charity envieth not; charity is not insolent, is not puffed up,
5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.
doth not behave indecently, is not selfish, is not easily provoked,
6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.
suspecteth no evil, rejoiceth not at injustice, but rejoiceth in the truth:
7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.
covereth all faults, believeth all things, hopeth all things, endureth all things.
8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.
Charity never faileth: but as to prophecies, they shall be abolished; or tongues, they shall cease; or knowledge, it shall be laid aside.
9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;
For now we know but in part, and we prophesy but in part.
10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.
But when that which is perfect shall come, then that which is defective shall be laid aside.
11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;
When I was a child, I spake as a child, I thought like a child, I reasoned as a child: but when I became a man, I laid aside childish things.
12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.
For we see now as through a mirror obscurely: but then we shall see face to face. Now I know but in part, but then I shall know even as I am known.
13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.
And now abideth faith, hope, love, these three graces; but the greatest of these is love.
