1 Corinthiërs 13

1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.

If I may speak with the tongues of men and of angels, and have not divine love, I have become a sounding brass, or a tinkling cymbal.

2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.

And if I have the gift of prophecy, and understand all mysteries, and all knowledge; and if I have all faith, so as to remove mountains, and have not divine love, I am nothing.

3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.

And if I give all my goods to feed the poor, and if I may give my body that I shall be burnt, and have not divine love, I am profited as to nothing.

4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.

Divine love suffers long; divine love is kind; divine love envies not; does not make a display of itself, is not puffed up,

5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.

does not behave itself uncomely, seeks not its own, is not provoked, thinks no evil;

6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.

it does not rejoice in unrighteousness, but it rejoices in the truth;

7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.

it bears all things, it believes all things, it hopes all things, it endures all things.

8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.

Divine love never falls: but whether there are prophecies, they shall be done away; whether there are tongues, they shall cease; whether there is knowledge, it shall vanish away.

9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;

For we know in part, and prophesy in part:

10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.

but when the perfect may come, that which is in part shall be done away.

11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;

When I was an infant, I talked like an infant, I thought like an infant, I reasoned like an infant: when I became a man, I put away the things of the infant.

12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.

For we now see through a mirror in an enigma; but then face to face: now I know in part; but then shall I know perfectly even as I am perfectly known.

13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.

But now abide faith, hope, divine love, these three; but the greatest of these is divine love.