1 Corinthiërs 13
1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.
ⲁ̅ⲈϢⲰⲠ ⲀⲒϢⲀⲚⲤⲀϪⲒ ϦⲈⲚⲪⲖⲀⲤ ⲚⲦⲈⲚⲒⲢⲰⲘⲒ ⲚⲈⲘ ⲪⲀ ⲚⲒⲀⲄⲄⲈⲖⲞⲤ ⲘⲘⲞⲚϮ ⲀⲄⲀⲠⲎ ⲆⲈ ⲘⲘⲀⲨ ⲀⲒⲈⲢ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚⲞⲨϨⲞⲘⲦ ⲈϤⲤⲈⲚⲤⲈⲚ ⲒⲈ ⲞⲨⲔⲨⲘⲂⲀⲖⲞⲚ ⲈϤⲈϢⲖⲎⲖⲞⲨⲒ.
2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.
ⲃ̅ⲔⲀⲚ ⲈⲞⲨⲞⲚ ⲚⲦⲎⲒ ⲚⲞⲨⲠⲢⲞⲪⲎⲦⲒⲀ ⲈⲒⲤⲰⲞⲨⲚ ⲚⲚⲒⲘⲨⲤⲦⲎⲢⲒⲞⲚ ⲦⲎⲢⲞⲨ ⲚⲈⲘ ⲠⲈⲘⲒ ⲦⲎⲢϤ ⲔⲀⲚ ⲈⲢⲈ ⲪⲚⲀϨϮ ⲦⲎⲢϤ ⲚⲦⲞⲦ ϨⲰⲤⲦⲈ ⲈⲞⲨⲰⲦⲈⲂ ⲚϨⲀⲚⲦⲰⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ⲘⲘⲞⲚϮ ⲀⲄⲀⲠⲎ ⲆⲈ ⲘⲘⲀⲨ ⲀⲚⲞⲔ ϨⲖⲒ.
3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.
ⲅ̅ⲔⲀⲚ ⲀⲒϢⲀⲚϮ ⲚⲚⲎ ⲈⲦⲈ ⲚⲞⲨⲒ ⲦⲎⲢⲞⲨ ⲈⲐⲢⲞⲨⲞⲨⲞⲘⲞⲨ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲦⲀϮ ⲘⲠⲀⲔⲈⲤⲰⲘⲀ ϨⲒⲚⲀ ⲚⲦⲀϢⲞⲨϢⲞⲨ ⲘⲘⲞⲚϮ ⲀⲄⲀⲠⲎ ⲆⲈ ⲘⲘⲀⲨ ⲚϮϪⲈⲘϨⲎⲞⲨ ⲚϨⲖⲒ ⲀⲚ.
4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.
ⲇ̅ϮⲀⲄⲀⲠⲎ ϢⲀⲤⲰⲞⲨ ⲚϨⲎⲦ ϢⲀⲤⲈⲢϨⲈⲖϪⲈ ϮⲀⲄⲀⲠⲎ ⲘⲠⲀⲤⲬⲞϨ ϮⲀⲄⲀⲠⲎ ⲘⲠⲀⲤⲈⲢⲠⲈⲢⲠⲈⲢⲞⲤ ⲘⲠⲀⲤϬⲒⲤⲒ ⲚϨⲎⲦ.
5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.
ⲉ̅ⲘⲠⲀⲤϬⲒϢⲒⲠⲒ ⲘⲠⲀⲤⲔⲰϮ ⲚⲤⲀⲚⲎ ⲈⲦⲈ ⲚⲞⲨⲤ ⲘⲠⲀⲤϪⲰⲚⲦ ⲘⲠⲀⲤⲘⲈⲨⲒ ⲈⲠⲒⲠⲈⲦϨⲰⲞⲨ.
6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.
ⲋ̅ⲘⲠⲀⲤⲢⲀϢⲒ ⲈϪⲈⲚ ⲐⲘⲈⲦϬⲒⲚϪⲞⲚⲤ ϢⲀⲤⲢⲀϢⲒ ⲆⲈ ⲈϪⲈⲚ ⲐⲘⲎⲒ.
7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.
ⲍ̅ϢⲀⲤⲰⲞⲨ ⲚϨⲎⲦ ϦⲈⲚϨⲰⲂ ⲚⲒⲂⲈⲚ ϢⲀⲤⲚⲀϨϮ ϦⲈⲚϨⲰⲂ ⲚⲒⲂⲈⲚ ϢⲀⲤⲈⲢϨⲈⲖⲠⲒⲤ ϦⲈⲚϨⲰⲂ ⲚⲒⲂⲈⲚ ϢⲀⲤⲀⲘⲞⲚⲒ ⲚⲦⲞⲦⲤ ϦⲈⲚϨⲰⲂ ⲚⲒⲂⲈⲚ.
8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.
ⲏ̅ϮⲀⲄⲀⲠⲎ ⲘⲠⲀⲤϨⲈⲒ ⲈⲚⲈϨ ⲒⲦⲈ ⲚⲒⲠⲢⲞⲪⲎ ⲦⲒⲀ ⲤⲈⲚⲀⲔⲰⲢϤ ⲒⲦⲈ ⲚⲒⲖⲀⲤ ⲤⲈⲚⲀⲖⲞϪⲞⲨ ⲒⲦⲈ ⲞⲨⲈⲘⲒ ⲠⲈ ϤⲚⲀⲔⲰⲢϤ.
9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;
ⲑ̅ϦⲈⲚ ⲞⲨⲘⲈⲢⲞⲤ ⲄⲀⲢ ⲦⲈⲚⲈⲘⲒ ⲞⲨⲞϨ ϦⲈⲚⲞⲨⲘⲈⲢⲞⲤ ⲦⲈⲚⲈⲢⲠⲢⲞⲪⲎⲦⲈⲨⲒⲚ.
10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.
ⲓ̅ⲈϢⲰⲠ ⲆⲈ ⲀϤϢⲀⲚⲒ ⲚϪⲈⲠⲒⲦⲈⲖⲒⲞⲚ ⲠⲒⲀⲠⲞⲘⲈⲢⲞⲤ ϤⲚⲀⲔⲰⲢϤ.
11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;
ⲓ̅ⲁ̅ⲈⲒⲞⲒ ⲚⲀⲖⲞⲨ ⲚⲀⲒⲤⲀϪⲒ ⲠⲈ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚⲞⲨⲀⲖⲞⲨ ⲚⲀⲒⲤⲞϬⲚⲒ ⲠⲈ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚⲞⲨⲀⲖⲞⲨ ⲚⲀⲒⲘⲈⲨⲒ ⲠⲈ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚⲞⲨⲀⲖⲞⲨ ϨⲞⲦⲈ ⲈⲦⲀⲒⲈⲢⲢⲰⲘⲒ ⲀⲒⲔⲰⲢϤ ⲚⲚⲀ ϮⲘⲈⲦⲀⲖⲞⲨ.
12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.
ⲓ̅ⲃ̅ⲦⲈⲚⲚⲀⲨ ⲄⲀⲢ ϮⲚⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲞⲨⲒⲀⲖ ϦⲈⲚⲞⲨⲐⲞⲚⲦⲈⲚ ⲦⲞⲦⲈ ⲦⲈⲚⲚⲀⲚⲀⲨ ⲚϨⲞ ⲞⲨⲂⲈ ϨⲞ ⲀⲒⲈⲘⲒ ϮⲚⲞⲨ ϦⲈⲚⲞⲨⲘⲈⲢⲞⲤ ϦⲈⲚⲠⲒⲤⲎⲞⲨ ⲆⲈ ϮⲚⲀⲈⲘⲒ ⲔⲀⲦⲀ ⲪⲢⲎϮ ⲈⲦⲀⲨⲤⲞⲨⲰⲚⲦ.
13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.
ⲓ̅ⲅ̅ϮⲚⲞⲨ ⲆⲈ ⲠⲀⲒⲄ ⲤⲈⲤⲘⲞⲚⲦ ⲪⲚⲀϨϮ ϮϨⲈⲖⲠⲒⲤ ⲦⲀⲄⲀⲠⲎ ⲠⲈⲐⲚⲀⲀϤ ⲆⲈ ϦⲈⲚⲚⲀⲒ ⲠⲈ ϮⲀⲄⲀⲠⲎ.
