1 Corinthiërs 13

1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.

我若能说万人的方言，并天使的话语，却没有爱，我就成了鸣的锣，响的钹一般。

2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.

我若有先知讲道之能，也明白各样的奥秘，各样的知识，而且有全备的信，叫我能够移山，却没有爱，我就算不得什么。

3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.

我若将所有的周济穷人，又舍己身叫人焚烧，却没有爱，仍然与我无益。

4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.

爱是恒久忍耐，又有恩慈；爱是不嫉妒；爱是不自夸，不张狂，

5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.

不做害羞的事，不求自己的益处，不轻易发怒，不计算人的恶，

6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.

不喜欢不义，只喜欢真理；

7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.

凡事包容，凡事相信，凡事盼望，凡事忍耐。

8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.

爱是永不止息。先知讲道之能终必归于无有；说方言之能终必停止；知识也终必归于无有。

9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;

我们现在所知道的有限，先知所讲的也有限，

10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.

等那完全的来到，这有限的必归于无有了。

11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;

我作孩子的时候，话语像孩子，心思像孩子，意念像孩子，既成了人，就把孩子的事丢弃了。

12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.

我们如今仿佛对着镜子观看，模糊不清，到那时就要面对面了。我如今所知道的有限，到那时就全知道，如同主知道我一样。

13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.

如今常存的有信，有望，有爱这三样，其中最大的是爱。