1 Corinthiërs 13
1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.
Hlang kah neh puencawn kah olcal, ka cal dae lungnah ka khueh pawt atah rhohum a cai neh tlaklak a kii bangla ka om.
2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.
Tonghma ol khaw ka dang tih olhuep boeih neh mingnah boeih ka ming, tlang ke puen thai ham tangnah cungkuem ka khueh dae, lungnah ka khueh pawt atah a honghi lam ni ka om.
3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.
Ka khuehtawn te boeih ka cah tih hmai ah hoeh ham ka pum te ka paek dae, lungnah ka khueh pawt atah ka hoeikhang moenih.
4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.
Lungnah tah a thinsen, lungnah loh a rhen, lungnah tah thatlai pawh, hoemdam pawh, hoemdawk pawh.
5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.
savek pawh, amah ham toem pawh, umyaa pawh, a thae te kuem pawh.
6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.
Boethae te omngaih thil pawh. Oltak dongah ni a omngaih.
7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.
A cungkuem te a hlipdah tih, a cungkuem te a tangnah. a cungkuem te a ngaiuep, a cungkuem te a ueh.
8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.
Lungnah tah cungku pawh. Tedae tonghma ol khaw hmata ni. Ol khaw paa ni, mingnah khaw bawt ni.
9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;
Cungvang la m'ming uh dongah cungvang la m'phong uh.
10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.
Tedae a soep la a pawk vaengah a cungvang tah a hmil ni.
11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;
Cahmang la ka om vaengah cahmang bangla ka cal, cahmang bangla ka poek, cahmang bangla ka ngai, hlang la ka coeng vaengah cahmang kah ka omih te ka voeih.
12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.
Hmaidan dongah lumrhanah la m'hmuh uh pueng dae te vaengah maelhmai neh maelhmai tong uh ni. Tahae ah a cungvang la ka ming dae te vaengah ming tangtae bangla ka ming van ni.
13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.
Tangnah, ngaiuepnah, lungnah, he rhoek pathum he kuei tangloeng coeng. He rhoek khuiah a tanglue tah lungnah ni.
