1 Corinthiërs 13
1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.
Congca kaminawk ih lok hoi van kaminawk ih lok to ka paeh thaih langlacadoeh, amlunghaih tawn ai nahaeloe, kai loe monglaeng maw, to tih ai boeh loe cingceng maw boh rumram ih lok baktiah ni ka oh.
2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.
Lok taphonghaih tangqum, kathuk loknawk to panoek boih moe, congca panoekhaih to ka tawnh; mae angthuisak thaih han khoek to, tanghaihnawk ka tawnh boih langlacadoeh, amlunghaih ka tawn ai nahaeloe, kai loe tidoeh na ai ni.
3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.
Amtang kaminawk com hanah ka tawnh ih hmuenmaenawk to ka paek boih, ka takpum hmai hoi qoeng han khoek to kang paek langlacadoeh, amlunghaih tawn ai nahaeloe, kai han avanghaih tidoeh om ai.
4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.
Amlunghaih loe pauephaih to tawnh moe, tahmenhaih to tawnh; amlunghaih mah loe uthaih tawn ai; amlunghaih mah loe poeksanghaih tawn ai; amlunghaih mah loe amoekhaih tawn ai,
5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.
tuinuen sae ai, aimah taham khue poek ai, palungphui han rai, kasae sak han poek ai;
6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.
loktang lokah anghoehaih a tawnh, toe kahoih ai hmuen ah loe anghoe ai.
7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.
Hmuennawk boih ah pauephaih a tawnh, hmuennawk boih ah oepthoh, hmuennawk boih ah oephaih tawnh moe, hmuennawk boih ah palungsawk.
8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.
Amlunghaih loe natuek naah doeh boeng ai: toe lok taphonghaih om langlacadoeh, boenghaih om tih; congca lok apaeh langlacadoeh, boenghaih to om tih; panoekthaihaih om langlacadoeh, anghmaa tih.
9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;
Aicae mah ahap ni a panoek o moe, ahap ni a taphong o vop.
10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.
Toe akoephaih angzoh naah loe, akoep ai ahap panoekhaih to anghmaa tih boeh.
11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;
Nawkta naah loe, nawkta baktiah lok ka paeh, nawkta panoekhaih baktiah ka panoek, nawkta poekhaih baktiah ka poek: toe ka saning akoep naah loe, nawkta nathuem ih hmuennawk to ka toengh.
12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.
Vaihi loe hmaidan hoiah ni, amtueng parai ai ah a hnuk o vop; toe hnukkhuem ah loe mikhmai kangtong ah a hnu o tih: vaihi loe ahap ni ka panoep vop; toe hnukkhuem ah loe minawk mah kai ang panoek o baktih toengah, ka panoek toeng tih boeh.
13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.
Vaihiah tanghaih, oephaih hoi amlunghaih, tiah hmuen thumto oh; toe hae thumto thungah amlunghaih to len koek.
