< Zaburi 58 >

1 Kuom jatend wer. E dwol mar “Kik iketh gik moko.” Miktam mar Daudi. Un jotelo, bende uwuoyo gi adiera? Bende ungʼado bura moriere tir e dier ji?
برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «نابود نکن». غزل داوود. ای حاکمان، شما که دم از انصاف می‌زنید، چرا خود عادلانه قضاوت نمی‌کنید؟
2 Ooyo, uchano mayo ji ratiro magi e chunyu, kendo lwetu chano kelo dhawo e piny.
شما در فکر خود نقشه‌های پلید می‌کشید و در سرزمین خود مرتکب ظلم و جنایت می‌شوید.
3 Joma timbegi richo chako lal ae nywolgi; gin jo-jendeke kendo gin jo-miriambo aa nywolgi.
شریران در تمام زندگی خود منحرف هستند؛ از روز تولد لب به دروغ می‌گشایند.
4 Kwiri margi chalo gi kwich thuol, chalo gi kwich thuond rachier ma tege oyienyo,
آنها زهری کشنده چون زهر مار دارند و مانند افعی کر، گوش خود را می‌بندند
5 ma kata ja-bochne wuone to ok owinji, kata bed ni ja-bochneno olony machal nadi.
تا آواز افسونگران را نشنوند، هر چند افسونگران با مهارت افسون کنند.
6 Muk lekegi ei dhogi, yaye Nyasaye, yiech kwiri mag sibuoche oko, yaye Jehova Nyasaye!
خدایا، دندانهای آنها را بشکن! خداوندا، فک این مردم درنده‌خو را خرد کن!
7 Mi gilal nono ka pi mamol; ka giywayo atungegi to mi asernigi obed madik.
بگذار آنها همچون آبی که به زمین تشنه ریخته می‌شود، نیست و نابود گردند و وقتی تیر می‌اندازند، تیرشان به هدر رود.
8 Mana kaka ndach kamnie maleny nono, kendo mana kaka nyathi monywol kosetho, mad kik gine wangʼ chiengʼ.
بگذار همچون حلزون به گل فرو روند و محو شوند و مانند بچه‌ای که مرده به دنیا آمده، نور آفتاب را نبینند.
9 Kapok agulni magi ochako winjo liet mach, bed ni en mach mabebni kata maliel mos, to joma timbegi richo ibiro ywe oko.
باشد که آتش خشم تو، ای خداوند بر آنها افروخته شود و پیش از اینکه به خود بیایند، پیر و جوان مانند خار و خاشاک بسوزند.
10 Joma kare biro bedo mamor kichulonigi kuor, ka giniluok tiendegi e remb joma timbegi richo.
عادلان وقتی مجازات شریران را ببینند، شادخاطر خواهند شد؛ آنها از میان جویبار خون اجساد شریران عبور خواهند کرد.
11 Eka ji nowach niya, “Kara en adier ni joma kare pod yudo pok; kara nitie Nyasaye mangʼado bura ne piny.”
آنگاه مردم خواهند گفت: «براستی عادلان پاداش می‌گیرند؛ به‌یقین خدایی هست که در جهان داوری می‌کند.»

< Zaburi 58 >