Zaburi 2
1 Angʼo momiyo ogendini chano timo marach kendo ji chano jiemo kayiem nono?
Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?
2 Ruodhi mag piny osebiro kanyakla kendo jotelo pimo wach kaachiel, mondo giked gi Jehova Nyasaye kendo giked gi ngʼate mowir.
De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:
3 “Giwacho ni, wachoduru nyorochegi; kendo wawit ratekegi kucha.”
Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.
4 To Jal mobet e kom loch e polo to nyierogi anyiera, Ruoth goyonegi siboi.
Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.
5 Eka okwerogi kokecho kendo obwogogi kopongʼ gi mirima mager, kowacho niya,
Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.
6 “Aseketo Ruoth ma adwaro e Sayun, goda maler.”
Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.
7 Abiro hulo chenro mag Jehova Nyasaye ma ok lokre: Nowachona niya, “In wuoda; kawuono asedoko wuonu.
Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.
8 Omiyo kwaya gima idwaro mondo aket ogendini duto obed girkeni mari, mondo piny ngima obed mwanduni.
Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.
9 Initelnigi kod ludhi mar nyinyo; kendo initogi matindo tindo ka agulu.”
Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.
10 Kuom mano, un ruodhi, beduru mariek; tangʼuru un joloch mag piny.
Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!
11 Tiuru ne Jehova Nyasaye gi luoro kendo moruru e nyime gi luoro.
Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.
12 Bolreuru e nyim Wuowi, nono to dipo kokecho kodu mi dongʼad ndalou, motieku, nimar iye nyalo wangʼ kodu kadiemo wangʼ. Ji duto mogeno kuome gin joma ogwedhi.
Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.
