Kwan 9

1 Jehova Nyasaye nowuoyo gi Musa e Thim mar Sinai e dwe mokwongo mar higa mar ariyo bangʼ kane gisewuok Misri. Nowachone niya,

در ماه اول سال دوم پس از بیرون آمدن قوم اسرائیل از سرزمین مصر وقتی که موسی و قوم اسرائیل در صحرای سینا بودند، خداوند به موسی گفت:

2 “Ket jo-Israel otim nyasi mar Pasaka e kinde moketne mowinjore.

«به بنی‌اسرائیل بگو که مراسم پِسَح را در موعدش به جا آورند.

3 Tim nyasini e kinde moketne, ma en kinde mag odhiambo mar odiechiengʼ mar apar gangʼwen mar dweni, kaluwore gi chikene kod buchene duto.”

در غروب روز چهاردهم همین ماه آن را به جا آورند. در اجرای این مراسم باید از تمام فرایض و قوانینی که من در این مورد داده‌ام پیروی کنند.»

4 Omiyo Musa nowacho ne jo-Israel mondo otim nyasi mar Pasaka,

پس موسی به بنی‌اسرائیل گفت که مراسم عید پِسَح را به جا آورند.

5 kendo negitimo kamano e Thim mar Sinai e kinde mag odhiambo mar odiechiengʼ mar apar gangʼwen mar dwe mokwongo. Jo-Israel notimo gik moko duto mana kaka Jehova Nyasaye nochiko Musa.

آنان عصر روز چهاردهم ماه اول، در صحرای سینا مراسم را آغاز کردند. بنی‌اسرائیل مطابق هر آنچه خداوند به موسی فرمان داده بود، عمل کردند.

6 To jomoko kuomgi ne ok obedo e nyasi mar Pasaka e odiechiengʼno nikech negibedo mogak bangʼ mulo ringre joma otho. Omiyo negibiro ir Musa kod Harun mana godiechiengno

ولی عده‌ای از مردان در آن روز نتوانستند در مراسم پِسَح شرکت کنند، زیرا در اثر تماس با جنازه نجس شده بودند. ایشان نزد موسی و هارون آمده، مشکل خود را با آنان در میان گذاشتند

7 mi giwachone Musa niya, “Wasebedo mogak nikech wamulo ringre joma otho, to en angʼo momiyo ditamwa chiwo misango ne Jehova Nyasaye kaka jo-Israel mamoko e kinde moketne?”

و به موسی گفتند: «ما با دست زدن به بدن مرده نجس شده‌ایم. اما چرا ما نباید مثل سایر اسرائیلی‌ها در این عید به خداوند قربانی تقدیم کنیم؟»

8 Musa nodwokogi niya, “Horeuru nyaka angʼe gima Jehova Nyasaye wacho kuomu.”

موسی جواب داد: «صبر کنید تا در این باره از خداوند کسب تکلیف کنم.»

9 Eka Jehova Nyasaye nowacho ne Musa niya,

جواب خداوند از این قرار بود:

10 “Nyis jo-Israel kama: ‘Ka ngʼato angʼata kuomu kata nyikwau obedo mogak nikech ringruok motho kata ka gidhi wuoth, to pod ginyalo mana timo nyasi mar Pasaka mar Jehova Nyasaye.

«اگر فردی از افراد بنی‌اسرائیل، چه در حال حاضر و چه در نسلهای بعد، به هنگام عید پِسَح به سبب تماس با جنازه نجس شود، یا اینکه در سفر بوده، نتواند در مراسم عید حضور یابد، باز می‌تواند عید پِسَح را برای خداوند به جا آورد،

11 Nyasini ginitim chiengʼ mar apar gangʼwen mar dwe mar ariyo e seche mag odhiambo. Ginicham nyarombo, kaachiel gi makati ma ok oketie thowi kod alode makech.

ولی بعد از یک ماه، یعنی غروب روز چهاردهم از ماه دوم؛ در آن هنگام می‌تواند برهٔ پِسَح را با نان فطیر و سبزیجات تلخ بخورد.

12 Kik giwe chiemogo machop okinyi bende kik gitur choke rombono. E kinde ma gitimo nyasi mar Pasaka nyaka gine ni giluwo chike duto.

نباید چیزی از آن را تا صبح روز بعد باقی بگذارد و نباید استخوانی از آن را بشکند. او باید کلیه دستورهای مربوط به عید پِسَح را اجرا نماید.

13 To ka ngʼat ma ok ogak kendo ma ok odhi wuoth otamore timo nyasi mar Pasaka, ngʼatno nyaka gol oko kuom jogi nikech ne ok ochiwo misango ne Jehova Nyasaye e kinde moketne. Ngʼat ma kamano noyud kum moromore gi richone.

«ولی فردی که نجس نبوده و در سفر نیز نباشد و با وجود این از انجام مراسم عید پِسَح در موعد مقرر سر باز زند، باید به علّت خودداری از تقدیم قربانی به خداوند در وقت مقرر، از میان قوم اسرائیل رانده شود. او مسئول گناه خویش خواهد بود.

14 “‘Japiny moro modak kodu madwaro timo nyasi mar Pasaka mar Jehova Nyasaye nyaka tim kamano kaluwore gi chikene kod buchene. Nyaka ubed gi chike machalre ne japiny moro kod ngʼat monywol e gwengʼno.’”

اگر بیگانه‌ای در میان شما ساکن است و می‌خواهد مراسم عید پِسَح را برای خداوند به جا آورد، باید از تمامی این فرایض و قوانین پیروی نماید. این قانون برای همه است.»

15 E odiechiengʼ mane osetiek gero kar lemo, ma en Hema mar Singruok, bor polo noume. Chakre odhiambo nyaka okinyi bor polo mane oumo kar lemo ne chalo ka mach.

در آن روزی که خیمهٔ عبادت بر پا شد، ابری ظاهر شده، خیمه را پوشانید و هنگام شب، آن ابر به شکل آتش درآمد و تا صبح به همان صورت باقی ماند.

16 Mano e kaka nochalo ka bor polo oume godiechiengʼ to gotieno ochalo ka mach.

این ابر همیشه خیمه را می‌پوشانید و در شب به شکل آتش در می‌آمد.

17 E kinde moro amora ma bor polo ne oa ewi Hema, jo-Israel ne chako wuoth; to e kinde ma bor polo nopiyo ewi Hema, jo-Israel ne goyo kambi.

وقتی که ابر حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل کوچ می‌کردند و هر وقت ابر می‌ایستاد، آنها نیز توقف می‌کردند و در آنجا اردو می‌زدند.

18 Kane Jehova Nyasaye ogolo chik, to jo-Israel ne chako wuoth, kendo kane ogolo chik to negigoyo kambi. E kinde duto ma bor polo nosiko ewi kar lemo, negisiko e kambi.

به این ترتیب، ایشان به دستور خداوند کوچ نموده، در هر جایی که ایشان را راهنمایی می‌کرد، توقف می‌کردند و تا زمانی که ابر ساکن بود در همان مکان می‌ماندند.

19 Kane bor polo osiko koumo kar lemo kuom thuolo malach, jo-Israel norito buche Jehova Nyasaye kendo ne ok giwuok.

اگر ابر مدت زیادی می‌ایستاد، آنها هم از دستور خداوند اطاعت کرده، به همان اندازه توقف می‌کردند.

20 Seche moko bor polo neumo kar lemo kuom ndalo manok kende; to ka Jehova Nyasaye nogolo chik to negidak, bangʼe kochako ogolo chik to gichako wuoth.

ولی اگر ابر فقط چند روزی می‌ایستاد، آنگاه ایشان هم طبق دستور خداوند فقط چند روز می‌ماندند.

21 Seche moko bor polo ne ni kanyo chakre odhiambo nyaka okinyi kende, to kane oyawore gokinyi to negichako wuoth. Bed ni en odiechiengʼ kata otieno, to e kinde ma bor polo noyawore, negichako wuoth.

گاهی ابر آتشین فقط شب می‌ایستاد و صبح روز بعد حرکت می‌کرد؛ ولی، چه شب و چه روز، وقتی که حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل نیز به دنبال آن راه می‌افتادند.

22 Bed ni bor polo nosiko koumo kar lemo kuom ndalo ariyo, dwe achiel kata higa achiel, to jo-Israel ne siko e kambi kendo ne ok gichak wuoth; to ka bor polono ne oyawore, to negichako wuoth.

اگر ابر دو روز، یک ماه، یا یک سال بالای خیمهٔ عبادت می‌ایستاد، بنی‌اسرائیل هم به همان اندازه توقف می‌کردند، ولی به مجردی که به حرکت در می‌آمد قوم هم کوچ می‌کردند،

23 Kane Jehova Nyasaye ogolo chik negibet e kambi, kendo kane ochako ogolo chik to negichako wuoth. Negirito weche Jehova Nyasaye, kaluwore gi chik mane ochiwo kokalo kuom Musa.

به این ترتیب بود که بنی‌اسرائیل به فرمان خداوند کوچ می‌کردند و اردو می‌زدند. آنها هر آنچه را که خداوند به موسی امر می‌کرد، بجا می‌آوردند.