< Ayub 7 >
1 “Donge dhano nigi tich matek e piny? Donge ndalone chalo gi ndalo mag ngʼat mondiki kuom kinde machwok?
Ciertamente tiempo determinado tiene el hombre sobre la tierra; y sus días son como los días del jornalero.
2 Mana kaka misumba ma gombo ni seche mag odhiambo ochop piyo, kata ka ngʼama ondiki marito chudo mare gi geno,
Como el siervo desea la sombra, y como el jornalero espera su trabajo:
3 e kaka an bende osemiya dweche maonge ohala kod otieno mopongʼ gi chandruok.
Así poseo yo los meses de vanidad, y las noches del trabajo me dieron por cuenta.
4 Ka adhi nindo to piny ok runa piyo kendo aparora ni abiro aa malo sa adi? Piny budhona kapok oru, kendo apuodora koni gi koni nyaka okinyi.
Cuando estoy acostado, digo: ¿Cuándo me levantaré? Y mide mi corazón la noche, y estoy harto de devaneos hasta el alba.
5 Denda kute gi adhonde opongʼo, pien denda mbala omako kendo chwer tutu.
Mi carne está vestida de gusanos, y de terrones de polvo: mi piel rompida y abominable.
6 “Ndalo mar ngimana dhiyo mapiyo moloyo masind jachwe usi, kendo orumo piyo maonge geno.
Mis días fueron más ligeros, que la lanzadera del tejedor; y fenecieron sin esperanza.
7 Yaye Nyasaye, parie kaka ngimana en mana muya nono; wengena ok nochak one mor kendo.
Acuérdate que mi vida es un viento; y que mis ojos no volverán para ver el bien.
8 Wenge makoro nena sani ok nochak onena kendo, gibiro dwara to ok gininena.
Los ojos de los que [ahora] me ven, nunca más me verán: tus ojos serán sobre mí, y dejaré de ser.
9 Mana kaka bor polo rumo mi lal nono, e kaka ngʼat miyiko e liel ok duogi. (Sheol )
La nube se acaba, y se va: así es el que desciende al sepulcro, que nunca más subirá. (Sheol )
10 Ok nodwogi e ode kendo; kar dakne ok nongʼeye kendo.
No tornará más a su casa, ni su lugar le conocerá más.
11 “Emomiyo ok anyal lingʼ; abiro wacho lit manie chunya, abiro nyiso pek ma an-go e chunya nikech mirima ma an-go.
Por tanto yo no detendré mi boca, mas hablaré con la angustia de mi espíritu, y quejarme he con la amargura de mi alma.
12 An nam, koso an ondiek nam momiyo ogona agengʼa kama?
¿Soy yo la mar, o alguna ballena que me pongas guardia?
13 Ka aparo ni kitandana biro hoya kendo ni piendena mayom biro dwoko chandruokna chien,
Cuando digo: Mi cama me consolará, mi cama me quitará mis quejas:
14 to eka pod ibwoga gi lek magalagala kendo imiya luoro gi fweny mayoreyore,
Entonces me quebrantarás con sueños, y me turbarás con visiones.
15 momiyo koro daher mondo adera kendo atho, moloyo bedo gi ringruok ma an-goni.
Y mi alma tuvo por mejor el ahogamiento; y la muerte más que a mis huesos.
16 Achayo ngimana; ok agomb kata medo bedo mangima. Weya mos; ndalo mag ngimana onge gi tiende.
Abominé la vida, no quiero vivir para siempre: déjame, pues que mis días son vanidad.
17 “Yaye Nyasaye, dhano to en angʼo momiyo ikawe ka gima lich kendo isiko ipare ndalo duto,
¿Qué es el hombre para que le engrandezcas, y que pongas sobre él tu corazón;
18 koso angʼo momiyo isiko inone okinyi kokinyi kendo iteme sa ka sa?
Y que le visites todas las mañanas, y todos los momentos le pruebes?
19 Yaye Nyasaye, bende diweye ngʼiya, kata kuom thuolo matin kende?
¿Hasta cuándo no me dejarás, ni me soltarás hasta que trague mi saliva?
20 Yaye jarang ji-ni, kata bed ni asetimo richo, to en angʼo ma asetimoni? Angʼo momiyo an ema inena? Koso dibed ni asebedoni tingʼ mapek mohingi?
Pequé: ¿qué te haré, oh guardador de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario a ti, y qué a mí mismo sea pesadumbre?
21 Angʼo momiyo idagi ngʼwonona kuom ketho maga kendo itamori wena richoga? Nikech koro abiro tho machiegni; ibiro manya, to ok enonwangʼa.”
¿Y por qué no quitas mi rebelión, y perdonas mi iniquidad? porque ahora dormiré en el polvo; y buscarme has de mañana, y no seré hallado.