Ayub 7
1 “Donge dhano nigi tich matek e piny? Donge ndalone chalo gi ndalo mag ngʼat mondiki kuom kinde machwok?
Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.
2 Mana kaka misumba ma gombo ni seche mag odhiambo ochop piyo, kata ka ngʼama ondiki marito chudo mare gi geno,
Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,
3 e kaka an bende osemiya dweche maonge ohala kod otieno mopongʼ gi chandruok.
so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.
4 Ka adhi nindo to piny ok runa piyo kendo aparora ni abiro aa malo sa adi? Piny budhona kapok oru, kendo apuodora koni gi koni nyaka okinyi.
Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.
5 Denda kute gi adhonde opongʼo, pien denda mbala omako kendo chwer tutu.
Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.
6 “Ndalo mar ngimana dhiyo mapiyo moloyo masind jachwe usi, kendo orumo piyo maonge geno.
Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.
7 Yaye Nyasaye, parie kaka ngimana en mana muya nono; wengena ok nochak one mor kendo.
Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser’kje lukka meir.
8 Wenge makoro nena sani ok nochak onena kendo, gibiro dwara to ok gininena.
Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.
Som skyi framum fer og kverv, so ingen att frå helheim vender, (Sheol h7585)
10 Ok nodwogi e ode kendo; kar dakne ok nongʼeye kendo.
snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han’kje meir.
11 “Emomiyo ok anyal lingʼ; abiro wacho lit manie chunya, abiro nyiso pek ma an-go e chunya nikech mirima ma an-go.
Difor vil’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.
12 An nam, koso an ondiek nam momiyo ogona agengʼa kama?
Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?
13 Ka aparo ni kitandana biro hoya kendo ni piendena mayom biro dwoko chandruokna chien,
Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -
14 to eka pod ibwoga gi lek magalagala kendo imiya luoro gi fweny mayoreyore,
då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,
15 momiyo koro daher mondo adera kendo atho, moloyo bedo gi ringruok ma an-goni.
so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.
16 Achayo ngimana; ok agomb kata medo bedo mangima. Weya mos; ndalo mag ngimana onge gi tiende.
D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.
17 “Yaye Nyasaye, dhano to en angʼo momiyo ikawe ka gima lich kendo isiko ipare ndalo duto,
Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,
18 koso angʼo momiyo isiko inone okinyi kokinyi kendo iteme sa ka sa?
heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?
19 Yaye Nyasaye, bende diweye ngʼiya, kata kuom thuolo matin kende?
Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?
20 Yaye jarang ji-ni, kata bed ni asetimo richo, to en angʼo ma asetimoni? Angʼo momiyo an ema inena? Koso dibed ni asebedoni tingʼ mapek mohingi?
Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?
21 Angʼo momiyo idagi ngʼwonona kuom ketho maga kendo itamori wena richoga? Nikech koro abiro tho machiegni; ibiro manya, to ok enonwangʼa.”
Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»
