Ayub 4
1 Eka Elifaz ja-Teman nodwoke kama:
Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
2 “Bende chunyi nyalo doko malit ka ngʼato okeloni wach moro nimar ok anyal lingʼ mak awuoyo?
Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?
3 Parie kaka isepuonjo ji mangʼeny, kendo isejiwo joma chunygi onyosore.
Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;
4 Wechegi osekonyo joma opodho; kendo isejiwo joma tekogi orumo.
dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.
5 To koro chandruok osechoponi kendo chunyi onyosore omiyo ionge gi kwe.
Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.
6 Luor miluorogo Nyasaye dak koro miyi chir koso ngimani moriere dak koro miyi geno?
Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?
7 “Koro par ane: En ngʼa mosekum maonge ketho? Koso joma kare mage minyalo tieki?
Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?
8 Gima aseneno en ni joma chwoyo richo gi chandruok kayo mana richo.
Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.
9 Itiekogi apoya nono gi much Nyasaye; kendo sa ma mirimbe obiro to gilal nono.
De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.
10 Sibuoche nyalo ruto kendo sibuoche mager nyalo goyo asumbi, to kata kamano leke sibuoche maroteke osemuki.
Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.
11 Sibuor koro tho nikech gima ocham onge, kendo nyithi sibuor oringo ma oke.
Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.
12 “Ne okuodhna wach moro mos, to ne awinje mana marach rach.
Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,
13 Wachni nobirona gotieno e yor lek, e sa ma nindo goye ji ngoga,
under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.
14 kendo luoro gi kibaji nogoya momiyo denda duto onyosore.
Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.
15 Eka muya nokudho wangʼa, mi yier denda duto nojuol.
Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.
16 Nochungʼ molingʼ thi, to ne ok anyal ngʼeyo ni en angʼo. Kido moro nobiro mochungʼ e nyim wangʼa, kendo nawinjo dwol moro machil, kawacho niya:
Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:
17 ‘Bende dhano mangima nyalo bedo makare moloyo Nyasaye? Dhano bende dibed maler moloyo jachwechne?
Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?
18 Ka Nyasaye ok nyal geno jotichne, ma kata malaika bende joketho e nyime,
Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,
19 to koro ere kaka dodew dhano molos gi lowo, ma mise mag-gi en mana buru, ma inyalo duny marum mana ka oguyo!
hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.
20 Chakre kogwen nyaka odhiambo inyalo turgi matindo tindo ka ok ongʼeyo, kendo gilal nyaka chiengʼ.
Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.
21 Donge tondegi ma gitweyogo hema igonyo, mondo omi githo ka gionge rieko?’
Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.
