Ayub 4
1 Eka Elifaz ja-Teman nodwoke kama:
Elifaz van Teman nam het woord, en sprak:
2 “Bende chunyi nyalo doko malit ka ngʼato okeloni wach moro nimar ok anyal lingʼ mak awuoyo?
Zullen wij het woord tot u richten, tot u, zo verslagen? Maar wie zou zijn woorden kunnen bedwingen?
3 Parie kaka isepuonjo ji mangʼeny, kendo isejiwo joma chunygi onyosore.
Zie, zelf hebt ge velen terecht gewezen, En slappe handen gesterkt;
4 Wechegi osekonyo joma opodho; kendo isejiwo joma tekogi orumo.
Uw woorden hebben struikelenden opgericht, Knikkende knieën hebt ge spierkracht verleend:
5 To koro chandruok osechoponi kendo chunyi onyosore omiyo ionge gi kwe.
Maar nu het ú overkomt, nu zijt ge verslagen, Nu het ú treft, verbijsterd!
6 Luor miluorogo Nyasaye dak koro miyi chir koso ngimani moriere dak koro miyi geno?
Was dan uw vroomheid niet uw hoop, Uw onberispelijke wandel niet uw vertrouwen?
7 “Koro par ane: En ngʼa mosekum maonge ketho? Koso joma kare mage minyalo tieki?
Denk eens na: wie kwam ooit onschuldig om, Of waar ter wereld werden rechtvaardigen verdelgd?
8 Gima aseneno en ni joma chwoyo richo gi chandruok kayo mana richo.
Ik heb altijd gezien: Die onheil ploegen En rampspoed zaaien, die oogsten ze ook!
9 Itiekogi apoya nono gi much Nyasaye; kendo sa ma mirimbe obiro to gilal nono.
Door Gods adem gaan ze te gronde, Door zijn ziedende gramschap komen ze om:
10 Sibuoche nyalo ruto kendo sibuoche mager nyalo goyo asumbi, to kata kamano leke sibuoche maroteke osemuki.
Het gebrul van den leeuw en het gehuil van den luipaard verstomt. De tanden der leeuwenwelpen worden stuk gebroken;
11 Sibuor koro tho nikech gima ocham onge, kendo nyithi sibuor oringo ma oke.
De leeuwin komt om bij gebrek aan prooi, De jongen van de leeuwinnen worden uiteen gejaagd!
12 “Ne okuodhna wach moro mos, to ne awinje mana marach rach.
Eens drong een woord in het diepste geheim tot mij door En mijn oor ving er het gefluister van op.
13 Wachni nobirona gotieno e yor lek, e sa ma nindo goye ji ngoga,
Het was in een nachtgezicht, uit dromen geboren, Wanneer een diepe slaap de mensen bevangt:
14 kendo luoro gi kibaji nogoya momiyo denda duto onyosore.
Schrik en siddering grepen mij aan, En al mijn beenderen rilden van angst;
15 Eka muya nokudho wangʼa, mi yier denda duto nojuol.
Een ademtocht streek langs mijn gelaat, En deed mijn haren ten berge rijzen.
16 Nochungʼ molingʼ thi, to ne ok anyal ngʼeyo ni en angʼo. Kido moro nobiro mochungʼ e nyim wangʼa, kendo nawinjo dwol moro machil, kawacho niya:
Daar stond er één voor mij, Wiens gelaat ik niet kon herkennen; Een gestalte zweefde voor mijn oog, En ik hoorde het fluisteren van een stem:
17 ‘Bende dhano mangima nyalo bedo makare moloyo Nyasaye? Dhano bende dibed maler moloyo jachwechne?
Is een mens ooit rechtvaardig voor God, Een mensenkind rein voor zijn Schepper?
18 Ka Nyasaye ok nyal geno jotichne, ma kata malaika bende joketho e nyime,
Zie, zelfs op zijn dienaars kan Hij niet bouwen, Zelfs in zijn engelen ontdekt Hij gebreken.
19 to koro ere kaka dodew dhano molos gi lowo, ma mise mag-gi en mana buru, ma inyalo duny marum mana ka oguyo!
Hoeveel te meer in hen, die lemen hutten bewonen, Wier fundament in het stof is gelegd, En die als motten worden doodgetrapt,
20 Chakre kogwen nyaka odhiambo inyalo turgi matindo tindo ka ok ongʼeyo, kendo gilal nyaka chiengʼ.
Van ‘s morgens tot ‘s avonds te pletter gedrukt; Die zonder dat men er acht op slaat, Voor eeuwig vergaan;
21 Donge tondegi ma gitweyogo hema igonyo, mondo omi githo ka gionge rieko?’
Die, als hun tentpin wordt uitgerukt, Gaan sterven, eer zij het weten!
