< Ayub 29 >

1 Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
Entonces Job respondió:
2 “Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
Ojalá volviera a ser como en meses pasados, como en los días cuando ʼElohim me vigilaba,
3 ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
cuando su lámpara estaba sobre mi cabeza y a su luz yo caminaba en la oscuridad,
4 Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
aquellos días de mi vigor cuando la amistad íntima de ʼElohim velaba sobre mi vivienda,
5 ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
cuando ʼEL-Shadday aún estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí,
6 ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
cuando mis pasos eran lavados con mantequilla y la roca me derramaba ríos de aceite,
7 “Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
cuando iba a la puerta de la ciudad y en la plaza preparaba mi asiento.
8 to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
Los jóvenes me veían y se escondían. Los ancianos se levantaban y permanecían en pie.
9 Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
Los magistrados detenían sus palabras y ponían la mano sobre sus bocas.
10 Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
La voz de los nobles enmudecía y su lengua se les pegaba al paladar.
11 Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
Los oídos que me escuchaban me llamaban bienaventurado, y los ojos que me miraban daban testimonio a mi favor.
12 nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
Porque yo libraba al pobre que clamaba y al huérfano que no tenía ayudador.
13 Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
La bendición del que iba a perecer caía sobre mí, y daba alegría al corazón de la viuda.
14 Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
Me vestía de rectitud y con ella me cubría. Mi justicia era como un manto y un turbante.
15 Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
Yo era ojos para el ciego y pies para el cojo.
16 Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
Era padre de los menesterosos. Me informaba con diligencia de la causa que no entendía.
17 Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
Rompía las quijadas del perverso y de sus dientes arrancaba la presa.
18 “Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
Me decía: En mi nido moriré, y como la arena multiplicaré mis días.
19 Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
Mi raíz se extendía hacia las aguas, y el rocío pernoctaba en mi ramaje.
20 Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se fortalecía en mi mano.
21 “Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
Me escuchaban, esperaban y guardaban silencio ante mi consejo.
22 Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
Después de mi palabra no replicaban. Mi razón destilaba sobre ellos.
23 Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
La esperaban como a la lluvia temprana, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
24 Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
Si me reía con ellos, no lo creían, y no tenían en menos la luz de mi semblante.
25 An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”
Yo les escogía el camino, y me sentaba entre ellos como su jefe. Yo vivía como un rey en medio de su tropa, como el que consuela a los que están de duelo.

< Ayub 29 >