< Ayub 29 >
1 Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
Siguió Job explicando y dijo:
2 “Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
“¡Ojalá volviera a ser como en los meses pasados, como en los días en que Dios me protegía,
3 ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y su luz me guiaba en las tinieblas!
4 Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
¿Cuál era en la madurez de mi vida, cuando era amigo de Dios y Este guardaba mi morada;
5 ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
cuando el Todopoderoso estaba conmigo, y me rodeaban mis hijos;
6 ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
cuando lavaba mis pies con leche, y de la roca me brotaban ríos de aceite.
7 “Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
(En aquel tiempo) cuando yo salía a la puerta de la ciudad, y en la plaza establecía mi asiento,
8 to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
los jóvenes al verme se retiraban, y los ancianos se levantaban, y se mantenían en pie.
9 Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
Los príncipes contenían la palabra, y ponían su mano sobre la boca.
10 Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
Se callaba la voz de los magnates y su lengua se pegaba a su paladar.
11 Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
El que me escuchaba, me llamaba dichoso, y el ojo que me veía, daba señas en favor mío.
12 nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
Yo libraba al pobre que pedía auxilio, y al huérfano que no tenía sostén.
13 Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
Sobre mí venía la bendición del que hubiera perecido, y yo alegraba el corazón de la viuda.
14 Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
Me revestía de justicia, y esta me revestía a mí, mi equidad me servía de manto y tiara.
15 Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
Era yo ojo para el ciego, y pie para el cojo,
16 Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
padre de los pobres, que examinaba con diligencia aun la causa del desconocido.
17 Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
Quebraba los colmillos del malvado, y de sus dientes arrancaba la presa.
18 “Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
Por lo cual me decía: «Moriré en mi nido, y mis días serán tan numerosos como la arena;
19 Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
mi raíz se extenderá hacia las aguas, y el rocío pasará la noche en mis hojas.
20 Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
Será siempre nueva en mí la gloria mía, y mi arco se renovará en mi mano.»
21 “Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
A mí me escuchaban sin perder la paciencia, aguardando silenciosamente mi consejo.
22 Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
Después de hablar ya no respondía nadie, porque (cual rocío) caían sobre ellos mis palabras.
23 Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
Me esperaban como se espera la lluvia, abrían su boca como a la lluvia tardía.
24 Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
Si les sonreía estaban admirados, y se alegraban de esa luz de mi rostro.
25 An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”
Yo decidía su conducta y me sentaba a la cabecera, habitaba como un rey entre sus tropas, cual consolador un medio de los afligidos.”